Çocukluğundan çok mu farklı yoksa ben mi yanlış görüyorum ,hissediyorum ?Nerede o benimle evcilik oynayan ,nerede o ben düşünce ağlamayayım diye sarılan ,pamuk şekerle kendine sakal yapan ,yüzünden hiç gülümsemesi eksik olmayan ilk aşkım. Karşımda b...
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Duyduğum iki kelimelik cümle kalbimi heyecanlandırmıştı. Yol bitmek bilmiyordu. Tek istediğim onun ölüsünü görmekti. İkimiz de sessizdik ikimiz de dilimizi yutmuş gibiydik. Hayatta kaç kere yaşardı insan bunu. Birisinin ölüsünü görmek için kaç kere heyecanlanırdı.
Ölmüş müydü acaba?
Vitesin yanındaki duran su şişesini elime alıp hızla kapağını açıp kafama diktim.
Şişeyi ağzımdan çekip kapağını kapattım. -"Ölmüş müdür sence?"
-"Bilmiyorum."
Benim aksime gayet sakindi.
" Gitmemiz doğru mu bilmiyorum."
-"Doğru..." Diye sert bir tepkiyle çıkmıştım.
Bu zamana kadar nerede kaldığını bilmesi sinirlerimi bozduğu gibi şimdi de onun cansız bedenini görmemi engellemesi daha da çok geriyordu.
Emniyette olan adamları söylemişti Ali'ye her şeyi onun sayesinde öğrenmiştik. Ali de biliyordu bu zamana kadar nerde olduğunu ama o da susmuştu. Yumruklarımı sıkıp arkama yaslandım. Heyecandan yerinde duramayan çocuklar gibiydim.
Camı açıp orman havasını içime çektim.
-"Sen hiç heyca..."
-"Değilim..." Diye öfkeyle çıkıştı.
" Sen de olma biraz sonra ölü göreceğin için bu kadar heyecanlı olmamalısın . "
Kaşlarımı daha da çattım -" Ben heyecanlıyım hem de deliler gibi ister bana psikopat de ister vicdansız ama ben heyecanlıyım. Kızımın canını alan adamının canından olduğunu görmek için heyecanlıyım." Deyip önüme döndüm gözlerimi bir daha ona dokundurmadım. O da ağzını açıp tek kelime edememişti. Vereceği cevaplar beni tatmin edemezdi .
Taşlı yolda ilerliyorduk ilerde gördüğüm bir müstakil evin önündeki polis arabalarını fark ettim.
Gelmiştik sanırım . Bir çok araç vardı ama hiçbir gazeteci yoktu.
Arabayı kenara çekip durdurdu. -"Burası mı ?"
-"Evet." Deyip kapıyı açtı.
"İstersen sen gelme."
Gözlerine bunu cidden söyleyip söylemediğini anlamaya çalışarak baktım öfkeyle. O bakışlarımla cevabını almış arabadan inmişti.
Ben de kapıyı açıp arabadan indim. Gözlerimle etrafa bakıyordum . Arabadan inmiştim ama şimdi ne yapacağını pek bilmiyordum.
Murat'ın yanına geçip durdum. Elleri cebinde olan Murat benim gibi gözlerini dikmiş eve bakıyordu.
Yutkundum polis arabalarına bakarak. Gözlerimi kapattım derin derin nefes aldım. Gözlerimi açtığımda bir adam bize doğru yaklaşmaya başlamıştı . Belinde silah vardı sivil polis olmalıydı.
