Chapter Twenty Six

1.8K 94 2
                                    

Ever since she was a little girl, everything in the world fell into either of these two categories: right or wrong. She was taught to do things that are considered very wrong and it was always against her will. Wrong is wrong, even if everyone is doing it. But she also knew that someday, she will have to make everything right and she has to pay for her wrongdoings.

Now being an agent who do things good in serving humanity was like her salvation from the things she did before. She's trying to make things right. She is trying so hard that she even stopped herself from being happy because she thinks she doesn't deserved to be.

She also wanted to make a difference in this cruel world, she badly wants to change it so that no one else can experience the things she did.

But now, she's facing a difficulty in choosing between right and wrong again, between good and bad. She knew it was wrong but she can't do the right thing because of one fucking reason. She's in love. She love him that she even willing to turn against her own team just so she can protect him.

Ganoon pala kahirap mamili sa pagitan ng dalawang bagay kapag namagitan na ang puso. Na kahit alam na mali ay pikit mata na lang na gagawin iyon imbes na gawin ang tama. Na kahit alam na makakasakit ng ibang tao ay babalewalain dahil sa may pinoprotektahan.

Ganoon nga siguro kapag nabulag sa pag-ibig. Hahamakin talaga ang lahat, masunod lamang ang sinisigaw ng puso. Na kahit may sumisigaw na sa konsensiya ay magtatakip lang ng mata at tenga upang wala nang marinig.

Love is not blind, but it makes people to be one. It covers the eyes and the ears. It covers the conscience so that no one will no longer see nor hear the word moral. Love really changes everything, and it changed her. It changed her perception and it made her forget her oath.

Kinabukasan ay buong araw lang silang nanatili sa lumang building na iyon. Para iyong lumang opisina na kasasara lamang. Mabuti nga at kahit walang kuryente ay may tubig pa rin sa mga CR para makapaligo sila. Flashlight at emergency lamp lang ang gamit nilang ilaw. Ito na rin ang lumalabas upang mamili ng makakain nila dahil mas kabisado nito ang lugar.

Hindi niya alam kung ilang araw nilang kailangang manatili roon pero iniisip na niya na kailangan nilang humanap ng ibang mapapagtaguan. Hindi na sila maaaring umalis ng bansa dahil baka mas madali silang matagpuan. At panigurado din siya na may mga nag-aabang na din na mga agents ng SIATT sa lahat ng mga airport at pier.

May posibilidad kasi na nakakuha na ng lead ang mga ito tungkol kay Bricks, kaya baka pinapahanap na ito gamit ang facial scanner. Kaya't mas mainam kung sa mga bundok o isla o sa malalayong lugar na wala masyadong teknolohiya sila magtatago. It is better to be safe than sorry.

Habang naghahanda na sila upang matulog nang muli sa gabing iyon ay hindi na niya napigilan ang sarili na magtanong rito.

"What's your plan now?" Pag-uumpisa niya.

"Stop asking because I'm not gonna give you the answers that you want." Sagot nito na nakahiga na sa isa sa mahabang mesa roon.

May mga iilang gamit pang-opisina pa kasi ang naroon kaya't may nauupuan sila at nahihigaan.

"I'm just curious on what you're going to do next. You're not planning on staying here forever right? We gotta move to another place and hide. A place more appropriate and comfortable than here." Sabi niya habang nakaupo malapit sa may bintana. "I'm thinking of a far off places like in the mountains or a cozy cabin in an island. Any place is good, but it should be as far as possible from here where there's no high technology." Pagbibigay niya ng suhestiyon habang panaka-nakang lumilingon sa may bintana.

S.I.A.T.T. Series Book 5: The Silent HeartbreakerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon