Çocukluğundan çok mu farklı yoksa ben mi yanlış görüyorum ,hissediyorum ?Nerede o benimle evcilik oynayan ,nerede o ben düşünce ağlamayayım diye sarılan ,pamuk şekerle kendine sakal yapan ,yüzünden hiç gülümsemesi eksik olmayan ilk aşkım. Karşımda b...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yakalanmamak için hatırladığım bütün duaları içimden okuyordum. Ayak sesleri daha da yaklaşıyordu . Allah'ım ne olur görmesin beni ,duymasın sesimi.Bulursa ne yapardı? Gene canımı yakardı ona olan sevdamı hiç düşünmeden atardı beni ateşe.
"Aslı saklamayı bırak artık istersen." Gelen sesin yakınlığından başımın dibinde olduğunun farkına vardım. Başımı yavaşa kaldırıp mest olduğum kahve kokulu gözlerine çevirdim. Ama artık o gözlere mest olmuyor daha çok iğreniyordum.
Bana yaptıkları,beni kandırdığı, yalanları geldi aklıma.
"Ne yaptığını sanıyorsun Aslı?Ne işin var senin burada?" Şaşkınlıkla gözlerimi açıp ,kaşlarımı hafifçe kaldırıp gözlerine derinlemesine baktım.
Boğazımdaki yumruğu yutup. -"Asıl senin ne işin var burada?Yıkıp gittiğin kadının ne halde olduğunu görüp eğlenmeye mi geldin?"diye sordum.Etrafına boş boş bakıp bakışlarını yanımda oturan adama çevirdi.
-"Çekil kenara." Adam şaşkınlıkla bakıp yerinden kalkıp kenara geçti. Bütün otobüs daha beş dakika öncesine kadar horul horul uyuyorken şimdi gözlerini bize dikmiş dizi seyreder gibi seyrediyordu.
Valizimi alıp kokumdan tutuğu gibi çekiştirip ayağa kaldırdı. Yerimde direnerek durup. -"Bırak beni senin oyuncağın değilim ben istediğin zaman seninle geleyim ."dedim titreyen sesimle.Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.Savaşıyordum göz yaşlarımla.
-"Aslı kes sesini "Deyip tekrar çekiştirmeye başladı.Direnerek durdurmaya çalışsam da gücüm yetmiyordu. Diğer kolumdan tutan kişiye döndüğümde karşımda ,yanımda oturan adamı buldum. Kolumdan tutup Murat'ın beni götürmesine engel olmuştu.
-"Bırak kızı gitmek istemiyor. "
Murat adama ters ters bakıp. -"Tanıyor musun bu adamı?"diye sordu.
Ben cevap vermeden adam. -"İllaki yardım etmem için tanışmamız mı gerekiyor."dedi. Kolumu Murat'dan çekmeye çalışırken Murat beni sertçe kendine çekip adamın elini kolumdan çekmeyi başardı .
Adamın üzerine doğru yürüyüp . -"Sakın bir daha benim karıma dokunma.Yoksa o elini kullanılmayacak hale getiririm."demesiyle.
Adam bir iki adım geriye yürüyüp. -"Pardon bilmiyordum karın olduğunu."dedi korkuyla.Büyük bir umut kırıntısı yaşadım o an. Sırf karısı olduğum için beni zorlayabilirdi yani öyle mi? Bu zihniyet nereden gelmişti böyle? Murat kolumdan sürükleyerek otobüsten indirmeye devam etti ben ise hala bir umutla.
-"Bırak beni. Yardım edin ."diye etrafıma sesleniyordum. Hepsi görmezlikten geliyordu bir kişide Murat'ı durdurmak için ağzını açmamıştı.Koltukların kenarlarından tutunup gözümden akan yaş yanağıma temas ederken.
-"Ne olursunuz yardım edin.İstemiyorum gitmek kurtarın beni."diye haykırıyordum.Parmaklarım yavaş yavaş koltuğun derisinden kayıp gitti.
Otobüsten indiğimizde Murat beni çekiştirmeye devam ediyordu. Beni beklemeden giden otobüsün peşinden koşmaya çalışsam da Murat kollarıyla bedenimi sarıp gitmeme izin vermedi. Ama ben arkalarından bağırmaya devam ettim.
