Love effect

Epiloog deel twee

‘Hey,’ mompelde ik terug.

‘Uhm, mag ik binnen komen? Het is hier erg koud,’ zei hij en hij wreef zijn handen in elkaar tegen de kou. Het was inderdaad erg koud, er lag zelfs sneeuw.

Ik deed een stap opzij en zwaaide uitnodigend met mijn arm.

Even veegde hij zijn schoenen vol sneeuw af aan de deurmat, alvorens hij naar binnen stapte. Eigenlijk had dat niet erg veel zin, aangezien de deurmat ook vol hing met sneeuw. Maar ik zei er niets op. Snel deed ik de deur dicht en liep naar boven. Ik deed teken dat hij me moest volgen en ik liep mijn slaapkamer binnen. Meteen merkte ik dat Yaki op mijn bed lag. Het beestje keek even op toen ik naar binnen liep met Kyle. Snel zette ik mijn koffiemok op mijn nachtkastje.

Dit deed me allemaal terugdenken aan de tijd toen Kyle ook langs kwam om zich te verontschuldigen over de eerste keer dat hij me gekust had. Het leek wel een dejà vu.        

Ik ging in de comfortabele zitzak zitten waar frietjes op stonden afgebeeld. Deze had ik gekregen voor Kerstmis.

Kyle stond maar wat recht, met zijn handen in zijn zakken. Er hing alweer een gespannen sfeer tussen ons.

‘Laat me raden,’ onderbrak ik de stilte. ‘Je komt je verontschuldigen voor de bijna-kus en je wilt vrienden blijven?’ gokte ik.

Hij richtte zijn groene ogen op Yaki, en durfde me schijnbaar niet aan te kijken.

‘Eigenlijk-,’ begon hij. ‘-kom ik zeggen dat ik even niet met je wil omgaan. Tot dat ik alles eens goed op een rijtje heb gezet en mijn gevoelens zijn geminderd voor je. Ik wil over je heen geraken, Alice. Want ik weet dat de gevoelens niet wederzijds zijn,’ zei hij dat laatste teleurgesteld. Dit had ik niet zien aankomen.

‘Oké.’ Meer kon ik niet zeggen. Wat kon ik daar nog aan toevoegen?

‘Oké?’ vragend keek hij me aan. ‘Is dat het enige wat je te zeggen hebt?’ Ik merkte de scherpe ondertoon in zijn stem op.

‘Wat wil je dat ik zeg? Ik vind het een goed idee, want het is nu erg ongemakkelijk tussen ons,’ zei ik schouderophalend en friemelde wat aan mijn wollen rode trui, die ik gekregen had van mijn oma voor Kerstmis.

‘Oeh la la. Zijn er problemen op het liefdeseiland?’ Isabel verscheen met een plagende grijns in de deuropening.

‘Kleine Draculavis! Zit je ons af te luisteren?!’ riep ik kwaad uit.

‘Ik ving gewoon iets op van jullie gesprek. Vertel eens aan psyguloog Isabel wat er aan de hand is,’ zei Isabel en zette zich op mijn bed naast Yaki.

‘Psycholoog,’ corrigeerde ik haar. ‘En ik heb je ‘goede raad’ niet nodig!’ Ik maakte aanhalingstekens in de lucht bij de woorden: goede raad.

‘Als ik dan eens wil helpen, aanvaard je mijn hulp niet eens!’ zuchtte Isabel hopeloos.

‘Denk je nu echt dat ik liefdesadvies nodig heb van een zesjarige?’

Ze richtte haar oogjes op Kyle. ‘Ik snap niet wat je in haar ziet, echt niet!’ zei ze alvorens ze mijn kamer weer uitstormde.

‘Sorry,’ verontschuldigde ik me voor Isabel.

‘Het is niets.’ Antwoordde Kyle nog steeds ongemakkelijk, ‘Maar… Ik ga eens door, nu ik je dit persoonlijk gezegd heb.’

Ik knikte. ‘Oké,’ zei ik weer. ‘Bye,’ zei ik met een zuinige glimlach. Kyle knikte me even kort toe. Maar bij de deur opening draaide hij zich nog even naar me om. ‘Happy New year, Alice.’

Tim, Flynn, Scooter, Collen, Anisha en Flynn en ik zaten rondom een tafel in een café genaamd De Bierbuik. De naam van het gezellige café had ons overtuigd om hier ons Nieuwjaar door te brengen. Al was geplande vuurwerk aan de Schelde, vlakbij het café, ook een groot voordeel. We wisten al een plekje te veroveren met een ronduit schitterend uitzicht.