One Direction ~ Mijn grootste nachtmerrie komt uit

Hoofdstuk 41

*tien uur s'avonds op Heathrow Airport......*
Het vliegtuig is net geland op het vliegveld. Waar anders, maar goed. We moeten blijven zitten, totdat het vliegtuig aan de gate is vastgelegd. Als we dat niet doen, wordt Giesberts agressief, dus doen we het maar. Gelukkig als het vliegtuig stilstaat en het lampje van je gordel uit is, staan we allemaal op. Langzaam druipt het vliegtuig leeg. Voordat we doorlopen naar de bagagebanden, wachten we eerst, zodat we compleet zijn. Daarna lopen we rustig naar de zaal met bagagebanden. Bij de goede band aangekomen, duurt het nog 5 min en dan komen de eerste koffers pas. Niek, Stefan en ik seinen naar elkaar en rennen dan als gekken naar het bankje toe dat er staat. Je hoort Giesberts, Bosselaar en Schenk zuchten, omdat we weer eens niet normaal kunnen doen. Ja kom op, iedereen zit toch liever dan dat je staat of ben ik nou gek?! Als na 5 min, wat een een eeuwigheid leek te duren, de eerste koffers op de band komen staan we weer op. 'Niek ik zie die van jou al!' Gillen Stefan en ik samen. Hij spurt naar de band toe en haalt zijn koffer er vanaf. Dan kom die van mij. 'Heb je er serieus een 1D sticker op geplakt?!' Niek en Stefan kijken me lachend aan, terwijl ik mijn koffer er vanaf haal. 'Ja ik had niks met mijn leven te doen en toen zag ik een One Direction sticker liggen en toen pakte ik mijn kans en plakte hem erop.' Ze houden het niet meer en terwijl hun lachen, komt Stefan zijn koffer voorbij. 'Steef ik zou gaan rennen, want anders moet je nog een ronde wachten op je koffer!' Roep ik lachend. Hij rent als een gek naar de band en sleurt zijn koffer er vanaf. Giesberts kijkt ons hoofdschuddend aan en het zal me niks verbazen als hij blij is dat hij over een paar min van ons af is. Hij mag ook weten dat wij blij zijn dat we hem pas 13 juli, voor rapport ophalen, weer zien. En dan daarna nog op 14 juli voor dat zang presentatie ding. Het is vandaag 1 juli, dus gelukkig hoef ik hem anderhalve week niet te zien. Iedereen heeft ondertussen zijn koffer en we lopen naar de aankomsthal. Eenmaal door de schuifdeuren zie je de grote groep ouders al staan. Harry staat te praten met Ryan en Nick. Op ons gemakje lopen we die kant op. Ze merken ons al op, voordat we überhaupt bij hun zijn. Onze undercover actie is helaas mislukt :(. Je hoort muziek spelen uit de boxen en opeens komt er een nummer van ons op: Still The One. Als een gek begin ik mee te zingen. Ryan, Nick en Harry kijken me vreemd aan net zoals eigenlijk iedereen die hier staat. Ik besteed er geen aandacht aan en ga gewoon rustig door met zingen. Bij de drie vaders aangekomen geef ik Harry een knuffel. 'Hoi lieverd. Hoe was het?' 'Was leuk hoor.' Antwoord ik. Hij laat me los en ik bekijk hem eens goed. Er is wat aan hem veranderd. En dan zie ik het. 'Hey je hebt je haar geknipt.' Roep ik blij. Hij knikt lachend en zegt:' ik was mijn hele lange haar zat, maar ik wilde ook niet helemaal kort, want dan kan ik geen knot meer maken. Dus toen werd het halflang.' Hij heeft vanaf elke zijkant een plukje haar naar het midden gebracht en daar een knotje van gemaakt. De rest hangt gewoon los. Oftewel het "plukje", zoals wij het noemen. Oprecht vind ik het bij mannen altijd f*cking lelijk staan, maar God hem staat het prachtig. 'Waarom laat jij toch altijd zien dat mannen ook haarstijlen kunnen dragen die volgens iedereen eigenlijk "vrouwelijk" zijn?' Vragend kijk ik hem aan. 'Eigenlijk was ik best nerveus toen ik dit met mijn haar ging doen, omdat jullie het altijd zo lelijk vinden bij mannen.' Lacht hij kleintjes. Dus vraag ik:' wat vonden de jongens ervan?' Hij kijk me aan en begint te lachen. 