I don't care✅

-28: Cutieeee-

Ik word wakker uit mezelf om half 10. Ik voel iets vreemds op mijn voorhoofd, en met een verbaasd gezicht haal ik er een post-it vanaf.

Haii Summer, Wij moesten plotseling naar de studio, dus zijn we niet thuis. Geen zorgen, we zullen gewoon om 4 uur thuis zijn. Dus geen reden tot paniek. Hope is geen idee wat aan het doen, maar ze beloofde dat ze lief zou zijn, dus ook daar hoef je je geen zorgen over te maken.

Groetjeesss Mickeyy

Ik kreun. Serieus pap? Je kan een 1 jarig kind niet alleen beneden laten. Zo snel mogelijk sta ik op om mezelf klaar te maken. Hope kan ook gewoon zomaar iets verschrikkelijks aan het doen zijn. Zodra ik klaar ben ren ik naar beneden. Zodra ik in de woonkamer aankom blijf ik staan en glimlach. Hope is aan het kleuren met kleurtjes in een kleurboek. Ze ligt op haar buik met een fiepje in haar mond, haar knuffeltijger Pippy zit voor haar. Glimlachend ga ik naast haar zitten. ''Kan ik meedoen?'' Vraag ik terwijl ik mijn haar door haar haren haal die in een vlecht zitten. Dat heeft Ashton zeker gedaan. Dat vindt hij leuk om te doen. Hope kijkt op naar mij en knikt glimlachend. ''Jwij maakt paaldje, dan toe ikke de poesjwe.'' Ik glimlach als ze me een kleurplaat van een neushoorn geeft. Ze is de dieren aan het leren, en zoals je wel merkt, gaat dat nog niet zo goed. Ik pak wat kleurtjes en begin samen met haar te kleuren. ''Mama! Op de kwoelkas langen?'' Vraagt ze enthousiast zodra ze klaar is. Ik glimlach en knik. ''Natuurlijk! Zoiets moois moeten we natuurlijk wel ophangen.'' Hope pakt mijn hand en trekt me mee naar de keuken. Ik pak plakband en til haar op zodat ze haar tekening kan ophangen. Stralend kijkt ze me aan zodra de tekening hangt. ''Zullen we gaan middageten? Het is alweer half 1.'' Stel ik voor. Hope knikt instemmend. ''Wat wil je eten?'' Vraag ik. ''Totieeessss!'' Roept ze enthousiast. Ik lach even en knik dan. Ik zet Hope in haar kinderstoel en pak alle spullen die je nodig hebt om tosti's te maken. ''Waal is Luckey?'' Vraagt Hope. ''Ome Luke is werken. Hij komt straks weer terug. Eet nu maar eerst je tosti.'' Zeg ik terwijl ik de tosti uit het tosti-ijzer haal. Ik leg het op een bord en snijdt het in kleine stukjes. Dan haal ik mijn tosti eruit en ga ik naast haar zitten. Ik geef haar haar bord. ''Let op, het is nog heet.'' Waarschuw ik haar. Ze blaast, wat meer op proesten lijkt, op een stukje tosti en stopt het in haar mond. ''Zou je dadelijk naar het park willen gaan?'' Vraag ik terwijl ik ook een hap neem van mijn tosti. Hope knikt hevig. ''Kwom mama! Wle gaan!!'' Zegt enthousiast. ''Eet eerst je tosti maar eens op.'' Zeg ik lachend. ''Oja!'' Lachend schud ik mijn hoofd. Zodra we klaar zijn til ik haar uit haar stoel. ''Ga je schoenen maar vast aandoen. Dan ruim ik nog even op.'' Hope knikt en rent weg. Ik ruim onze spullen op en loop naar de gang waar Hope moeite heeft met haar schoenen strikken en de rits van haar jas dicht doen. ''Moet ik helpen?'' Vraag ik. Ze kijkt op en knikt. Ik doe de rits van haar jas dicht en wissel haar schoenen om, omdat ze haar linkervoet in de rechterschoen had gedaan en andersom. Dan doe ik de klittenband van haar schoenen dicht. Ik pak een luiertas en doe er een extra luier in, haar flesje, haar fiepje en haar knuffel. Dan doe ik ook mijn jas