ჩემი კაშკაშა სიყვარული(Complete✓)

fuck my life😛😒

***

რომ გავიღვიძე უკვე საღამო იყო მშობლები მოსულან, ჩემი და ძმაც.
მე კი აქამდე მეძინა?
წამოვდექი და აივანზე დავაპირე გასვლა როცა დედამ მითხრა რომ დიდი ქარი იყო.
მეც აღარ დავიწყე დიდი ფიქრი და გარეთ აღარ გავსულვარ.
ფანჯრიდან რომ გავიხედე ვარსკვლავები არ ჩანდნენ.
ჩამეცინა.
წიგნები ავიღე და მეცადინეობა დავიწყე.
მე-11 კლასის გამო ბევრი სამეცადინო არ მაქვს და ძალიან კარგი..
ხვალ შაბათია და
მადლობა ღმერთს რა მნიშვნელობა აქვს როდის ვიმეცადინებ?
წიგნები გადავდე და ისევ სიზმრებზე გავაგრძელე კითხვა.
ეს ცოტა მისტიკაა და შიშსაც იწვევს ჩემში.
ამოვიოხრე და ტელეფონი გვერძე გადავდე.
აივანზე გავიხედე და არანაირი ქარი გარეთ არ იყო.
გადავწყვიტე სულ ცოტა ხნით გავსულიყავი სულ ცოტა...
კარი გამოვაღე და ზემოთ ავიხედე
არაფერი ჩანდა არც მთვარე და არც ვარსკვლავები.
საერთოდ არაფერი...
ჩემს წინ მდგარ შენობას გავხედე და ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს რაღაც მიყურებდა.
კარგად დავაკვირდი იქ კი რაღაცის სხეული დგას და არ ინძრევა თვალები მოვხუჭე და კარგად დავაკვირდი.
ადამიანის სხეულს მივამსგავსე რომელიც კიდევ იდგა და არაფერს აკეთებდა.
შემეშინდა! მოვტრიალდი და კარისკენ წავედი გვერძე ინსტიკტურად გავიხედე იქ კი აღარავინ იყო.
-მომეჩვენა? ჩავიცინე თვალები მოვიჭყლიტე და იქვე ჩამოვჯექი.
-ნეტა იყოს აქ ვინმე ვისაც ჩავეხუტებოდი და ჩემს გულის ტკივილს გავუზიარებდი.
ამოვიხვნეშე და ჩემს გაყინულ ხელებზე დავიორთქლე.
-როცა დამჭირდა მაგ დროს გაქრნენ ესენი კიდე! ჩავიხითხითე და ტელეფონი ავიღე.
-დეპრესია მაქვს?
და მე თვითონ არ ვიცი?
თავი მოვიფხანე და დებილი გოგოების სთორების დამუთვა დავიწყე.
(ისევ)
-ლიზი! ლიზი! თავი კედელს მივაყრდნე და გვერძე დავდე ტელეფონი.
-ახლა სწავლეზე უნდა ვფიქრობდე და არაა სხვა რამეზე.
ავიხედე ზემოთ და..
-ღმერთო ძალიან გთხოვ ვინმე კარგი ბიჭი გამომიგზავნე, შემახვედერე იმას ვისთანაც მართლა მინდა ყოფნა.
თავი მოვიფხანე და
წამოვდექი მაგრამ რაღაც ძალამ უკან დამახეთქა.
-რა ჯან..
-გთხოვ არ წახვიდე!
ცოტა კრუსუნის მაგრამ ამავე დროს ბოხი ხმა ჩამესმა ყურში.
გაფართოებული თვალებით გავიხედე გვერძე როცა წინ კი რაღაც შემრჩა რომელიც გაშტერებული მიყურებდა.
-შენნ რა ხარ? სიბნელის გამო სახე ვერ გავარჩიე და როდესაც უკვე პანიკამ ამიტანა და ყვირილი უნდა დამეწყო მისი ხელები ვიგრძენი პირზე.
-გთხოვ არ იყვირო!მე არაფერს დაგიშავებ.
წინ კი მისი სახე, რომელიც ბრიალა თვალებით მიყურებდა.
-შენ ადამიანი ხარ? ბბბიჭი?
-საერთოდ ვინ ხარ? ჩუმად ვუთხარი
-მე ჯონქუქი ვარ!
-ვიინ? ამივიკრუსუნე ისევ.
-მე შენი ვარსკვლავი ვარ! არ გახსოვს? მე ჯონქუქი ვარ..
ეს სახელი შენ მომიფიქრე.
გაღიმებულმა მითხრა და ხელზე ნაზად მაკოცა.
_____
აბაა როგორიაა??
შემდეგი მალე იქნება.
აუცილებლად გამოხატეთ თქვენი აზრი.
ეს ჩემთვის მნიშვნელოვანია.
მიყვარხარ თ