Chained Memories

Chapter 18

Familiar

Ramdam ko ang bigat ng ulo ko at ang hapdi ng mga mata ko sa sandaling magising ako.

Shit! What did I do last night to have a headache like this, huh?

And as if on cue—memories from last night came rushing down on my half awake system.

"Don't even try, Xami. Dave will surely freak out if he learned I drink." Tanggi ko sa alak na inaalok niya sa akin.

Kakatapos lang namin sumayaw at makipagsiksikan sa dance floor. Noong una ay hindi pa ako sanay at naiirita pa ako pero kalaunan ay nasanay na rin ako. Maya't maya rin ang pagkawala ni Xam sa tabi ko pero bumabalik rin agad.

Halos lahat ng nandito ay kilala siya. The DJ even greeted her. Maaga pa lang pero marami na ring tao ang dumadayo sa bar.

I think this also helps me to finally conquer my fears. Naninikip pa rin ang dibdib ko tuwing napapalibutan ng mga taong sumasayaw pero lumilipas din iyon.

Malaking tulong iyong therapy para lubusan kong malagpasan ang madilim na parteng iyon ng pagkatao ko.

To be brave, one must conquer his fears to overcome it.

"Oh come on, don't be such a pussy Hera. Loosen up, you're now on the legal age to drink."

Napailing ako.

People should learn that legality shouldn't just be the basis in doing things for their own benefits.

Imagine a 27 year old woman. Nasa legal na edad na para magsimulang bumuo ng sariling pamilya. People wouldn't mind if she'd get pregnant because after all, she's now on the legal age to bear one.

Pero paano kung hindi pa siya handa sa responsibilidad na kailangan niyang gampanan?

That's it. Just because you're on the legal age to do things, you have to try it.

Fuck people and their mindset!

"Kung iniisip mo ang sasabihin ng kapatid mo, ako ang bahala sayo. Wala namang palag sakin 'yung mga 'yon!" Mayabang na aniya.

"Stop insisting, hindi mo rin naman ako mapipilit." kaswal na tugon ko.

Nagkibit balikat siya. "Well, if you say so."

Muli kaming bumalik sa table. Wala na si Dave roon maging si Jerem. Wala na rin si Francis pero pumalit naman si Chandro na kausap ni Rence.

Nabaling ang atensiyon nila sa amin.

Umupo ako sa sofa. Agad na tinungga ni Xam ang inumin na sinalin.

Halos mangiwi ako sa ginawa niya. Akala niya yata tubig ang iniinom niya.

"Dito ka lang, ikukuha lang kita ng juice na pwede mong inumin." I nodded my head.

Chandro shot her a menacing look.

Wala naman akong ibang magagawa. It's not as if I like the idea of being here. Pinagbigyan ko lang talaga siya kaya pumunta ako rito.

But anyway, it's not a bad experience though.

"Maraming waiters dito na puwedeng kumuha ng order mo. You don't need to personally get it, Xamiera." Biarence muttered seriously.

"This is how I served the people I like. Too bad, you'll never know how it feels." Nakangising aniya, leaving Biarence dumbfounded.

Okay... what was just about?

"Damn, the audacity of that bitch, huh." Chandro laughed, as if what happened entertained him well.