CHAPTER EIGHT
Bored akong bumaba nang hagdan para salubungin si Jiro sa baba. Hay. -____-
First off, bakit kasi kailangan pang dito sya tumira. Second, bakit kailangan ko pa syang salubungin e dito narin naman sya titira? Third, last and most important.. Bakit kasi ipapakasal kami?
Naiinis nanaman ako. The fact that.. I can never enjoy my teenage life from now on. -____-
Napagusapan na kasi namin ni Mommy na ganto ganyan nanaman dahil andito na daw si Jiro. Kainis. -_____-
"Hi, Nikki!"
"Don't call me that, JM. -___-" Pagtingin ko sa kanya---Hey wait? Ano nga ulit ung tinawag ko sa kanya?
"Did you just call me JM?" Nakangiti nyang sabi. Gaaaaaaaaah! Where did I get that? Aside from Kuya Jiro. I used to call him JM when we were kids.
"Hahaha. You're blushing. Ang cute mo." Sabi nya at hinawakan ako sa magkabilang pisngi.
"Ah. Manang Hilda. Eto po si JM."
"Ah. Nice to meet you, hijo. Ako si Manang Hilda. Ako ang makakasama ninyo sa bahay." Nakangiting sabi ni Manang hilda.
"Can you show me my room?" Baling nya sakin. Teka? Bakit parang sya lang mag-isa?
"You're alone? Bakit hindi kasama si Jazz?"
"Natutulog pa." Sabi nya at naunang umakyat sa hagdan. Pagkaakyat namin sa hagdan tinuro ko sa kanya ung kwarto nya.
"Whoa. Sino ang nagayos neto? Suits my likings, huh?" >////< Sht.
Bigla syang tumingin sakin at ngumiti. "It's your choice, right?"
"Heh." Sabi ko sa kanya at tumalikod. Kainis! Makaalis na nga lang dito!
~
Tuesday ngayon at may pasok na.
Pagkagising ko, papaalis na si Jiro. Eh? 6:30 palang. Ang aga naman nya pumasok.
YOU ARE READING
Sir, we're married!?
Teen Fiction(Filipino/Tagalog) Love is like eating your favorite food and you simply can't get enough. Love is like breaking the rule, you know it's bad but you love the rush. Love is like reading the same old book over and over again, you knew what would happe...
