TPOGWD Series 7: ROSEDE H. GRACIANO byCallmeAngge(COMPLETED)

Chapter 21

"Hmm,hindi ba dapat kanina pa nakarating yung dalawang therapist mo?" untag ni Tita Lynda.

Agad na napatingin sa kanya si Vincent at nginisihan lang niya ito. Still in shock pa rin ang binata. Nakaupo pa rin sa wheelchair ito dahil ayaw nito mabigla ang ginang kung malalaman nito ang hindi kapani-paniwalang paggaling nito.

He's look so clueless but curious kung bakit tila alam niya ang nangyari rito. Hindi lang nito matanong-tanong dahil ayaw nito marinig ng Tita Lynda nito.

"Ahm,Tita,sa hospital ko na siya dadalhin para doon na siya maasikaso ng therapist niya," aniya.

"Ah ganun ba,naku..gusto ko sana samahan si Vincent kaso may lunch date ako sa mga amiga ko," anang ng ginang.

"Don't worry,Tita,I'll take care of him," aniya sabay sulyap niya sa binata na matiim na nakamasid sa kanya.

I feel it! I'm sure iha-hot seat niya tayo!

Tahimik sila pareho habang lulan sila ng sasakyan nito. Siya ang nagmaneho ng kotse nito.

"Pull over," mariin nitong utos.

Bossy!

Inihinto niya ang sasakyan nito sa gilid ng kalsada. Wala masyadong sasakyan na dumadaan ng mga oras na yun kaya hindi na sya nagtaka na mabilis na bumaba ng sasakyan si Vincent.

Napabuga siya ng hangin ng buksan nito ang pinto para pababain siya. Seryoso ang mukha nito at alam niya kanina pa nito gusto magtanong sa kanya.

Nginitian niya ito pero lalo lang dumilim ang gwapo nitong mukha.

"How did you know?" kuyom ang mga palad nitong turan.

Nagpakawala siya ng hininga at pinagkrus ang mga braso sa harapan niya at sumandal sa driver side ng kotse nito.

Stay cool,huh! But i 'm so nervous and worried!

"What are you talking about?"

"Don't fool me,Rosede!"singhal nito sa kanya.

Aww! He's in rage,princess!

"How.did.you.know?" mariin at mabagal nitong saad muli.

Nakagat niya ang pang-ibaba labi at tinitigan ang galit at kuryuso nitong mga mata.

Ano na?

"I..yung wolf," usal niya na kinalaki ng mga mata nito.

Umawang ang mga labi nito. Mas lalo dumoble ang shock sa gwapo nitong mukha.

"Ahm,she's mine," aniya na lalo kinamaang nito.

Uh,baka sumalampak na naman siya!? Uh,well,lupa naman ang babagsakan niya eh!

"I-impossible," maya-maya anas nito. Napakurap-kurap ito at napasuklay sa buhok nito. Balisa ito na pumihit patalikod at haharap muli sa kanya at tatalikod muli.

Marahas itong bumuga ng hangin ng pumihit ito paharap sa kanya.

"Meron pa ba?"anito. "Meron ka pa ba hindi sinasabi bukod sa ikaw ang may-ari sa lobong yun at yung gamot na yun!? How so possible na napagaling ako ng gamot na yun? Is that a magic potion? What?! Ano ka ba? Doktor o...mangkukulam?"

Hindi niya napigilan mapangiti sa huling sinabi nito sa gitna ng iritado nitong anyo.

"Don't smirk at me! Ano ka ba talaga?!"

Tumindig siya ng maayos sa harapan nito at bahagya itong napakislot. She's now in serious mode.

"Gusto ko sabihin mo kung ano ang..naiisip mo sakin," aniya sa seryoso ng tono.

Hindi ito kaagad nakaimik. Napailing ito at muli hindi makapaniwala ang bumalatay sa gwapo nitong mukha.

"Y-you want to know?"

Tumango siya.

"I'm dreaming about you..and that wolf..you ..and wolf,"

Umihip ang hangin sa pagitan nila. Mataman na magkapagkit ang kanila mga mata.

"I-ikaw ba...i-ikaw ba ang...ang lobong yun?" sa wakas saad nito na nasa isip nito.

Muling umihip ang hangin at nalalanghap niya na may paparating na ulan.

"O..o..a-akala ko lang yun?" dugtong nito.

Nanatili siyang walang tugon hanggang sa pumatak ang ambon mula sa kalangitan.

"Are you scared?"matabang niyang sabi rito.

Natigilan ang binata sa tanong niyang iyun. Awang ang mga labi ng makuha nito ang ibig niyang sabihin.

Pareho na silang nababasa ng ulan na ngayon ay papalakas na ang buhos.

"I-is that real you...that wolf?"halos pabulong nitong wika.

"I heard your fear in your tone..I..I understand," mapait ang ngiti na bumalatay sa mga labi niya.

But still..i'm not feeling well now..

Nakompirma niya iyun ng mag-iwas ng mga mata ang binata.

"I'm scared,too..why? Rejection and you..scared at me," mapait niyang sabi.

Hindi kumibo ang binata nanatiling nasa ibaba ang paningin nito.

I'm so sick now!

Naikuyom niya ang mga palad. "You scared,I see.." mapait na ngumiti siya at humakbang na upang talikuran na ito.

Masakit sa kanya at dinudurog ang puso niya na makita ang takot sa anyo ng binata. Ang lalaking itinakda sa kanya.

"I'm sorry about that..hindi ko inaasahan na mabilis mong malalaman ang tungkol sa pagkatao ko marahil dahil Ikaw ang itinakda sakin..una pa lang siguro na magkita tayo may kung ano ng ideya na nakakonekta sayo mula sakin..that dream,I believe," saad niya sa gitna ng malakas na ulan.

Hinintay niya na magreak ito pero tila na itong natulos sa kinatatayuan nito. Marahas siyang napabuga ng hangin.

"Sumakay ka na sa kotse,basang-basa ka na," aniya at tinalikuran na ito.

Isang nakikisimpatyang ngiti ang pinukol ni Zei ng malingunan niya ito. May hawak itong kulay gintong payong.

"I-ikaw na muna bahala sa kanya," aniya at mabilis na tinungo ang kakahuyan.

Ang saklap...