Martinez Series #1 : Cassanova Bride (COMPLETED✔)

Chapter 7

Hannah point of view

:Huli.

Nanonood kami ngayon ni Sir Martin ng horror movie dito sa living room. Naisipan kasi namin na manood nalang, wala naman kasi kaming ginagawa ngayon. Noong una ay ayoko kasi nahihiya pa ako pero dahil sinabi niya babawiin niya ang 30 million niyang offer sa akin, ay napa-oo nalang ako.

"Wahhh!!!"

Tili ko at nag tago sa likod ni Sir Martin dahil biglang lumabas ang multo. Sumiksik ako dito at tinakpan ang dalawa kkng tenga para hindi ko marinig ang mga sigawan ng sa pelikula. Pinikit ko rin ang dalawa kong mata para secured na hindi ko mapanood.

"Scared?"

Napamulat ako ng mata ng mag salita si Sir Martin na ikinatingin ko sa kanya. Nakatingin ito sa akin pero wala manlang pinapakita na kahit anong emosyon. Dahil titig lang ang binigay niya sa akin.

"Ahh... HAHA. K-kunte."

Tawa ko at umiwas ng tingin. Ayoko naman na mag mukang kawawa sa mga mata niya. Alam ko na matanda na ako para matakot sa mga gantong palabas. Pero takot talaga ako sa mga multong pumapatay kahit nong bata pa ako.

"Dapat pala Romance nalang ang pinanood natin kung natatakot ka."

Sabi nito ngunit nakatingin padin ang mga mata sa T.V . Hindi manlang siya natatakot, kanina pa kami nanood pero kahit na pikit, sigaw ay wala akong nakita o narinig sa kanya. Ganto ba talaga ang mga lalake? Napaka tapang kapag nanonood ng horror movie.

"Oo nga e... dapat romance nalang ang pinanood natin."

Pagsang ayon ko. Umayos ako ng upo at tinuon nalang ang mata sa pop corn na niluto ko kanina. Kumuha ako ng isa dito at sinubo yun, bumaling ulit ang mata ko sa kanya. Seryoso ang muka nito habang pinapanood ang palabas. Ganto ba talaga ka serious ang isang tao kapag nanood ng horror movie? Depende kung siya lang talaga ang ganya.

Naalala ko nanaman ang sinabi ko sa kanya na uuwi ako ng Italy para mag tago sa mga magulang ko. Hindi ko nga alam kung tama ba ang naging desicion ko na may isang tao na nakakaalam kung nasaan ako. Infact ay hindi ko pa siya labis na nakikilala kaya hindi muna ako magtitiwala.

Malay ko ba na baka tawagan niya sila Mama at Papa kung nasaan ako. Edi nakita na nila kung saan ako nag tatago. Siya ka hindi habang buhay ay mag tatago ako, bago ako umalis mag papaalam ako sa kanila. Hindi ako kagaya ng ibang bata diyan na natitiis ang kanilang magulang. Kasi ako kahit nasa malayo ay pinagmamasdan ko sila.

"Stop thingking too much, Ms. Valeria."

Napalingon ako dito. Nakatingin pala ito sa akin kaya nag kasulubong ang tingin namin. Wag niyang sabihin na kanina niya pa ako tinitingnan?

"Sige po Sir Martin."

"Kung iniisip mo na baka sabihin ko kung nasaan ka ngayon. That's impossible, dahil hindi ako nang hihimasok sa mga problema ng mga tao. I have my own."

Tumaas ang kilay ko sa sinabi nito.  Sangayon naman ang sa sinabi niya na problema ko na ito kaya akin lang ito. Hindi niya na kailangan mang himasok sa mga problema ko. I have my own, so dapat unahin ko ang problema ko bago ang iba.

"Hindi ko naman iniisip yan."

"Then? Ano ang iniisip mo?"

"It's too 'privacy' Sir."

Pinagdiinan ko pa ang Privacy para malinawan siya na hindi ko pwedeng sabihin sa kanya dahil masyadong privacy. Siya ka hindi ko na nagugustuhan ang mga tanong niya. I mean masyado siyang maraming tanong.

"Then tell me i'm your Boss, right."

