Barely Breathing

Chapter 5

"Tell me, you have seen him right? Now, I know you know the feeling of seeing a living dead."

Napalunok ako sa sinabi ni Frost. Mukhang tama ang nakita at conclusion ko kanina. Pero hindi naman multo ang lalaking iyon, diba? Alam kong hindi siya multo. Nagkataon lang na nawalan ng kulay ang mga mata niya.

"Anong sinasabi mo?"

He shrugged his shoulder.

"Hindi ka naman siguro tanga. Based on your reaction after seeing them, I think I already know what you are thinking right now."

He grinned. I suddenly have the feeling of hurting him right now. Pero dahil hindi ko naman ugali na manakit ng tao, hindi ko gagawin iyon. Tinitigan ko siya nang masama. I don't like the way he smirks. Tama nga siguro ang sinasabi ni Tricia sa kung gaano kasama ang ugali niya.

"Hindi porke matalino ka, that doesn't mean, you have the right to say that you already know what I am thinking right now. Matalino ka lang pero hindi ka diyos."

He lifted his brow and grinned again.

"Really? But I really think I know what you are thinking right now."

He seemed to be enjoying my distress right now. Natutuwa siya sa mga pinapakita kong reaction. This guy!

"I know you already figured out what's wrong with him. And to answer your question, yes."

"No, he's not dead!"

Napalakas ang sabi ko doon na nagpangisi sa kaniya lalo.

"See? Hindi ko pa nga sinasabi, nalaman mo na ang sasabihin ko."

"No, I know what I see and it's not like the way you think it is."

"His name is Stephen Niccolo Ziad Smith and yes, he's the grandson of the one who establish this University. But then the thing is... You are right he's technically breathing. I mean, just breathing."

Hindi ako makapaniwala sa mga sinasabi niya. Ang boung akala ko maririnig ko ang mapang-asar niyang tawa dahil nagjojoke lang siya pero nang titigan ko ang mga mata niya, alam kong seryoso siya. Pero impossible. Wala naman akong third eye at hindi rin ako nakakakita ng multo. Nanlaki ang mga mata ko nang marealize na baka nga may third eye ako at may third eye rin siya.

Teka? Baliw ba ang babaeng iyon? Paano niya nakikita ang lalaking iyon? May third eye rin siya?

I've heard Frost's laughter when he saw my reaction. He might be thinking I'm so stupid thinking of different possibilities. I know na katangahan ang mga naisip ko, pero possible naman iyon diba? Inirapan ko siya nang hindi parin siya tumitigil sa kakatawa. Seriously, naiinis na ako sa kaniya ah. Nakakainis pala talaga kapag may tumatawa sayo.

"He's not a ghost either. I'm sure hindi ka naman tanga para mag-isip ng ganiyan. Well, I'll give you a hint. Do you understand the idea about robots?"

Hindi ako nakapagsalita sa sinabi niya. Ang daming idea ang pumpasok sa utak ko. Mga idea na hindi ko matanggap. Robotics? Anong sinasabi niya? He might have seen my reaction and so he grinned. He grinned like he just won a lotto.

"It's possible. Nasa sa sayo na kung maniniwala ka o hindi."

I shook my head.

"Hindi. Impossible."

Hindi! Tama! Hindi pwede iyon. Nababaliw lang ang lalaking ito.

"It's okey! Take your time. But I'll tell you this, Astra. This is not the university you dream to study to. You won't survive here. So before you regret things, you better get away. Away from this cursed place."