ჩემი კაშკაშა სიყვარული(Complete✓)

you remember?

-ჯონქუქ უნდა წავიდე!
ხმადაბლა ვუთხარი.
-უნდა წავიდე..უნდა წავიდე..
ამოიოხრა და გამომხედა.
-მე..ხმადაბლა ვთქვი.
-შენ თვალს მარიდებ უბრალოდ იმის გამო რომ ერთმანეთს ვაკოცეთ.
ეს არასწორია და საერთოდ არ ვარ ამით კმაყოფილი.
წყალი მოსვა და თავი ხელზე ჩამოდო.
-მე უბრალოდ მრცხვენია!
-რისი რომ გაკოცე მაგის?
მომიახლოვდა და ისევ შემეხო ტუშებზე.
-ჯონქუქ ნუ მეხები ისე თითქოს შენი საკუთრება ვიყო! დავუყვირე და ხელი გავკარი.
-ძალინ კარგად ვიცი რომ გინდა ჩემი საკუთრება იყო! ეს კარგად ვიცი.
ჩაილაპარაკა გამომწვევად.
-მე არაფერი მინდა! ვუპასუხე და ზემოთ ავიხედე.
-მე ვიცი ვინც ხარ.. შემეპასუხა მალევე.
-ვინ ვარ? უცებ გავხედე.
-სიზმრებიდან მახსოვს შენი სახე! იმ კოშმარში შენ იყავი.
დაიყვირა და მომიახლოვდა.
-მე შენს სიზმარში ვიყავი? ვითომ გავიკვირვე.
-ნუ იკვირვებ ზუსტად ვიცი რომ ყველაფერი კარგად იცი.
-არაფერი არ ვიცი! კარის სახელური დავიჭირე მაგრამ მის მკლავებში აღმოვჩნდი.
-ეს დაწყევლილი სუნი.. კარგად მახსოვს. მახსოვს შენ იყავი!
ყელში ჩარგო თავი და იქ მისუნა.
-მე არაფერი..
-ეს ყვავილის სუნი კარგად მახსოვს! ისევ იგივეს იმეორებდა.
-ჯონქუქ მე მართლა არაფერი ვიცი!
-მთელი 3 დღის განმავლობაში შენი სახე მელანდებოდა.
ის თუ როგორ იცინოდი.
როგორ ტიროდი.
კოცნა..
ისიც მახსოვს! ხმადაბლა და გარკვევით ლაპარაკობდა.
-კიდევ რა ნახე! ხელებიდან გამოვუძვერი და მის სახეს გავხედე.
-მხოლოდ შენ.. მარტო შენი სახე მელანდებოდა.
მეგონა უბრალოდ სადღაც გნახე და იქიდან დამამახსოვრდი, მაგრამ არა!
ძალიან გთხოვ მითხარი რომ შენ იყავი.
-ჯონქუქ მე საიდან უნდა ვიცოდე მე ვიყავი თუ არა..
გავხედე მას.
-არვიცი... ამოიოხრა და თმა უკან გადაიწია.
-არ ვიცი როგორ შემიძლია დაგეხმარო.თავი ჩავღუნე
-ლიზი იცოდე ერთი რამ ეს თუ მართლა შენ ხარ ვინც მე მგონია და ამას მატყუებ..
ძალიან ძალიან საშინლად გიპასუხებ.
შეგიძლია წახვიდე.
ამოიოხრა და ჩემს სახეს დააკვირდა.
-ჯონქუქ მე..
-შენ თუ სიმართლეს ამბობ არაფერია სანერვიულო..
ისევ გამიღიმა და ზურგი მაქცია.
-არ ვიცი როგორ გითხრა მაგრამ ის გოგო მე ვარ..
ცრემლები წამომივიდა ამ უაზროს გამო.
-მმართლა? წამიერად გამომხედა და ჩემსკენ გამოიქცა.
-ვიცოდი! წამოიყვირა და გაიღიმა.
-ბოდიში.. ამდენი ხანი შენი წვალება ჩემი ბრალი იყო.
ცრემლი მოვიწმინდე და მის სახეს გავხედე.
უბრალოდ მიყურებდა და იღიმოდა კიდევაც.
-მადლობა სიმართლე რომ მითხარი! გადამეხვია და თმაზე ისევ მისუნა.
-ეს სუნი.. ამას ყველგან ამოვიცნობდი.
ჩაიცინა და გამომხედა.
-ახლა ბარი ბარში ვართ..
შენც მტანჯავდი და მეც.
სიცილი დაიწყო და ამოიოხრა.
-გიჟი.არ ვარ! სიცილი დაიწყო და ისევ მომეხვია.
-სახლში წამიყვან? წამიერად გავიხედე მას.
-კიი..კი... დაუფიქრებლად მითხრა და პიჟაკი აიღო.
მანქანაში ძალიან გახარებული ჩაჯდა სახეზე ღიმილი არ შეშრობია..
სახლშიც მალე მიმიყვანა..
მაგრამ იქ რაც დამხვდა..
მინო მელოდებოდა კართან.
-ამას აქ რა უნდა? მწველი მზერით გამომხედა მან.
-არ ვიცი! გაოცებული გადავედი და მას მივუახლოვდი.
