𝐸𝓁𝑒𝒶𝓃𝑜𝓇
Η Έλενορ είχε περάσει την τελευταία διετία της ζωής της κυνηγώντας καθάρματα, πίνοντας στο μπαρ της Μαρσελίν και χτίζοντας την πιο τερατώδη εικόνα που θα μπορούσε να έχει κάποιος για το ξανθό κορίτσι ονόματι Αμέλια Άντερσον. Αν εξαιρούσε κανείς τα περιστατικά που της συνέβαιναν στην δουλειά, -που κάθε δύο με τρεις εβδομάδες ένας δολοφόνος, μία ληστεία ή ένας έμπορος ναρκωτικών δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο για την πόλη των εγκλημάτων- η ζωή της ήταν αρκετά βαρετή. Εάν έκανε οποιαδήποτε άλλη δουλειά γραφείου μάλλον θα πέθαινε από την βαρεμάρα και θα φθειρόταν από το χέρι της καθημερινότητας. Ύστερα θα πήγαινε στο μπαρ και θα έπινε με τους ανιαρούς συναδέλφους της και θα κατέληγε σπίτι για να φάει βραδινό μαζί με τον αδελφό της.
Όμως με κάποιον τρόπο η Άντερσον είχε βρει μία μικρή χαραμάδα και είχε τρυπώσει μέσα στην ζωή της Έλενορ, είχε γίνει κάτι αν όχι καθημερινό τότε αρκετά συχνό. Παρ' όλα αυτά, -ακόμα κι αν την έβλεπε συνέχεια- η Έλενορ συνειδητοποίησε πως δεν ήξερε σχεδόν τίποτα για αυτήν πέρα από όσες πληροφορίες είχε μάθει από τον φάκελο της. Κάθε φορά ήταν πολύ απασχολημένες με έναν χαζό καυγά και ποτέ δεν είχαν ανταλλάξει κάτι αληθινό, κάτι που υποτίθεται θα έπρεπε να ξέρεις για έναν άνθρωπο που κολυμπάει στις θάλασσες της ζωής σου -ακόμα κι αν θες να πνιγεί για να ησυχάσεις-.
Με το που πάτησε το πόδι στο διαμέρισμα της κατάλαβε πως η Άντερσον θα είχε τόσες πτυχές στην προσωπικότητα της που η Έλενορ δεν θα μπορούσε ούτε να τις ονειρευτεί. Η σκέψη βέβαια να μάθει περισσότερα πράγματα για την Άντερσον τα οποία θα την έκαναν ένα απλό εικοσάχρονο κορίτσι στα μάτια της Έλενορ, όπως ακριβώς ήταν στα μάτια των υπόλοιπων, την έκανε να ζαλίζεται. Σιχαινόταν όταν είχε άδικο και πάντα καυχιόνταν ότι ήταν πάρα πολύ καλή στο να κρίνει άτομα από την πρώτη εικόνα και να αποδεικνύονταν σωστή στο τέλος για το ήθος τους.
''Οπότε εδώ μένεις;'' την ρώτησε καθώς τα μάτια της ταξίδεψαν σε ένα διαμέρισμα που ήταν λιγότερα ακατάστατο από ότι περίμενε. Φυσικά και αυτό βέβαια θα οφειλόταν στον συγκάτοικο της, Έιντζελ, έναν λαμπρό φοιτητή νομικής τον οποίο η Έλενορ συμπαθούσε αρκετά.
''Όχι'' της απάντησε η κοπέλα ειρωνικά ''Είναι του γείτονα, έκλεψα τα κλειδιά και κοιμάμαι εδώ τα βράδια''.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Πριν σβήσουν τ' αστέρια
Teen FictionΗ Αμέλια Άντερσον λάτρευε την Νέα Υόρκη διότι εκ φύσεως είχε μία αδυναμία στο χάος · σε αυτήν την τεράστια πολυπολιτισμική πόλη μπορούσες να χαθείς εύκολα και γρήγορα οπότε η Αμέλια μέρα με την μέρα εξαφανιζόταν μέσα σε ένα συνονθύλευμα από ανθρώπου...
