2020 Watty Ödülleri Tarihi Kurgu Kazananı
Tarih #1 (19.09.2020)
Hiç kimse yaşattığını yaşamadan ölmezmiş. Geçmişin kanlı sayfaları bir bir önüne açılır, hayaletler hesap sorarmış. Öyle bir gün gelirmiş ki önce aynaya baktığında gördüğün gözler yaban...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1413 Senesi - Kış Mevsimi
ASPARGON HANLIĞI
Altınova Şehri - Alemgir Aile Konağı
Handan Suna
"Sizi evimizde görmek ne güzel." Aygül Hatun'du bizi karşılayan. Alemgir ailesinin gelini, Giray Bey'in eşiydi.
"Sizi görmek de güzel Aygül."dedim gülümseyerek. İçeri girdik. Burçin de Aygül Hatun'la selamlaştı. Yemek salonuna ilerledik.
Sinan Bey babasının ölümünden sonra aile reisliğini almıştı ve masanın başında oturuyordu. Onun sağ tarafında eşi Melike vardı. Merhum kardeşim Yiğit'in zadeseni Gözde Hatun'un anne ve babasıydı. Sinan Bey'in oğlu Giray Bey sol taraftaydı. Yanında iki oğlu ve bir kızı sıralanmıştı.
Girmemizle hepsi ayağa kalktı. Beni selamladılar. Gülümseyerek karşıladım hepsini. Bana ayrılan yere, Sinan Bey'in karşısı olan masanın diğer başına oturdum. Burçin yanıma yerleşirken Aygül Hatun da onun yanına geçti.
"Hoşgeldin Handan Suna."dedi Sinan Bey. Epey yaşlanmıştı. Gözde'nin ölümüne kadar yaşını bile göstermeyen adam kızının ölümünden sonra yıllar içinde epey çökmüştü.
"Hoş buldum Sinan Bey. Babanızın vefat haberini aldığımda bazı meselelerle uğraşmam gerekiyordu. Cenaze törenine katılamadım. Başınız sağ olsun. Ulu Tanrımız merhamet örtüsünü Emir Bey'in kabrinden eksik etmesin." Başını aşağı yukarı sallayarak taziyelerimi kabul ettiğini belli etti. Yüzündeki keder içimi acıtmıştı. Sadece kızını değil, dört torununu da kaybeden bir adamdı Sinan Bey. Melike Hatun o günden sonra Ulu Tanrı'ya sığınmıştı. Acısını bu şekilde yatıştırıyordu.
Giray Bey çocukların küçük salonda yemelerini söyledi ve çocukları odadan çıkarttı. Ben de Burçin'i onların yanına yolladım. Bu kararıma gözlerini devirerek karşılık verse de itiraz etmedi.
"Dokuz sene oldu ve taht hala el değiştirmedi."dedi Giray Bey memnuniyetsiz bir tonla. Kız kardeşinin ölümünden Yaman'ı sorumlu tutuyordu. Yaman dört zadenere kıymasaydı Gözde intihar etmeyecekti. "Evladını da bu yolda kaybettin Handan Suna." Ela gözleri intikam ateşiyle yanıp kavruluyordu bana bakarken. "Hala neyi bekliyorsun?"
"Şartların olgunlaşmasını ve doğru zamanın gelmesini bekliyorum Giray Bey."
"Aspargon avucunuzun içindeyken Yaman Han'ı tahttan indirmemek için geçerli sebebiniz ne olabilir merak ediyorum."
Sinan Bey oğlunun kolunu tuttu sertçe. "Giray, sakin ol. Karşında bir handan olduğunu unutma."diyerek uyardı oğlunu.
"Önemli değil Sinan Bey. Giray'ın öfkesini anlayışla karşılıyorum. Oğlum geçen sene çıkan isyanda öne sürüldüğünde ben de böyle hissetmiştim." Derin bir iç çektim. Kalbimdeki ince sızıyı bastırmak için derin nefesler alıp verdim. "Fakat bu şartlar altında Yaman'ı tahttan indirirsem halk ne düşünür?"
