YARALI SERÇE

Bölüm 1

21.10.2019.. bu hikâyeyi
yazmaya başladığım.🍁

Bölüm şarkısı:
Zakkum - ben ne yangınlar gördüm

6 Kasım 2005

Ay yüzünü göstermiş, gece ay ışığının etkisiyle etrafı loş bir karanlığa bürümüştü.

Küçük kız odasında yatağının önünde, sırtını yatağa dayamış elleriyle yüzünü kapatmış ağlıyordu. Anne ve babası kavga ediyordu küçük kız buna alışmıştı. Ama bu defa ettikleri kavga hepsinden farklıydı. Bir anda gelen çığlıkla ellerini yüzünden çekip kulaklarına koydu. Sesleri duymak istemiyordu. Yaşıtları anne babasıyla mutlu bir şekilde yaşarken, küçük kız her gün anne ve babasının kavga edişlerine seyirci kalıyordu. Babası annesine şiddet uyguluyordu bu yüzden babasından korkuyordu. Sesler gittikçe yükseldiğinde elleriyle gözlerini kapattı küçük kız annesinin ona anlattığı masallar aklına gelince burukça gülümsedi.

Olduğu yerden yavaşça kalkıp kapıya doğru ilerledi. Anne babasının olduğu yere doğru yürümeye başladı. Attığı her adımda korkuyordu. Çünkü sesler gittikçe yakınlaşıyordu. Oturma odasının kapısının önüne geldiğinde yavaşça kapıyı araladı. Gördüğü manzara dehşet vericiydi. Çığlık atmamak için elleriyle ağzını kapattı.

Annesi eline aldığı camı bileklerine dayamış, Babasına bağırıyordu. "Dayanamıyorum artık, bu zamana kadar sana sadece Erva için katlandım." Küçük kız annesinin ne demeye çalıştığını idrak etmeye çalışıyordu. "Ne yani babam anneme benim yüzümden mi vuruyor." diye geçirdi içinden. "Kızımı da alıp, gidiyorum." Annesi bir kez daha konuştuğunda küçük kız can kulağıyla konuşmaları dinliyordu. Babası "Gidiyorsan eğer cehenneme kadar yolun var. Erva hiçbir yere gitmeyecek." diye kükrediğinde küçük kız korkuyla bi adım geriledi. Kapının yanındaki duvarın yanına oturdu ve ağlamaya başladı. Sesler gittikçe küçük kızın kulağına uğultu gibi geliyordu. Bir anda oturma odasının kapısının açılmasıyla küçük kız gözlerini kapıya dikti. Annesi öfkeden küçük kızı fark etmemişti bile. Genç kadın hızla yatak odasına girip eşyalarını toplamaya başladı.

Küçük kız hâlâ kapının önünde durmuş olanları izliyordu. Babasının sesini duyduğunda nihayet onu fark edebilmişlerdi. "Erva" diyen babasına çekinerek baktı küçük kız. Babası ona eliyle gel işareti yaptığında küçük kız babasının yanına koştu. Babasının yüzüne bakmaya korkuyordu. Genç adam kızının yüzündeki korkuyu fark ettiğinde kızına sarıldı. Küçük kız babasından böyle bir şey beklemediği için ürktü. Annesinin yatak odasından çıktığını görünce babasının olduğu yerden çekilip hızla annesinin yanına koştu. Annesinin elinde küçük bi çanta gördüğünde ağzı açık kaldı. Gidecek miydi gerçekten? Annesi küçük kızın önünde diz çöktü kızına son kez sarıldı. Genç kadın kızının kulağına yavaşça eğilip "Beni affet." diye defalarca mırıldandı. Küçük kız annesinin yanağına küçük bi buse kondurdu.

Olacaklardan habersizdi.

Annesi arkasına bile bakmadan dış kapıya yöneldiğin de anlamıştı küçük kız, annesinin onu bırakıp gideceğini.

Ağlamaya başladı.

Genç kadın son kez kızına baktı içi gidiyordu ama buna mecburdu. Babası kızına zarar vermez diye düşünüyordu, sonuçta kendi canındandı. Genç kadın kapıyı açıp hızla evden uzaklaştı. Küçük kız kapıya doğru koştu ve "Anne" diye bağırmaya başladı. Ağlaması gittikçe şiddetleniyordu. Babası gelip kızını kucağına aldı küçük kız minik ellerini babasının boynuna doladı.

Küçük kızın odasına geldiklerinde, genç adam kızını yavaşça yatağa bıraktı. Küçük kız babasının onu teselli etmesini bekledi ama babası kızını yatağa bıraktıktan sonra odadan çıkıp gitti.