Chapter Two
Hanna's POV
Pinagmamasdan ko yung painting na nabili ko sa subastahan....ang galing ng pagkakagawa dito...kapag pala tiningnan mo ito malapitan eh isa pala itong puzzle na may maliit na details....impressive na artist yang si Honey....napasandal ako ng maayos sa sofa...kainis bakit hindi maalis sa isip ko yang Villarino na yan!
"Lopez...." tawag ko sa secretary ko
"yes maam?"
"Pakidala ito sa galery at pakidisplay sa may receiving area natin..."
at agad nyang pinakuha sa dalawa pa nyang alalay....naggloves muna sila saka nila maingat na inalalayang maingat ang pagbubuhat sa painting....tumayo ako at nagpunta sa kwarto ko ng magring yung cellphone ko at ng tingnan ko...si Dominique yung tumatawag..
"yes?" tanong ko
" urgent meeting ikaw yung pinapapunta ng daddy mo dito..." sabi nya
"para san ba yang meeting na yan?" tanong ko...gusto ko sanang umidlip ng tulog muna.
"Budget...." maiksing tugon nya
"I'm comming..." maiksing tugon ko din bago ko ibaba yung tawag.
gumayak ako para umattend sa meeting...dapat si Kier na lang yung umattend dun kase masclose naman nya yung mga Santillian na yun eh...nakakawalang gana!
mag iisang oras bago ako makarating sa building ng Santillian...naglalakad ako sa hallway papunta sa isang elevator ng may tumapik sa balikat ko....paglingon ko....si Kiyo Alvarez Tan..
"whatzup bitch?" nakangiting sabi ko
"ikaw pala yung sa subastahan?" turan nya bago kami makasakay ng elevator.
"bakit? " natatawang tanong ko kase panigurado eh patungkol ito kay Villarino at sa painting.
"goodluck sayo....hindi mo kilala yung inasar mo....mas lalo ka nyang hindi tatantanan hanggat hindi nya nakukuha sayo yung painting..." natatawang sabi nya.
"let see kung kaya nya ko...akala ba nya!" hindi ako nasisindak sa kanya.
Kier's POV
hay! gusto kong iumpog sa puno itong ulo ko...kainis para na kong engot kakasunod sa kanya! nakakubli ako sa isang puno habang pinagmamasdan nya yung lapida ni Andy..
"Asar ka Kier! anong bang nangyayare sayo??? stupid! stupid!" asar na pagalit kong sa sarili ko.....pero ng nakita kong umiiyak na sya hindi ko alam sa sarili ko kung bakit hindi ko napigilang lapitan sya...parang sobrang hirap sa kalooban ko na umiiyak sya...hindi ko din alam kung san ako kumuha ng lakas ng loob na hawakan yung kamay nya at kaladkarin sya palayo...away from Andy....gusto ko syang pasiyahin...i'm terribly want her to smile again....i want her to see how beautiful life is...i know Andy wants Russell to see it....She want her to be happy again....Nang makarating kami sa tapat ng kotse ko ay binitawan ko na sya...
"ANO BANG PROBLEMA MO!!!!BAKIT KA BA NAKIKIALAM HUH!!!!ANO BANG KASALANAN KO SAYO????" hiyaw nya sakin saka nya pinunasan yung mga luha nya.
napalunok ako...grabe ang tapang!
"wala..." tugon ko saka ko pinamulsa yung mga kamay ko
parang hindi sya makapaniwala at sobrang inis na inis sya sakin...well i dont care!
"Hindi ko alam bakit lagi kang laman ng panaginip ko? bakit hindi ako mapalagay sa maghapon na hindi kita nakikita....weird na masyado....baka dahil nasa akin yung puso ni Andy...sana ganun nga lang...hindi na kase ako komportable eh...." pag aamin ko...napatitig sya sakin na parang hindi makapaniwala...