'Ze vonden het me heel goed staan en wat vindt jij ervan, want je vindt het verschrikkelijk als mannen dit hebben.' 'Daar heb je gelijk ik, maar die mannen zijn meestal zelf ook gewoon lelijk en jij bent dat niet. Jij bent zo'n persoon dat als je zelfs nog een vuilniszak aantrekt je er gewoon nog goed uitziet, maar oprecht het staat je prachtig. Moet je echt vaker doen, zeker met dit wat kortere haar.' Glimlachend kijk ik hem aan. Hij kijkt op zijn horloge en schrikt dan een beetje. 'Oké we moeten over 10 min bij het management, Simon en Paul zijn.' Met grote ogen kijk ik hem aan. Dit meent hij toch niet echt?! Alsof hij mijn gedachten kan lezen zegt hij:' ja ik meen het wel, dus hup afscheid nemen en dan gaan we.' Niek en Stefan zijn allebei druk ik gesprek met hun vaders. 'Jongens wij moeten gaan, want blijkbaar wacht het management of zo.' Ik geef ze een knuffel en Harry doet hetzelfde. Daarna geef ik Ryan en Nick nog een knuffel en Harry doet iets met ze, wat volwassen mannen vaker doen. 'Succes!' Roepen Niek en Stefan. 'Thanks, tot de 13e waarschijnlijk als we niet eerder afspreken!' Roep ik terug. Ze beginnen te lachen en dan lopen we naar Harry's auto. Snel leg ik mijn koffer in de kofferbak en dan stappen we in. Harry scheurt de parkeerplaats af. Ik vraag me echt af waarom we naar het management moeten komen en waarom Simon en Paul erbij zijn. Dus vraag ik:' waarom moeten we daarheen komen?' Hij haalt zijn schouders op en zegt:' oprecht geen idee. Ze zeiden alleen:' kom met Elize langs, nadat ze terug is van Spanje' en daar bleef het bij.' Oké das best vreemd. Binnen een kwartier zijn we er en meteen lopen we zonder wat te zeggen door naar de vergaderzaal op de 3e verdieping. We lopen gelijk door naar binnen en ze kijken ons aan. 'Jullie zijn te laat.' Merkt Simon op. 'Ja sorry. We hadden een gaar gesprek over Harry zijn haar.' Mompel ik. We gaan zitten aan de ovalen vergadertafel, terwijl Simon, Paul en het management aan de ander kant van de tafel zitten. Zoals altijd het geval is. Er wordt een papiertje naar ons toegeschoven. Richard vraagt:' kunnen jullie uitleggen wat er exact gebeurde op deze foto?' Natuurlijk is het de foto van Harry en mij kussend op het podium. 'Nou we hadden technische problemen en we vonden het een leuk idee om vragen en opdrachten te beantwoorden en uit te voeren. Als laatste opdracht kreeg Elize dat ze moest nadoen hoe ze ons thuis begroet na school. Ze koos mij om te helpen, want ik stond het dichts bij. Dus we deden het en toen door het lachen duurde de kus iets langer dan gepland.' Eindigt hij zijn verhaal. Ze kijken mij aan voor bevestiging en ik knik als teken dat dat de waarheid is. 'Hebben jullie er al wat op internet over gelezen of niet?' Vraagt Simon. 'Uhm nou Niek en Stefan lieten me een artikel lezen, maar daar stond gewoon in wat er echt gebeurd was en niet wat anders dus....' zeg ik. Ze knikken en uiteindelijk lopen we zuchtend de vergaderzaal weer uit. 'En ze laten ons hiervoor komen.' Mompelt Harry. 'Inderdaad dit sloeg werkelijk nergens op.' Antwoord ik. Samen lopen we naar zijn auto en dan rijden we naar huis. Even tussendoor, Noah heeft me sinds dinsdagavond niet meer geappt of wat dan ook. Niet dat ik het heel erg vind, maar normaal appt hij bijna elke dag. Hopelijk is hij het gewoon vergeten of zo en is er niks ergs aan de hand. De 13e zie ik hem op school weer, dus dan vraag ik wel even wat er aan de hand is.

Hier effe een kort hoofdstuk tussendoor. In het volgende hoofdstuk gaat het echte drama pas beginnen, dus bereid je alvast goed voor. Bedank dat we al echt bijna de 400 views hebben gehaald. Ik ben jullie daar zo dankbaar voor. Iets meer dan een maand geleden, had ik nooit gedacht dat jullie dit boek zo leuk zouden vinden. Echt heel erg bedankt daarvoor❤️❤️.

Xx deslimmenerd ❤️❤️