AN : Natuwa ako sa mga comments nyo dun sa previous chapter! Bet na bet nyo ung sa coin flip ha! XD Hahahaha!
Anyways~ Sobrang malapit na talaga to. :) SOBRANG LAPIT NA. Mga uhm.. 75 parts? And I'm on my 73rd stage na. So, pano ba yan? Tatlong parts nalang ata at maghihiwahiwalay nanaman tayo. :( Hahaha! Anyways~ Sa mga di pa nakaka-join sa group.. Nasa previous chapter sa external link. Ayun lang! *u*
~
CHAPTER SEVENTY-TWO
Speechless ako. Kaya niyakap ko nalang ng mahigpit si Jiro.
"Sorry. Sorry. I'm sorry. Ang selfish ko masyado para gawin sayo yun. Sorry." Wala parin tigil sa pag-agos ung luha ko. Dito ko lang naibubuhos lahat ng mga salitang di ko masabi e. Dito lang gumagaan kahit papaano ung loob ko.
Dito ko lang naipapakita kun gaano ako nahihirapan at nasasaktan.
Pero, knowing Jiro will never give up on me? That meant everything to me.
"Sorry. Sorry. I'm sorry."
"Sssh. It's okay, babe. It's okay." Ang tanga ko lang no? Bakit nga ba ako nagpadalos dalos masyado sa mga bagay bagay? Bakit hindi manlang sumagi sa isip ko kung ano ba ung pwedeng maramdaman ni Jiro sa gagawin ko?
Kung mahal ko sya.. Alam kong mas mahal nya ako. At ang sakit lang sa part ko na parang di ako nagtiwala sa pagmamahal na kaya nyang ibigay sakin.
Parang minaliit ko ung kakayahan nyang ipakita sakin na deserve ko sya.
Nanlumo tuloy ako. Oo, I deserve someone like Jiro. And I know, I'm so lucky to have someone like him to love me back. Pero, ako? Deserve nya ba ako? I'm always having these doubts.
"What are you thinking?"
Tumikhim ako bago magsalita. Pero ayoko parin sabihin e. Hindi ko alam kung may pumipigil ba sakin o ayaw ko lang talaga.
BINABASA MO ANG
Sir, we're married!?
Teen Fiction(Filipino/Tagalog) Love is like eating your favorite food and you simply can't get enough. Love is like breaking the rule, you know it's bad but you love the rush. Love is like reading the same old book over and over again, you knew what would happe...