-მინო? ნელ ნელა ვუახლოვდებოდი და დავინახე როგორ იდგა მასთან ერთად რამდენიმე ბიჭი.
-შენი ბანძი მეგობარი სად არის?
მითხრა მან.
-ვიზე ამბობ? გაღიმებულმა გავხედე.
-ჯონქუქზე ვამბობ.. სად არის?
-არ ვიცი დღეს არ მინახია! რამდენიმე ბიჭს გავხედე და მზერა ავარიდე.
-ნუ მატყუებ! ნუ მატყუებ! თმაში წამიჭირა.
-ხელი გამიშვი! დავუყვირე და ხელი ვკარი საპასუხოდ ძირს აღმოჩნდა.
-ეს ძუკნა ნახე.. წამოდგა და ჩემსკენ წამოვიდა.
-რა ხდება ეე! ჯონქუქის ხმა გავიგე და ამან საერთოდ საშინლად შემაწუხა.
აქ 4 ბიჭი მაინც იქნება კარგ დღეს არ დააყენებენ..
-ჯონქუქ.. საშინელი სახით გავხედე მას
-ამ ნაბიჭვარმა თმაში ხელი ჩააგავლო? მომიახლოვდა და მის გამოშტერებულ სახეს დააკვირდა.
-არა ის..
-რაა არა თმით გითრია! დამიყვირა და მის გამომეტყველებას დააკვირდა.
-რამდენიმე დღის წინ რაც გიქეი ეგ საკმარისი არ იყო?
უთხრა მას და წინ გადამიდგა
-ზუსტად ამისთვის ვარ აქ! წინ წამოიწია და რამდენიმე ბიჭი დაიყენა.
-აუუუ რა ჩმორი ხარ! მარტომ მოსვლა ვერ გაბედე?
გახედა ჯონქუქმა.
-ერთმანეთზე გადაფარებთ ყველას, აქედან მოუსვით დროზე! დაიყვირა და მათ გახედა ისე მეც კი შემეშინდა.
ბიჭები ნელ ნელა დაიძრნენ მაგრამ შემდეგ ისევ გაჩერდნენ.
ალბათ გაიფიქრებს ერთმა რა უნდა გვიქნასო?
მაგრამ არასწორად უფიქრიათ..
ერთ ერთმა მათგანმა ჯონქუქს მუშტი სთხლიშა სახეში მაგრამ თვითონ კიბეზე იყო გადაკიდებული.
მეორე ტიროდა მესამე კი საერთოდ გათიშული ეგდო.
მინო კი შიშისგან გავარდა.
ჯონქუქს კი ცხვირიდან სისხლი მოსდიოდა.
და ტუჩი ჰქონდა გატეხილი მაგრამ მაინც ისე იყურებოდა თითქოს მაგარი რაღაც გააკეთა.
-ჯონქუქ სისხლი! ვუჩვენე ცხვირზე.
-არაუშავს! მოიწმინდა მაგრამ ისევ წამოუვიდა.
-სახლში პირველადი დახმარების ყუთი მაქვს! წინ წავედი და სახლში შევიყვანე.
სავარძელზე ჩამოვსვი და მის გამომეტყველებას დავაკვირდი.
-მადლობა!
-ჯერ არაფერი მიქნია! მერე მომიხადა მადლობა.
სამზარეულო დან თქვი გამოვყვე და ყუთი გავიტანე.
ტუჩის სისხლი სპირტით მოვუწმინდე სისხლდენა კი ცხვირიდან შეუწყდა..
ჭრილობა დავუმუშავე და მის სახეს დავაკვირდი.
-არ უნდა წამომეყვანე.. შევცდი! ამოვიოხრე და სისხლი მოვუწმინდე.
-რომ არ წამოვსულიყავი ახლა ისევ ძირს ეგდებოდი და ის ნაბიჭვარი დაგემუქრებიდა.
ახლა ეშინია და აქ ვეღარც მოვა!
-კი მაგრამ ეს ჩხუბი.. ცემა.. ძალიან საშინელებაა! მის ჭრილობას ხელი გადავუსვი.
-ვიცი მაგრამ ზოგჯერ მნიშვნელობა გააჩნია! გამიღიმა და ჩემს სახეს დააკვირდა.
-ახლა შეიძლება გითხრა მადლობა? თვალები დაიბნიდა
-კი შეგიძლია! ჩავიცინე და ახალი ბამბის ასაღებად დავიხარე ის კი საპასუხოდ მომეხვია.
რატომაა ასეთი საყვარელი?
-ჯონქუქ... გავშეშდი და მას გავხედე.
-მიხარია რომ ნამდვილი ხარ!
და საერთოდ არ გავგიჟდი.
მიხარია! მჭიდროდ მომხვია ხელები
-მეც მიხარია! ჩავიცინე და მას გავხედე.
-დასავით მიყვარხარრ! ამოიკრუსუნა და გამომხედა.
-დასავით? გავხედე მას.
________
ოოო დაიძაბააა.
დასავითო?
კაი კაი აღარ ვიყავი არაფერს.
წავედი დავიძინო რომელი საათია.
მიყვარხართ.
ხვალე ახალი ფიკის მეორე თავი იქნება.
მიყვარხართ უზომოდ 💖💜💝💜💜💜💜💜💜💜💚💛💛❤💛💚