Ontnomen!! (Deel 2)

•Deel 44♡

Ik kijk in het magazijn van het pistool en zie dat er nog maar één kogel in zit. Langzaam zet ik het pistool tegen mijn hoofd. Ik adem diep in en dan weer uit waarna ik mijn vinger op de trekker zet. Net wanneer ik de trekker over wil halen wordt het pistool met een ruk uit mijn handen getrokken.

"Dat wil ik al zo lang doen en dan verpest je het bijna voor me." Collin kijkt me grijnzend aan. "Dat is bijna sadistisch."

Er is een glinstering in Collin zijn ogen te zien wanneer hij het pistool op me richt. Hij ziet eruit als een kind dat eindelijk naar Disneyland gaat.

Ik doe nieteens de moeite om weg te rennen wanneer Collin het pistool laadt. Hij kijkt me even verbaasd aan, alsof hij had gehoopt op een kat- en muisspel.

"Geen zorgen, je zult Eline snel weer zien."

Ik schrik van zijn woorden en deins achteruit. Er klinkt een hard geluid, gevolgd door een helse pijn. Geschrokken strompel ik achteruit. Mijn voet blijft haken en met een klap val ik op de grond. Ik voel een scherpe pijn door mijn hoofd heen schieten en al snel wordt alles zwart..

Pov Dilano
Geschrokken blijven we staan door de harde knallen. Vogels vliegen op uit de bomen.

"Fuck.." Mompelen Marcio en ik tegelijk.

"Dat had ik willen doen.."

Boos kijk ik Marcio aan. "Doe normaal!"

Marcio zucht geërgerd. "Kun jij voor één keer niet zo kleinzerig doen?"

"Ik ben tenminste geen klootzak die een onschuldig meisje vermoord!" Roep ik.

"Let op je woorden!"

"En anders wat?" Daag ik hem uit.

Marcio duwt me naar achter. "Anders zorg ik ervoor dat jij straks naast Emma ligt te rotten."

"Wat is er aan de hand?" Vraagt Tulio die aan komt rennen. Hij trekt Marcio bij me vandaan.

Ik wil net zeggen dat Marcio gestoord is wanneer er nog een schot klinkt. Gelijk kijk ik in de richten van waar het geluid vandaan leek te komen.

"Hoorde jullie dat ook?" Vraagt Tulio.

"We zijn niet doof, idioot!"

"Hou toch voor één keer je bek!" Roep ik naar Marcio.

"Jongens, genoeg!" Tulio kijkt ons geërgerd aan. "Wie schoot dat schot?"

"Hoe moeten wij dat weten? We staan hier naast je hoor, slimbo."

"Ik ga." Zucht ik.

"Waarheen?"

"Naar huis."

Marcio pakt mijn arm. "Je kunt niet zomaar weggaan. We moeten Emma nog vinden."

"Je hoorde het toch? Ze is waarschijnlijk al neergeschoten door zo'n schietgrage hufter!"

"Stel je niet zo aan."

Ik duw Marcio weg en loop richting het huis.

Na een lange tijd lopen hoor ik vage stemmen. Ik loop door en het geluid komt dichterbij.

"Het is onze schuld." Hoor ik iemand zeggen. Nieuwsgierig blijf ik staan.

"Doe niet zo hysterisch." Sist een andere stem.

"Wat? Als wij niet hadden gezegt waar die sleutel was, dan had ze misschien niet worden neergeschoten."

"Sstt! Als iemand je hoort gaan we er beide aan!"

Ik denk niet dat dit gesprek voor mijn oren bestemd is. Langzaam draai ik me om en wil weglopen maar er kraakt een takje onder mijn voet.

Gelijk draaien Nikolas en José zich om. "Dilano? Hoelang ben je hier al?"

"Lang genoeg."

"Ik zweer het, als je ook maar iets hierover zegt, ga je eraan." Dreigt Nikolas.

"Doe niet zo gemeen. Het is niet zijn schuld dat wij zo dom waren." Reageert José.

"Als hij zijn mond voorbij lult is het afg-"

"Jullie zijn niet de enige schuldige." Kap ik Nikolas af. "Ze rende tegen me aan."

"Wat? Wanneer?"

"Toen ik terug kwam rende zij naar buiten."

"En je hebt haar laten gaan?"

Langzaam knik ik. "Ik heb zelfs nog de weg gewezen."

"Waarheen?"

"Noord-west, daar is de dichtstbijzijnde weg."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

OH MY PUPPIES!!!

Emma is neergeschoten! *schocked face* :o

Ik hoop niet dat ik iemand aan hartaanval heb bezorgd..

Wie had dat toch kunnen voorspellen.. 🤷🏻‍♀️

Anyways,

Love you so much!!

XX