DEMİR BAĞLAR - SİS (tamamlandı)

Bölüm 82; tüm cadıları da ne demek?!

"Her türlü yaratık, ejderhalar, dünyanın en rahatsız varlığı bir gulyabani ya da bir cadı!! Fark etmez anlıyor musun bize imkansız dediğin o şeyi göster ve kenara çekil velet sınırları delip geçeceğiz!!"

Başını bir sağa bir sola çevirdi ve "Nerede benim baltam!" deyip ayağa fırladı. Tekrar boşluğa sallıyor ve "İşte böyle!" diye bağırıyordu. Çocuklar tekrar gülmeye başlamıştı. Amasia da gülüyor hatta Jakaranda bile tebessüm ediyordu.

Manik ayağa kalktı ve Evan'a elini uzattı. Yüzünde mağrur bir gülümsemeyle "O zaman artık beraberiz! Bize yardım edeceksiniz değil mi?" dedi. Evan, Manik'in elini sertçe sıkıp diğer elini de üzerine koydu.

"Kesinlikle!"

Tam o esnada tahta kulübelerin ardından gelen bir gürültüyle başlarını çevirdiler. Panikle "Tuzakları geçen var!" diye fısıldadı Manik. "Kulelere çıkın!" diye bağırmıştı. Küçük çocuklar evlere koşturuyor biraz büyükçe olanları yerlerden sopalarını alıyordu. Bu manzarayı bir süre izleyen Evan çocukların gözlerindeki ışıltıya hayran oldu. Onlar için bu çizgiyi geçen her yaratık Sis Taşı'yla bir ailenin feda edilmesi manasına geliyordu. Bu sebeple ellerinde hiç güç olmasa da savaşıyorlar, kendileri gibi acı çekmesini istemedikleri çocuklar için mücadele ediyorlardı. Halbuki gelen Lulu ve kurtlarından başkası değildi. Manik'i bileğinden yakalayan Evan "Sakin ol! Gelen bir dostumuz!" demiş ama bir yandan da onu arkasına doğru çekmişti. Kurtlardan birisinin tepesinde kulübenin çatısına atlayan Lulu "Bu tuzakları kuran kişi kim?! Öne çıksın! Çabuk!" dedi. Elindeki arbaletini sağa sola doğrultuyordu.

"Hepinizi tek tek mi vurayım istiyorsunuz söyleyin bu tuzakları kim kurdu?!"

Evan elini kaldırıp "Sakin ol Lulu!" diye bağırdı. O ana kadar abisini fark edememiş Lulu ufak bir gözlem yaptıktan sonra "Demek öyle ha?" dedi ve nişan alıp Manik'e bir ok sıktı. Oku havada yakalayan Evan "Lulu!" diye bağırdı. Evan yakalamasa kafasına saplanacak oka bakan Manik "Ben olduğumu nasıl anladı? O da mı zihin okuyor?" diye sordu korkuyla. Çatıdan atlayan Lulu "Evan seni korumaya çalıştığına göre hedefim sensin demektir bunun için zihin okumama gerek yok!" dedi ve arbaletine bir ok daha taktı. Manik'e dönen Evan "Evet o da zihin okuyor!" diye fısıldadı. Lulu'nun önüne ışınlanan Amasia kollarını açtı ve "Lulu! Ne yapıyorsun?! Çocukları korkuttuğunun farkında değil misin?!" diye bağırdı. Lulu öfkeliydi. "Peki ya benim çocuklarım ne olacak?!" diye bir cevap gelince mesele aydınlanmış oldu.

Evan, Sis Taşı'nı görüp kontrolünü kaybedince, Amasia, Nico ve Jakaranda onun peşinden gidince, Jakaranda da geri dönünce Lupi ve Lulu tuzaklar ortasında kalakalmışlardı. İlerlemek veya geri dönmek arasında bir süre gidip geldikten sonra onlar da tuzaklara rağmen Evan'ı takip etme fikrinde karar kıldılar. İşin sıkıntıya girdiği kısım ise Lulu'nun kurtlarının onun sözünü dinlemeyip amansızca ona yardıma koşmasıyla başlamıştı. Lulu'nun en başından beri üzerinde olduğu kurt bir tuzakla yaralanınca kafasını göğe dikmiş ve ulumuştu. Yirmi bir tane kurt tehlikeleri umursamadan sahiplerine doğru koşmuşlardı. Hal bu şekilde olunca ormandan kulübelere yarısından daha azı çıkabilmişlerdi. Lulu'yu yatıştırmalarının çok uzun sürmesinin sebebi buydu.

Manik hemen ekipler oluşturup kurtları kurtarmaya koyuldu. Ewa isimli bir kız tuzaklı bölgenin haritalarından sorumluydu. Han adında bir delikanlı da kurulma ekibinin başındaydı. Tuzaklarla alakalı her şeyi bu ekip biliyordu. Görev dağılımı yapıp dağıldılar. Lulu da onların yanında gidiyor, çaldığı ıslıklara gelen karşılıklara göre yönlendirmeleri yapıyordu. Han'ın adamlarının, tuzaklara yakalanmış ama çoğu sadece ağır yaralanmış, bir kısmıysa sıyrıklarla kurtulmuş, hiçbiri ölmemiş devasa kurtları görünce dilleri tutuluyor, hele de bu onların kurtlara gözyaşlarıyla sarılan kızı yalayan ve sürtünen hallerini müşahede edince şok oluyorlardı. Bir grubun başında da Evan gitmiş, o grup da ellerindeki haritayı kullanmalarına hiç gerek kalmadığı için hayranlıklarını zar zor gizliyorlardı.