aan en pak Hope's hand. ''Moet ik de kinderwagen meenemen? Of ga je de hele weg lopen?'' Vraag ik. ''Ikke lopwen.'' ''Weet je het zeker? Ik ga je niet dragen he.'' Hope knikt zelfverzekerd dus lopen we aan. Het parkje is maar een paar minuten lopen. ''En wat ga je allemaal doen in het park?'' Vraag ik. ''Op de sommel, en in de zandbwak, en van de glijblaan.'' Zegt Hope vrolijk. ''Oja? En ga je weer een mooi kasteel maken in de zandbak? Net als de vorige keer?'' Vraag ik geïnteresseerd. Hope knikt enthousiast. Na nog een tijdje lopen komen we aan bij het parkje. Ik ga op een bankje zitten terwijl Hope naar de zandbak rent en samen met een jongetje gaat spelen. Een moeder rond de 40 komt naast me zitten. ''Ben je aan het oppassen?'' Vraagt ze. ''Nee, ik ben hier met mijn dochter.'' Zeg ik terug. "En waar is de vader?" Vraagt ze. Ik kijk naar beneden. "Die is er niet meer." Ze kijkt schuldig. "Sorry ik wilde je niet-" "Het is oke. Ik ben gelukkig en alles is goed." Onderbreek ik haar. "Het is knap, hoe sterk je bent. De meeste meiden op zo'n jonge leeftijd zouden arbortus plegen. Maar jij hebt besloten het te houden. Het is moeilijk om een alleenstaande moeder te zijn." Zegt ze met een glimlach. "De eerste paar weken waren inderdaad moeilijk. Maar mijn vaders waren er altijd voor me als ik ze nodig had, en daarbij is Hope echt een schatje." Zeg ik met een glimlach. Ik praat nog een tijdje met de vrouw tot Hope me roept. ''Mama! Jij mij duwen op de tommel?'' Ik sta op en loop op haar af. Ik til haar op de schommel. ''Goed vasthouden he?'' Hope knikt hevig en houdt de touwen van de schommel stevig vast met haar kleine handjes. Ik duw haar zachtjes zodat ze wel op en neer gaat, maar niet gevaarlijk hoog. Hope gilt vrolijk. Ik lach mee. Na 2 minuten wil ze er weer vanaf en gaat ze van de glijbaan. Ik ga weer op het bankje zitten. ''Jullie zijn echt schattig samen.'' Zegt de vrouw naast me. ''Bedankt.'' Zeg ik glimlachend terug. Al snel komt Hope naar me toe. ''Mwama? Ikke ben mwoe.'' Zegt ze terwijl ze moe in haar ogen wrijft met haar vuisten. Ik kijk even op mijn telefoon en zie dat het tijd is voor haar middagslaapje. Ik zucht. Had ik de kinderwagen nou maar wel mee genomen. Nu moet ik haar alsnog tillen. Ik pak de tas en haal er haar fiepje en knuffel uit. ''Pippy!'' Ik geef haar het fiepje die ze in haar mond doet en haar knuffel drukt ze dicht tegen zich aan. Ik doe de tas over mijn schouder en til haar op. ''Nog een fijne middag.'' Zeg ik tegen de vrouw. ''Hetzelfde!'' Zegt ze terug. Ik loop aan en Hope leunt met haar hoofd tegen mijn schouder. ''Mwike dwalijk thuis?'' Vraagt ze na een tijdje slaperig. Ik glimlach om haar schattigheid. ''Ja, zodra jij wakker wordt is ome Michael thuis.'' Zeg ik. Hope sluit haar ogen en niet veel later slaapt ze. Thuis aangekomen open ik de deur en breng haar naar haar slaapkamer. Ik kleed haar om in een pyjama en leg haar in haar wieg. Ik doe de babyfoon aan en loop naar beneden. Ik ga op de bank zitten en zucht. Wat ben ik toch blij met Hope.

---

Heyy hobbelpaarden! Een keer een langer hoofdstukje. Ik had met mezelf afgesproken dat ik nadat ik klaar was met dit hoofdstuk dat ik dan mijn huiswerk zou gaan maken, en ik had dus echt totaal geen zin in mijn huiswerk, dus heb ik er een lekker lang hoofdstukje van gemaakt :)