Κεφάλαιο 12ο

456 57 23
                                    


𝐸𝓁𝑒𝒶𝓃𝑜𝓇


Τα λάθη στην δουλειά, είχε μάθει η Έλενορ σταδιακά σε όλα τα χρόνια εργασίας, ήταν για λίγους ανθρώπους κυρίως εάν είχαν περιθώριο λάθους ή ήταν καινούριοι. Όταν δούλευε ως σερβιτόρα μπορούσε να φέρει λάθος παραγγελία και να την αντικαταστήσει μετά από λίγο, όταν δούλευε ως κοπέλα για παράδοση παραγγελιών σε μία πιτσαρία μπορούσε να μπερδευτεί στον δρόμο και να τον βρει μετά από λίγο. Όμως η Έλενορ ως αστυνομικός έτρεμε τα λάθη διότι όσα είχε κάνει μέχρι τώρα στο Σώμα είχαν τραγικές συνέπειες με το μεγαλύτερο να ήταν την πιο τρομακτική μέρα του χρόνου. 

Εδώ και μία εβδομάδα κυνηγούσε έναν δράστη που μάλλον είχε διαπράξει μία σειρά από ληστείες με το ίδιο μοτίβο. Με αρκετά στοιχεία -κατά την γνώμη της- πήγε να τον συλλάβει μόνο και μόνο για να καταφέρει να το σκάσει και να την ενημερώσουν λίγο αργότερα πως αυτός δεν ήταν ο ένοχος για τις συγκεκριμένες ληστείες όμως ήταν καταζητούμενος των Σοβαρών Εγκλημάτων και μόλις είχε καταστρέψει μία έρευνα και παρακολούθηση εννέα μηνών τρομάζοντας τον δράστη μακρυά. Μετά από ένα κατσάδιασμα από τον επιθεωρητή της αστυνομίας, την απογοητευμένη έκφραση του διοικητή και τα σαρκαστικά σχόλια του Ντάνιελ δεν πίστευε πως η μέρα της μπορούσε να γίνει χειρότερη. 

Την διέψευσε όμως το τηλεφώνημα που πήρε από το σχολείο πως ο Μάριο εκείνη την ημέρα δεν είχε πατήσει και η αργότερη συνειδητοποίηση πως ο αδελφός της είχε μείνει στο σπίτι για να παίξει βίντεο παιχνίδια. Ο φόβος μήπως χάσει τον έλεγχο στην σωστή ανατροφή του αδελφού της -ακριβώς ο λόγος για τον οποίο έμενε μαζί της και όχι με την μάνα τους- ήταν ο μεγαλύτερος της. 

Ένιωθε εκείνη την ημέρα πως ήταν απόλυτα άχρηστη να ελέγξει τα πάντα στην ζωή της και μέσα σε όλα αυτά είχε την Κιάρα να της θυμίζει πως είχε φτάσει είκοσι πέντε χρονών και θα έπρεπε να βάλει ένα άτομο στην ζωή της αλλιώς θα την φωνάζουν για πάντα γεροντοκόρη. 

Οπότε, ίσως είχε κάποια ελαφρυντικά στο γεγονός ότι φώναξε στην Άντερσον και της είπε τόσο άσχημα πράγματα. Ήταν λες και άφηνε όλο το βάρος από πάνω της και το έβαζε πάνω σε κάποιον άλλον για λίγες στιγμές. Από την στιγμή που άνοιξε το στόμα της δεν μπορούσε να σταματήσει να λέει όσα ήξερε πως θα χτυπήσουν ακριβώς στις ρωγμές που είχε η Άντερσον στην καρδιά της. 

Πριν σβήσουν τ' αστέριαΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα