Ontnomen!! (Deel 2)

•Deel 14♡

Pov Emma
Ik snuif de frisse lucht in.

Maddy en ik zijn de hele nacht wakker gebleven. Er waren wel bedden maar daar gaan we dus echt niet in slapen. Het was op zich wel gezellig. We hebben de hele nacht gepraat.

"Hoe komen we hier weg?"

Geschrokken kijk ik naar Maddison. "Shit. Nog helemaal niet aan gedacht. Eline vermoord ons!"

"Dat valt denk wel mee." Lacht Maddison.

"Nee dat valt niet mee. Ze heeft moederlijke instincten."

Nu lacht Maddison nog harder. Voor iemand die voor de eerste keer de hele nacht in een cel heeft gezeten, is ze nog best vrolijk. "Ik bel haar wel."

"Of we nemen een taxi?" Probeer ik nog.

"Ik bel haar." Herhaalt Maddy terwijl ze haar mobiel pakt.

Een zucht verlaat mijn mond. "Oké.." Eline gaat me hersendood maken met al haar preken.

~~~~~~~~

"Ik wil het nieteens weten." Zegt Eline wanneer ze haar autosleutels op de tafel gooit.

"Thanks voor het ophalen." Zegt Maddison. De hele autorit is het ongemakkelijk stil geweest. Eline ploft naast ons neer op de bank.

"Dus wat is er gebeurd?" Nieuwsgierig kijkt Damian ons aan. Maddison zucht en begint te vertellen..

".. en toen werden we opgepakt." De jongens beginnen hard te lachen terwijl Eline een beetje boos kijkt. Afwezig speel ik met een aansteker.

"Op een dag verbrand je jezelf nog." Ik kijk op naar Raf.

"Op een dag verbrand ik jou." Kaats ik fel terug.

"Wow, rustig aan Em."

Ik zucht en mompel een zachte "Sorry" Ik kijk op mijn telefoon wanneer ik deze voel trillen. Layla lees ik op het scherm. Zuchtend neem ik op.

"Wat?"
"Ook hallo."  Hoor ik Layla haar stem aan de andere kant van de lijn.

"Wat?" Vraag ik nog een keer.
"Ik hoorde dat je was opgepakt. Wat heb je gedaan?"

"Niks ergs." Antwoord ik oprecht overtuigd van mijn onschuld.

"Had het iets te maken met Orlando?"

Deze zin laat me verbaasd opkijken. "Nee, hoezo?"

"Hij is opgepakt."

Voor een miliseconde lijkt lijkt mijn hart te stoppen. "Wat!" Mijn geschrokken reactie levert vragende blikken op. Snel loop ik naar de keuken en sluit de deur achter me.
"Wanneer?" Vervolg ik het gesprek.

"Net."

"Hoe weet je dat?"
"Ik weet alles." Antwoordt ze.

"Waarom?"
"Weet ik niet."

"Je wist toch alles?" Kaats ik gemener terug dan ik bedoel.

"Dat niet. Dat weet niemand. Maar er gaan geruchten dat het over Diego gaat en dat iemand zijn naam heeft genoemd."

Van schrik laat ik het glas met water vallen wat ik net had gepakt. Het glas klettert op de grond. En valt in veel kleine stukjes.

"Je hebt hier toch niks mee te maken he?" Vraagt Layla.

"Nee!" Mijn hart raast in mijn keel. "Ik bedoel, ja, misschien..?"

Voor een kort moment is het stil. "Wat heb je gedaan?!" Hoor ik vervolgens hard uit mijn mobiel komen.

"Het ging per ongeluk! Ik zei per ongeluk zijn naam en toen die van Diego. In één zin.."

"Hoe kan dat per ongeluk gaan!" Roept Layla.