Een sterke wil en een heleboel broers

16 - Typen, typen en typen

"Kijk eens aan!" Het gesprek tussen Charles en Alices vader stop even.

"Ach! Bedankt meid!"

Als ik alles heb neergezet wenkt Alice me mee, weg van haar vader.

Op een paar meter afstand begint ze te praten.

"Ik wil je heel erg bedanken voor je hulp! Mijn vader wilt normaal nooit naar buiten omdat hij denkt dat mensen hem gaan beoordelen. Ik heb vanochtend heel veel moeite gedaan om hem het huis uit te krijgen en toen hij net niet over de drempel kwam, wou hij eigenlijk weer terug naar huis. En kijk hem nu!-" Op dat moment laat Charles Alices vader hard lachen. "Ik wil je echt bedanken voor je geduld."

Ik glimlach naar haar. "Dat hij in een rolstoel zit zou hem niet tegen moeten houden."

Alice zucht verdrietig. "Hij is gewoon helemaal kapot gemaakt van binnen. Zestien jaar geleden heeft hij een ernstig auto-ongeluk gehad waarbij zijn benen verlamd zijn geraakt. Ik was toen bijna drie jaar oud en reageerde heel erg op het feit dat mijn vader opeens niet meer met me speelde. Dit viel hem heel erg zwaar en toen hij later ook nog ontslagen werd door zijn rolstoel was hij echt gebroken. Hij is er toen na tien jaar eindelijk overheen gekomen. Het feit dat ik toen begon te snappen dat hij meer kon dan hij zelf dacht hielp heel erg en natuurlijk de constante steun van mijn moeder ook. Maar toen mijn moeder afgelopen winter plotseling overleed kreeg hij weer een terugval. Sindsdien krijg ik hem het huis bijna niet meer uit."

"Het zal wel zwaar zijn. Nu en in je jeugd. Opgroeien met een gehandicapte vader, het lijkt me dat het veel invloed heeft op je leven."

"Het heeft me wel anders en vooral sneller laten opgroeien. Maar jij hebt dat toch ook?!" Vertelt Alice me.

Ik kijk haar vragend aan.

"Het feit dat je zoveel broers hebt. Wat ik van Charles heb gehoord ben je het enige meisje en ook nog de jongste. Zo veel oudere broers zal ook veel invloed hebben op je leven."

Alices laatste zin zet me aan het denken.

Heeft het echt z'n groot invloed?

Zou ik anders geweest zijn als ik bijvoorbeeld geen of maar twee broers had gehad?

Zou het dan allemaal gemakkelijker zijn geweest?

"Kom op! Er moet toch wel iets zijn dat bij jullie heel anders is dan bij andere." Zegt Alice verwildert.

"Wel meer dan één ding." Zeg ik nadenkend.

Ik loop naar de cabine waar ik eerder zat en pak mij journal op.

"Al 6 jaar lang hou ik bij wat voor speciale gebeurtenissen ik beleef met mijn broers."

Alice bladert door het boekje heen.

"Hoe speciaal is jullie gezin?!-" Vraagt ze geshockt als ze de hoeveelheid pagina's ziet. "Je zou hier gewoon een compleet verslag over kunnen schrijven."

Mijn ogen worden groot.

Ik pak mijn journal terug en begin heftig te bladeren.

"Dat is een geweldig idee! Ik heb het grootste deel toch al opgeschreven. Ik zou alleen nog maar een conclusie hoeven te schrijven."

Alice kijkt me verward aan.

"Oh Alice je bent echt mijn held! Je hebt mijn leven echt weer opgevrolijkt." "Jij de mijne ook hoor! Je hebt de dag van mijn vader mooi gemaakt, en dus ook de mijne!"

Ik knuffel Alice nog even kort voordat ik naar Gabriel ren.

"Gabriel ik heb je laptop nodig!" Gabriel kijkt me verward aan.