Le coup de foudre.

1.

Soumaya

Drie weken geleden

Ik veegde mijn tranen terwijl ik keek hoe ze mijn vader's  kist in de grond lieten zakken. Heb je ooit een persoon gehad die je nooit teleurstelde en je altijd liet lachen? Dat was mijn vader voor mij, maar nu is hij weg en ik kan er niks aan doen.

Mijn neef Ismael kwam naar me toe en kuste mijn voorhoofd. "Soum, je bent sterk. Ik hou van je en iedereen hier ook." Ik knikte en glimlachte. "Dankjewel." "Soumaya, je tantes willen met je praten." Zei mijn nicht Laila. Ik knikte en liep mee.

Toen ik klaar was met praten met mijn tantes keek ik naar het graf. Het voelt zo vreemd dit.

"Gaat het?" Vroeg mijn stiefzus Yasmina met haar neppe medelijden. Mijn broer Samir en ik keken haar vies aan. Alsof het haar boeit, hij was niks van haar. We hebben tenslotte andere vaders. Yasmina is de nepste persoon ooit. Thuis is ze heilig en buiten de grootse kehba van heel Rotterdam.

Maar het maakt me nu allemaal niet meer uit, ik mis mijn vader.

Nu..

(14:11)

Ik opende mijn ogen en pakte mijn telefoon. Ik deed mijn wekker uit en griste de dekens van mijn lichaam. Ik maakte mijn bed op en keek in de spiegel.

Een meisje met met groene ogen. Ik deed mijn haar in een rommelige knot en een grijze saaie pyjama. Ik liep naar de badkamer en deed de douche aan.

Ik droogde mijn lichaam af en trok mijn kleding aan. Ik liep naar mijn kamer en deed snel mijn Jordan Air 1 OG's aan en stopte mijn telefoon in mijn zak. Ik deed mijn lichten uit en liep mijn kamer uit en voelde een schouder tegen mijn gezicht komen.

"Kan je niet uitkijken?" Zei ik terwijl ik de trap af liep. Yasmina lachte en keek me vies aan. "Sorry, ik was vergeten dat ik nu rekening moet houden met het zielige meisje die geen vader meer heeft." Zei ze.

"Laat haar met rust, ga je huiswerk maken inplaats van op jongens geilen elke dag. Het is dat je me echte zusje niet bent en het me niet boeit, anders had je allang pompers gevangen a kehba." Riep Samir tegen Yasmina.

Ik lachte zachtjes en hij liep naar me toe. Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd. "Ga je naar het graf?" Vroeg hij.

Ik knikte en nam een slokje van mijn sap. "Isgoed, ik zie je zometeen." Zei hij. "Ik ben rond vier uur terug." Zei ik terwijl ik mijn autosleutels pakte en de deur uitliep. "Doei!" Ik voelde een kleine traan langs mijn wang rollen toen ik in mijn BMW stapte die ik van mijn vader heb gekregen.

Ik zuchtte omdat mijn auto net als hij rook. Ik veegde mijn tranen starte de motor en reed de straat uit.

Eenmaal aangekomen kocht ik een bosje bloemen. Ik liep naar het graf. Ik kon me niet inhouden en barsten in tranen uit. "Ik haat de manier waarop ik leef zonder jou papa, het voelt gewoon niet goed zonder jou. "

"Ik weet niet wat ik moet zeggen, ik weet gewoon dat mijn leven een hel van een achtbaan wordt zonder jou." Zuchtte ik terwijl ik met mijn handen over zijn grafsteen ging.

Ik kneep mijn ogen dicht en keek achter me terwijl ik een witte Mercedes-Benz de straat in zag rijden. Ik bleef op de plek waar ik was en draaide me om, haalde mijn telefoon tevoorschijn, ging naar mijn camera-app en nam een ​​foto van zijn grafsteen met de nieuwe bloemen.

Ik hoorde voetstappen achter mij en ik slikte terwijl ik de bloemen naast het graf lag. Ik keek op en zag een jongen mijn kant op lopen.

Lang, iets donkerder dan ik, gespierd, een klein baardje en mooie bruine ogen. Ik ga niet liegen, hij is perfect.