Chapter 46: Getting Away

Start from the beginning
                                        

Totoo ang mga kasabihan or whatever you call those sayings when it comes to love. Like, love is blind, love is about sacrifices, and it's not love when it doesn't hurt. Na ang love daw ay nakakatanga kahit na matalino ka. Aish, oo na, tanga na. Bulag nga ako kasi nararamdaman ko nang may hindi tama sa sobrang ganda ng relasyon namin. Tanga na kasi tanga nga! Ano pa bang hinihintay niyong sabihin ko? Tanga ako, ang tanga, tanga ko kasi nagpauto ako sa mga tulad nila — na naman! Ayan na nga, 'di ba? Pinakawalan ko na siya, ako na ang nagsakripisyo, kasi nga mahal ko siya. Hahayaan ko na silang maging masaya at makabuo ng isang pamilya. Which is supposedly mine. Eh, sa tanga nga eh! Tanga ako, tanga, at sobra talaga akong nasasaktan kasi nga mahal ko siya. Mahal ko si Matthew, mahal na mahal.

But seriously, I give up. Naulit na, kaya tama na ang dalawa. Hindi ko kakayanin kung maloloko na naman ako sa ikatlong pagkakataon. Bakit, bakit kailangang sa ganoong pangyayari na lang lagi natatapos ang lahat? Bakit kung sino pa ang mga sineseryoso ko, doon pa ako naloloko? I caught Vince doing it with other woman, and Matt knows that! But why does he have to do it with another woman too? Yes, I knew it happened on his bachelor's party, but I did understand. What I cannot accept for now is the fact that he got that woman pregnant. 'Yung sinasabi niyang kaibigan lang niya? Fuck, so funny that it hurts. Hahaha! A–Ang sakit, 'di ba?

Swear, as I wipe these ridiculous tears off my face, it won't ever get wet over again.

“Ha, I won't cry again,” I said as I lie on my back and hold on my tummy. “I can't.”

Third Person's POV

“Are you sure that she's here?”

Martina's about to get into the elevator that morning when she overheard people talking about someone from in it, which voices sounds familiar to her.

“She's at the airport when we talked and she said goodbye when the flight to here was called, so???”

“But the receptionist—”

“I know, she's here. She's always staying in this specific room at the hotel, only that room. So why not check, right? Wala namang mawawala, tsk. Let's go!”

“Okay.”

Nagtago siya sa isang  kanto ng hallway para muling pakinggan ang mga ito at tama nga siya.

Shit! They're coming this way.

Mabilis siyang tumakbo pabalik sa suite niya at nagpalakad-lakad. Hindi siya puwedeng makita ng mga ito nang ganoon na lang kadali. Kailangan niyang magtago, kailangan niyang makaisip ng paraan para makaalis dito nang hindi nila napapansin.

“What to do? What to do? Fuck!”

“Vincent! Vince is here, he's with me before I got here.”

She dialed his phone number and fortunately, he answered her call within just a ring.

“Oh, God, where are you? I need you now!”

“Oh, yes, baby. Good to hear that. I can make you happy more than he can do, I told you,” malokong sabi nito at alam niya kung ano ang ibig sabihin ng binata, pero hindi ito ang panahon para doon.

“Vince, please, fetch me here, ASAP.”

“Ooh, serious again? Sorry, baby. Ahm, right now, I am at—”

“I don't care where you are, just fetch me here right now!”

“But I am already....”

*Ding-dong!*

“Oh, shit! Hurry up!” she said before ending the call.

Inayos niya ang gamit niya at muling isinuot ang hood at sunglasses niya. Muli na namang tumunog ang doorbell na mas lalong nagpakaba sa kaniya. Lumapit siya rito para silipin sa peephole kung sino ito at para naman siyang nabunutan nang tinik sa dibdib nang si Vince ang bumungad sa kaniya. Agad siyang napayakap dito pagbukas niya ng pinto at muling napaiyak.

Escaping StringsWhere stories live. Discover now