Almost a Fairy Tale

Chapter 9

NAPABANGON si Roni nang maulinigan ang ingay ng makina ng sasakyan na pumapasok sa bakuran ng cottage. Nagmamadali siyang tumayo at binuksan ang jalousies at sumilip. Sa malamlam na liwanag mula sa poste sa balkon ay nakita niyang pumaparada ang Expedition.

Kumabog ang dibdib niya sa matinding excitement. Bumalik si Borj. Halos takbuhin niya ang palabas ng silid at patungo sa sala. Kinapa niya ang switch ng ilaw sa may malapit sa hamba ng pinto at binuhay iyon at pagkatapos ay binuksan ang pinto.

Borj, a few feet from the cottage door stopped on his track. Their eyes held and locked. Nanatili sila sa ganoong ayos nang may ilang sandali. Ang pananabik sa isa't isa ay parehong nakaguhit sa mga mukha. Ang pagguhit ng mahinang kidlat ang bumasag sa sandaling iyon.

Nang humakbang ito ay iniawang ni Roni ang pinto. Umatras siya nang pumasok ito. Ito na rin ang nagsarang muli ng pinto.

"Y-you're back..."

"Hindi mo ako kailangang pagbuksan ng pinto," he said scowling. "May sarili akong susi at inaasahan kong tulog ka na." Tuluy-tuloy ito sa sala, hinubad ang jacket na bahagyang nabasa ng ulan at inihagis sa may silya.

"I... I can make coffee."

"Will you stop acting as if you're my wife!" he snapped.

Roni gasped as her hand went to her throat. Napaatras at napatitig dito. She opened her mouth to say something then closed it again. Sa ibang pagkakataon, she would have retaliated. Pero nakikita at nararamdaman niyang galit ito.

Bago nito makita ang hinanakit sa mga mata niya ay mabilis siyang tumalikod upang bumalik sa silid nang hawakan siya nito sa braso at hilahin pabalik.

Nahinto sa lalamunan niya ang hininga niya nang bumalandra siya sa dibdib nito.

"Why cat got your tongue, Roni? Nakapagtatakang wala kang ganting salita?" wika nito na nakatunghay sa mukha niya. His fingers still gripping her wrist like a vice. In his eyes, she saw fury and... hunger?

"H-hindi ko alam kung bakit ka nagagalit, Borj," she said softly as she gazed up into his brown eyes. "I am just glad you're back. Kung ano man ang nangyari sa inyo, it isn't fair to take it out on me."

"Walang nangyayaring kakaiba sa mansiyon, Roni!" he said grimly. "Everything was as normal as it should be. Just as my life was normal. Ikakasal ako sa isang babaeng minimithi ng maraming lalaki dahil bukod sa maganda na'y mabait pa..."

"Y-you are hurting my arm," aniya sa mahina at naguguluhang tinig.

"At gusto kitang saktan!" he barked. "Dahil ginugulo mo ang tahimik at normal kong buhay!"

"What are you---" Hindi nagawang matapos ni Roni ang sasabihin dahil yumuko si Borj habang ang isang kamay nito ay ipinulupot sa baywang niya at marahas siyang hinila palapit pang higit at mariing hinagkan.

Ang ungol niya ay nakulong sa mga labi nito. The kiss rough... wild and hungry... and carnal. He was ravaging her mouth like a man who had been deprived of food. Magkahalong takot at sensasyon ang sama-samang naramdaman ni Roni. But the quevery heat spread, and desire, pure and elemental, invaded every inch of her body. It was as if she had been waiting forever for this moment to happen.

Then his kiss gentled a little, allowing her to respond. Which she did. Her tongue melded with his. Borj groaned, a low, deep rumble in his throat. Ang mga kamay niya'y kusang tumaas, spearing her fingers through his thick hair. It sifted through her fingers, wavy and surprisingly soft.

Borj's one hand cupped her breast. Isang mahinang ungol ang kumawala kay Roni. Then he bent down to kiss her breast through the thin fabric of her cotton nightgown, isa sa mga bagay na hindi kailanman pinayagan ni Roni na gawin ni Basti.