Reckless

Chapter 38

RECKLESS
Chapter 38

HINDI PA NAGIGISING si Lolo kinailangan ko ng umalis patungong opisina. This is only my second day here in Beijing and yet, I felt like I am back to those times when I'm working my ass off. Sobrang nakaka-drain.

This is another emergency meeting according to Auntie Aurea. I didn't know that Lolo was so sick. Nang umuwi ako ng Pilipinas ay noon daw lumala ang kundisyon niya. Being the Chairman puts him in so much stress that weakened his immune system. Ang hirap kasi kay Lolo, wala siyang pinagkakatiwalaan kaya sobrang hands on niya sa kumpanya.

"Miss Cara, the board wanted to put someone to act in behalf of the Chairman." my secretary said, giving me a heads up as we rode the lift to the 30th floor.

When it comes to power, everyone was so eager to grab as many as they can. Assets, connections, positions... Ilan lamang iyon sa mga hinahangad ng tao sa industriya at kabilang ang mga Ty roon.

Hindi na rin ako magugulat kung malalaman ko na ang ilan sa kanila ay ipinapanalangin na mawala na si Lolo. He maybe cruel... A manipulator but he has good sides also. Isa ako sa minanipula niya pero hindi ko rin siya lubusang masisi dahil iyon na ang nakagisnan nilang tradisyon. At kahit puno ng hirap ang unang taon ko sa kanila ay nagpapasalamat pa rin ako dahil doon ay mabilis akong natuto.

When I arrived at the conference hall, their heads turned to me like I've grown two heads. Ilang linggo lang naman akong nawala. Bakit tila takang taka sila na makita ako?

Then I saw it. One of my relative sitting on Lolo's chair like he own every bit of the company. He was all grin but it slowly fades away when he saw me. Para siyang nakakita ng multo sa katauhan ko.

I know. My appearance wasn't welcome in any Ty's estate. Ang tingin nila sa akin ay isang kakumpetensiya. Lolo only has Auntie Aurea and my mother. Habang ang mga kapatid ng Lolo ay mas bata sa kaniyang lahat kung kaya't ang mga anak ay hindi hamak na mas bata sa akin. Pero kahit na hindi ay mas may karapatan pa rin ako sa kumpanya.

"Excuse me but I think you're sitting on the wrong chair." I told him in a flat tone.

Isa iyon sa itinuro ni Lolo sa akin — na pagdating sa kumpanya, mas mataas ako kaninoman maliban sa kaniya; na dapat, palaging naroon ang autoridad kapag may sasabihin ako.

My secretary ushered him to the chair next to me. Tiim bagang na lumipat siya roon matapos akong tapunan ng matalim na tingin.

I don't mind. I'm used to it. I was never welcomed to this company, anyway.

Ayoko man na tanggapin pero sa akin ang lahat ng iiwan ng Lolo. This is my fate at kahit yata ano'ng gawin ko ay hindi ko na ito matatakasan kailanman gayundin ang galit sa akin ng mga Ty. Kasi kung hindi nga naman ako dumating, sana ay sa kanila mapupunta ang kumpanya.

I was listening to their blabbering one by one. Kung bakit kasi walang pakialam ang Auntie sa kumpanya, eh. She doesn't want any position but she thought me a lot at kung ako ang papipiliin, alam kong mas nararapat si Auntie sa upuang ito.

Halos kalahating oras na ang lumilipas pero wala pa ring pinatutunguhan ang usapan. Pinoproblema halos ng lahat ang naging pag pull out ng ilang stock holders at maging kung sino ang nararapat na pansamantalang papalit kay Lolo ay iniisip na nila.

"Excuse me but," sa unang pagkakataon mula ng maupo ako ay ngayon ko laamng ibinuka ang aking bibig. Napatingin silang lahat sa akin at unti-unti ay tumahimik ang paligid. "Can I say something?"

Isa isa ko silang tinignan sa mga mata. Some arched their brows, some snorted at mayroon ding walang pakialam na tila naroon lang para makiupo.

"Are you really worried about this company? Because it seems to me that by now, all of you were thinking who will seat on this chair and act as almighty as it can be. It is true that the stockholders who pulled out their shares made a huge contribution to this company but even without them, the Ty Empire can still continue its ongoing and future operations even without their shares. We are not just a company. This is an empire. Don't forget that we're one of the most successful company in this country."