Ontnomen!! (Deel 2)

•Deel 21♡

{"Oeh.." Maddison ploft naast me neer. "Liefdesbrief?"

"Afscheidsbrief." Mompel ik.

Gelijk is het stil. Iedereen kijkt me aan. "Van wie?" Damian vraagt het maar ik kijk Eline aan. "Diego.."}

Ik sta op. Snel loop ik naar de gang. Tranen stromen over mijn wangen.

Gefrustreerd sla ik tegen de deur. Het glas valt in duizenden stukjes op de grond. Het is gebroken, net zoals mijn hart.

Mijn hart doet zo'n pijn. Ik gil gefrustreerd terwijl de tranen over mijn wangen lopen. Ik weet niet waarom maar het lijkt alsof ik nu pas door heb dat Diego er niet meer is.

Opeens staat Eline voor me. "Ach Emma." Zegt ze zacht terwijl ze me in een knuffel trekt.

Ik trek me los uit haar knuffel en duw haar weg.
"Nee," zeg ik. "Niet nu."
Langzaam loop ik achteruit. Ik wil nu echt alleen zijn. Als ik buiten sta sla ik met een knal de deur dicht. Ik ren weg. Zomaar ergens heen. Maar ik moet nu echt even alleen zijn.

Pov Eline
Het is al over tienen 'savonds. Het is bijna een uur geleden dat Emma wegrende. Hoopvol kijk ik op wanneer de voordeur open gaat.

Maar die hoop is al snel weg wanneer Jax in de deuropening verschijnt.

Hij kijkt om zich heen. "Wat is hier gebeurd?"

"Lang verhaal."

"Oh," het lijkt hem weinig te boeien. "Waar is Emma?"

"Weet ik niet."

Hij kijkt me verdwaasd aan. "Hoe bedoel je 'weet ik niet'?"

"Ze is weggelopen."

"Weggelopen?"

Ik zucht. Moet hij echt alles herhalen wat ik zeg. "Ja, Jax, ze is weggelopen."

"Waarom?"

"Daarom! Het gaat erom dat ze weg is en we hebben geen idee waar. Ze heeft geen mobiel bij zich, het is ijskoud buiten. En ze heeft nu zoveel pijn, straks doet ze zichzelf nog wat aan!"

Jax wisselt een blik met Raf.

"Ja, Jax," zeg ik. "Op die manier, zoals ze al een keer heeft gedaan dus ja, ik ben bang dat ze het nog een keer doet. Want we weten allemaal dat ze daartoe is staat is."

Het blijft stil.

"Dan gaan we haar toch zoeken?" Zegt Jax.

"Ja," valt Damian bij. "We stappen allemaal in een auto en gaan op zoek."

We lopen naar de gang om onze jassen te pakken. "Er moet wel iemand hier blijven, ze heeft geen pasje." Zeg ik.

We draaien ons allemaal tegelijk naar Maddison.

"Waarom Ik?" Vraagt ze verontwaardigd.

"Omdat jij geen rijbewijs meer hebt." Antwoordt Raf.

Ze zucht. "Jullie zijn zo gemeen."

"Sorry." Zeg ik terwijl ik mijn auto sleutels pak.

Pov Emma

*Flashback*
"Je raadt nooit waar ik achter ben gekomen." Diego ploft naast me neer.

Ik zet mijn koffie neer en kijk op. "Waar ben je achter gekomen?"

"Hij handelt in wapens en drugs."

"Wie?"

"Die vriend van mijn broer, Orlando. Als we hem de gevangenis in krijgen dan is Nik weer vrij."

"We?" Vraag ik verbaasd. "Di, alsjeblieft, stop hiermee. Ik meen het, dit wordt je dood nog."
*Einde flashback*

Ik leun voorover gebogen tegen de paal terwijl mijn maaginhoud naar buiten komt.

Ik geef met mijn mouw mijn mond af.

Langzaam loop ik verder terwijl ik huil zonder tranen.

"Gaat het?" Hoor ik een vrouwenstem. Een vrouw van rond de 40 staat voor me. Ze legt een hand op mijn schouder.

"Nee." Antwoord ik op haar vraag.

"Wat is er gebeurd meisje?"

Ik begin weer hard te huilen.

"Wil je even binnenkomen? Ik woon hier om de hoek." Zegt ze vriendelijk.

"Nee, bedankt." Zeg ik. "W-Waar ben ik?"

"In beverwijk."

Verward kijk ik haar aan. Wat? Hoe kom ik hier?

"Mag ik uw mobiel even gebruiken?" Vraag ik beverig.

(Haha beverig in beverwijk)

"Ja tuurlijk." Ze pakt een mobiel uit haar kleine handtasje.

Ik pak de mobiel aan en toetst met trillende vingers Eline haar nummer in.

"Heyy, met mij. Ik ben even niet beschikbaar. Laat je bericht achter na de piep." Hoor ik Eline haar stem. Daarna hoor ik een harde, kille piep.

Zuchtend druk ik de mobiel weer uit en geef deze weer aan de vrouw. "Bedankt." Zeg ik.

"Ik kan de politie voor je bellen." Zegt ze vriendelijk.

"Nee, dank u."

Langzaam loop ik weg.

Praten doet pijn aan mijn keel. Alles doet pijn.

~~~~~~~~

Het is koud. Het is zo, zo koud. Ik sla mijn armen om mijn koude lichaam heen. De regen snijdt als messen op mijn gezicht.

Fel licht komt op me af. Was dit het? Is dit het einde? Maar dan zie ik dat het autolampen zijn. Een vleugje teleurstelling schiet door me heen.

Tot mijn verbazing blijft de auto staan. Er stapt iemand uit. Dankzij het felle licht van de auto kan ik niet zien wie. Langzaam komt de persoon naar me toe. Angst schiet in mijn lichaam.

Wie is dat?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ja, wie is dat?
Wat denken jullie?

Oeps, cliffhanger.. hihi.

Hoe gingen jullie toetsen?:)

Liefs,

~~B