Territorial Men 6: Clane Altaraza

18 ~ Mourn

"Anything I could do, sir."

"Please, take good care of my princess... my Ayesha."

Hindi iyon mahirap gawin, dahil ginagawa niya na at gagawin niya pa. The problem is, he don't want to promise. He hates promises.

"Get rest, honey. Come on." Anang asawa nito, nangingilid na ang luha ss mga mata, pinipigil lang na huwag mahulog.

"And the Villamor Hotels," Patuloy nito. "I am grateful that it's under your hands. I trust you ever since, Clane. I know my hard works will be in good hands when I'm gone."

"Honey!" Niyakap na ito ng asawa, umiyak na. "Wag ka ngang ganyan, please. Stop talking about it. I feel like you're saying your good byes to us-"

"I love you very much, Veron." William cut his wife with that words. He weakly held her hand and brought it to his lips. "You and our daughter are the greatest gift I ever have. I feel sorry because I don't have more time to spend to both of you. But I swear, I will watch and guide you from above."

"S-Stop it, please... I don't want you to go and leave us. P-please, honey." Then she cried on her husband's chest.

One of the most painful thing that happens in our life is... when someone dear to you will leave you even you both don't want to.

And right now, he witness how two people fighting to stay together even fate is already blocking their way to be together forever.

IT'S VERY hard to accept the fact that her father is gone now. Ilang ulit niyang tinignan ang mga kuhang larawan ng ama mula sa hospital hanggang sa maihatid ang labi nito sa kanilang mansyon.

Whatever happens to her father was documented by Clane's trusted men.

Nanginginig ang mga daliri pati na rin ang kalamnan nang ibalik niya kay Clane ang cellphone nito. Her heart is slowly dying. Ramdam na ramdam niya ang tila matalim na bagay na humihiwa sa loob ng kanyang dibdib.

Sa kabila ng nararamdaman ay nakapagtatakang walang luhang lumalabas sa kanyang mga mata.

Mabagal na bumalik si Ayesha sa kama, tulala na naupo siya sa dulo niyon. Sinusubukan niyang alalahanin ang mga huling sandali na nakasama at nakakausap niya pa ang daddy niya, pati na rin ang mga buwan na hindi na ito nakikipag video call sa kanya.

Bakit hindi man lang pumasok sa isip niya ang kalagayan ng ama? Bakit hindi niya man lang naramdaman na may itinatago ito sa kanya? Na hindi na pala maayos ang kalusugan nito?

Masyado siyang nagpakampante na ayos lang ang lahat sa pamilya niya. Masyado niyang binigyan ng atensyon ang pangarap at sarili, na hindi niya na naisip na habang nasa malayo siya at masaya, ang daddy niya naman ay lumalaban sa karamdaman nito.

"He's ill."

Tulala parin siya kahit narinig na ang sinabi ni Clane. Lumapit din ito sa kanya, tumabi. Hinawakan nito ang isang kamay niya, nakikiramay at handang sumuporta sa kanya.

"Alam mo?" Aniya, mapait itong sinulyapan. "At itinago mo rin sakin? Katulad ng ginawa nila ni mommy?"

Ang mga pilit na itinagong luha simula pa kanina ay unti-unti nang nagbabagsakan sa kanyang pisngi. Ang hinanakit sa magulang at sa lalaking mahal ay nag-aalpasan dahil sa ginawang paglilihim ng mga ito sa kanya.

"I don't wanna hide it from you, but..."

Napabuntong hininga ito, wala pa man ay nahihirapan ng magpaliwanag sa kanya.

"But, what?! They told you to hide it from me, huh? Fo what, Clane?"

"It would be better if you talk about all of these to your mother."