Wala ba sa vocabulary niya ang salitang privacy? at kailangan niya pang alamin kung ano ang iniisip ko kanina. Curious talaga ang lalaking to sa buhay ko at pagkatao ko.  Nahahalata ko yun dahil sa mga tanong niya nitong mga araw.

"What i said sir it's too privacy."

"I don't care."

"And i don't care too, sir."

"Tsss.... "

"Sir, wag niyo po sanang ikakasama ang mga sasabihin ko. Kapag ayaw pong sabihin ng isang tao ang iniisip nila wag niyo na pong alamin. Dahil masyado po yung privacy. At dahil masyadong privacy ayaw nilang ipaalam sa iba kahit kaibigan pa nila o kamag anak. Kaya sir, wag masyadong mapilit at matanong baka yan ang ikamatay niyo."

Pananakot ko dito at tumawa. Tumawa nalang ako para isipin niya na nag jo-joke lang ako sa huli kung salita. Wala naman akong ibig sabihin sa sinabi ko sa dulo. Dahil simpleng salita lang yun na wag masyadong paniwalaan ng isang tao.

"Now i know na.. kung matanong ka at mapilit pwede mo yung ikamatay."

"Sir, nag bibiro lang po ako sa sinabi ko."

"But i'm serious."

"Ahmm... what i said sir, it's just a joke, so don't be serious."

Binaling na nito ang mata nito sa T.V . Na ikinahinga ko ng maluwag, sa tuwing titingnan niya ako o lilingonin ay may kung anong bumabalot sa akin na kabahan bigla. Hindi naman halata dahil sa mga ngiti ko na pinapakita sa kanya.

"Boring."

"Gusto niya bang palitan ang palabas, Si--- "

"Call me Martin, Ace or Lawrence wag mo lang akong tawagin 'sir'."

"Ok, Martin."

Kinagat ko ang ibaba kong labi ng banggitin ko ang pangalan niya ng walang sir. Feeling ko kasi sa tuwing tinatawag ko siya sa pangalan ay may kung ano akong nararamdaman na hindi ko mapaliwanag.

"From now on don't call me, Sir."

Tumango ako." Sige Si--- Martin."

May heart is beat so fast like a horse running. Sa sobrang bilis nito ay parang magkakasakit ako sa puso. Bakit nakakaramdam ako ng gantong pakiramdam? Hindi kaya ay may sakit ako? Nevermind dahil lang siguro sa gulat. Sino banaman ang hindi magugulat kung ang Boss mo ay i-request sayi na huwag muna siyang tawagin sa pangalana niya.

"Wahhhh!!!"

Napatakip agad ako ng tenga ng marinig ko ang sigaw ng babae sa pelikula. Sa sobrang lakas ng tili niya siguradong nakakarindi yun sa shooting. Napapikit nalang ako dahil sa takot at gulat.

"Removed your hands on your ears and open your eyes."

Nagulat ako ng tanggalin niya ang kamay ko sa tenga ko. Dahil sa ginawa niya ay nagka salubong nanaman kami ng tingin na gustong-gusto kong iwasan. Sa tuwing nakikita kasi ang mga matang yun parang may humihigop sa akin sa loob non. Parang nag papahiwatig na kailangan niya ako.

"M-martin."

"Ang panonood ng horror movie ay isa sa pagsubok ng tao. Dahil dito ka magkakaroon ng pakikipag sapalaran. Kung natatakot ka at hindi mo kayang manood. Parang pinakita mo na din na takot ka sa mga bagay na ayaw mong mang yari sayo. Horror movie is symbolized as brave, and strength. Kung hindi mo pipiliting manood nito, masasabi ko na mahina kang tao."

"Anong ibig mong sabihin?"

"Wag mong hintayin na ang takot ang lumapit sayo. Magkusa ka, abangan mo siya para siya ang matakot sayo. Harapin mo ang mga taong kinakatakutan mo ang ang mga taong umaapis sayo. Ipakita mo sa kanila kung gaano ka katerminado at kalakas."

Ang mga salitang yun ay may kahulugan sa buhay ko. Dahil noong taon nayun ay takot na takot ako kaya pas pinili kong tumakas kesa mag sabi sa kanila. Kong naging malakas lang ako non sa harap nila ay sana nasabi ko na ayaw kong mag pakasal. Na gusto ko mo ng mag pakasaya sa buhay ko.

But still, huli na ang lahat.