Mean Girls In Disguise

Mean 31

Mean 31:  The sadist's past.

Irimae's Point Of View

*
Shit! What just i've done?! Did i just slap Rappiea?! Do i really slap my friend?! I cannot take this! I need to go back and say sorry to her,i dont care if they would see me crying,i just cannot afford having a misunderstanding with my friend.

"Irimae."just when i stop, i heard a voice behind may back. I sigh and face him.

"What?!" I ask him with an irritated tune.

Instead of answering me...bigla niya kong niyakap..

And that makes me broke down...

Hindi ko na napigilang mapaiyak, husgahan na ko ng lahat wag lang ng kaibigan ko.

"Sssshh."pinapatahan ako ni Nelbry.

"Leave me."sabi ko at marahan siyang tinulak but that's not enough para mabitawan niya ang pagkakayakapa sa akin,mas lalo niya lang hinigpitan ang yakap niya.

"Please let me stay beside you Irimae, i know you need me, i know you.."bulong niya.

Kung hindi ako umiiyak at nasa ganitong sitwasyon malamang tinawanan ko siya ng dahil sa sinabi niya, ako? Kilala niya? Ha!

Kung ako nga sa sarili ko,hindi ko kilala..
Siya pa kaya?!

I'm Irimae Alonzo, a sadist..and that's all.

Right when Nelbry hug me, i close my eyes and reminisce for a while..
Remembering the Past that made Irimae Alonzo in the present..

**

I was a simple fangirl back then just like a lot of girls do,i'm one of those who drool over a guy member in a band. Happy Go Lucky , Hopeless Romantic yan ang description ko sa sarili ko. Ako nung tipong common na babae lang, kabilang ako sa mga so called 'Fangirls'.

May sikat na banda noon sa school ang bandang Craze Off binubuo sila ng apat na lalaki at sa lahat sa kanila ang vocalist nila ang pinaka bias ko..

Si Matrix Caprio.

Half filipino and Half American, bukod sa Gwapo siya, Mayaman at Sikat. Sa kanilang apat sa banda ang pinaka approachable , gentleman basta lahat ng chatacteristic ng ideal guy ko nasa kanya na.

Open minded naman ako noon na imposible na magkaroon ng sparks between us. Sa dinami dami ng babaeng nagkakandarapa sa kanya noon at nung iba magaganda talaga, napaka imposible talaga.

Pero sabi nga nila diba Expect The Unexpected.

Unexpected na siya ang unang nag approach sa akin,na naging close kami, na naging magkaibigan kami at dun ako natutuo mag-ayos. Umasa kasi ako na simula na yun ng love story namin, ganun ako ka- cliche dati.

Each day na magkasama kami nun i fall hard ng sobra sa kanya and dumating sa point na i confess to him and luckily nag confess din siya sa akin.

I was so happy that damn time! It was like i reached one of my dreams. I feel so lucky!

Its rare kasi ang alam naman natin, in our time ang Magkatuluyan ang isang Fangirl at ang iniidolo niya ay napaka-imposible na.

But here! That time! It was a proof that anything is possible! That it is not impossible!

Akala ko yun na ang pinaka 'Fairytale' ng buhay ko,pinakilala ko na din siya sa mom ko and my mom was so happy with me at sa dad ko? Uhm..well that time i thought he's dead.

Pauwi ako ng may nakita akong kotse sa harap ng bahay,kaya out of curiosity nagmadali akong pumasok sa bahay and see a man..

Natulala ako ng nakita ko siya, kahit naka side view siya alam kong siya yan.. My dad.. but it's impossible,right? My mom says he's already dead.