Desires & Deep Effection ( #1 Desires Series ) ΕΚΔΟΘΗΚΕ

Chapter 5

Aντα

Είχαμε χαλαρώσει όλοι για τα καλά στην καφετέρια στα Εξάρχεια ενώ είχε πέσει ήδη σκοτάδι. Ούτε που το κατάλαβα πως πέρασε έτσι ώρα. Τα Εξάρχεια , η γνωστή πλέον αναρχική περιοχή ήταν γεμάτη από φοιτητές όπου βρίσκοταν σε καφετέριες και κοντινά μπαράκια. Άκουσα ένα κουδούνισμα στο κινητό μου και όλοι γύρισαν προς το μέρος μου. Ανασήκωσα τους ώμους μου και το πήρα από το τραπέζι. Είδα πως είχε έρθει ειδοποίηση από το φέισμπουκ. Μπήκα στις ειδοποιήσεις μου και είδα πως κάποιος μου έκανε αίτημα φιλίας. Μάνος Ζαϊμης. Γύρισα το βλέμμα μου αμέσως προς τον Μάνο.

«Μου έκανες αίτημα φιλίας;» του είπα με ανασηκωμένο το φρύδι μου

Μου χαμογέλασε καθώς είχε αγκαλιά την Αλέξα. «Ναι , μιλούσα με τον κολλητό μου και αφού ήμουν συνδεδεμένος μπήκα στο προφίλ της Αλέξας και σας έκανα όλους. Πειράζει;» Μου εξήγησε

«Όχι είναι εντάξει» Κατέβασα το κεφάλι και πάτησα αποδοχή στο αίτημα του Μάνου. «Σε δέχτηκα» του απάντησα σηκώνοντας ξανά το κεφάλι μου

«Ευχαριστώ. Αν δεν με δεχόσουν θα το έπαιρνα προσωπικά» Μου είπε αστειευόμενος και έσκασαν όλοι στα γέλια. Τελικά έχει πλάκα ο τύπος. Δεν φαίνεται μαλάκας όπως τους υπόλοιπους γκόμενους της Αλέξας. Άσε που είναι ώριμος. Με τις συζητήσεις που κάναμε. Έχει όνειρα και από ό,τι φαίνεται - αν και είναι νωρίς για συμπεράσματα - φέρεται καλά στην Αλέξα. «Λοιπόν τι λέτε για κανένα μπαράκι με έντεχνο μετά;» Ρίχνει μία ιδέα ο Μάνος . «Θα πω και στον κολλητό μου να έρθει»

«Μέσα» Λέει ο Στέφανος μαζί με την Φένια.

Η Φένια είχε έρθει μια ώρα μετά αφού είχαμε καθίσει στην καφετέρια όλοι μας. Την είχε πάρει τηλέφωνο ο Στέφανος και ήρθε και μας βρήκε.Ήταν πολύ γλυκιά κοπελίτσα. Το περασμένο βράδυ στο πάρτι δεν μας δόθηκε και πόλυ ο χρόνος για να μιλήσουμε και ο καφές τώρα με έκανε να καταλάβω καλύτερα τι άνθρωπος ήταν. Ήταν αυτά τα απλά κορίτσια , που δεν ζούσαν σε εύπορες οικογένειες. Ήταν εξωστρεφής και πρόσχαρη παρουσία , όταν γελούσε σου χάριζε ένα απίστευτο ζεστό χαμόγελο. Έμοιαζε σαν την Χιονάτη με αυτό το λευκό δέρμα και τα μαύρα σαν βελούδο μαλλιά της. Λες και το είχε σκάσει από κανένα παραμύθι.

«Εμ εγώ είμαι πτώμα. Θα γυρίσω στο διαμέρισμα» Τους απάντησα. Όντως ήμουν πτώμα. Η πρώτη μέρα στην σχολή ήταν εξουθενωτική. Είχα φοβερό άγχος πως θα τα πήγαινα και αυτή την στιγμή το μόνο που θα ήθελα ήταν , να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου με μία ζεστή σοκολάτα και με μία καλή ταινία.