Szczęśliwa, dzięki miłości | Hiccstrid

XIII

Pov Katerine
Odkąd Czkawka tu leży, Astrid się strasznie zaniedbuje. Rozumiem, że chce być przy nim, ale nie może mieć gdzieś swoje potrzeby. Ustaliłam, że dziś rano polecimy na patrol.

-Hej Astrid, Szczerbatek. - przywitałam się z nimi.

-Hej. - odpowiedziała zaspana. - Co ty tu robisz?

-Przyszłam po was. Lecimy na patrol. Zanim coś powiesz... - przerwałam jej, gdy otwierała usta w celu powiedzenia czegoś. - Chcesz być przy nim kiedy się obudzi i okej, rozumiem. Ale nie możesz się tak zaniedbywać. Jesteś moją przyjaciółką. Martwię się o ciebie. Dlatego pozwól, że wezme ciebie i Szczerbatka na ten patrol. Po za tym, Czkawka byłby zły gdyby się dowiedział, że zapomniałaś o sobie. Zabiłby mnie za to, że ci na to pozwoliłam!

Astrid spojrzała na mnie, nie do końca przekonana.

-Za chwilę przyjdzie tu Valka i go popilnuje z Chmuroskokiem. - dodałam. - Oj no, Astrid! Proszę, zgódź się!

-No dobra. Niech ci będzie. Chodźmy na ten patrol. - rzekła, wywracając oczami.

Szczęśliwa przytuliłam ją i wyszłyśmy z chaty wraz z Szczerbatkiem.

-Wspominałam, że leci też z nami Kaja, Mitis, Atis i Nila? - zapytałam rozweselona.

-Raczej nie, ale nie szkodzi. - zaśmiała się krótko.

Pov Astrid
Torvi jest świetną przyjaciółką. Jednak moje myśli, wciąż skupiają się na Czkawce. Okropnie się o niego martwie.

-Spokojnie, nic mu nie będzie. - powiedziała, kładąc mi dłoń na ramieniu.

Powiedziałam to na głos, czy ona mi czyta w myślach?

-Mam taką nadzieję... - wyszeptałam.

Torvi dosiadła Vipery, a ja Szczerbatka, bo nie ma założonej automatycznej lotki. Zmieniłam tylko miejsce na proteze Czkawki, na taką do stopy.

-Chyba nas nie zabije. - zaśmiałam się, a Szczerbatek spojrzał przerażony na Kaje.

Wzbiliśmy się w górę. Z tą lotką szło mi nawet dobrze. Po kilku minutach, nie miałam już z nią żadnych problemów.

Bawiliśmy się w chmurach z dziećmi Kai. Było naprawdę świetnie. Młode tryskały energią.

-Co powiesz na latanie w stylu Czkawki? Nie mogę cię przecież zanudzić. - zapytałam smoka, uśmiechając się delikatnie. - Nie oszczędzaj mnie.

Szczerbatek wesoło mruknął i przyspieszył. Lecieliśmy z zawrotną prędkością, robiąc przy tym beczki i różne tego typu manewry. W pewnym momencie, wyprzedziła nas Kaja.

-Gonimy ją? - spytałam, a Szczerbatek przyśpieszył.

Zostawiliśmy w tyle Torvi i Viperę wraz z Nilą, Atisem i Mitisem.

Gdy zrównaliśmy się z Kają, czułam się fantastycznie. Czułam się wolna. Teraz wiem, czemu Czkawka tak bardzo nie mógł usiedzieć na wyspie.

Nie był to koniec atrakcji. Smoki wzbiły się w górę. Zapewne rywalizowały między sobą, kto wyżej poleci. W końcu wzlecieli ponad chmury. Był obecnie wschód słońca. Przepięknie tu. Po kilku minutach, postanowiliśmy zawrócić do Torvi.

-I jak samopoczucie? - zapytała moja przyjaciółka.

-Trochę lepiej. - uśmiechnęłam się szczerze. - Dziękuję.

-Nie ma za co. Wracamy?

-Jasne. - odparłam.

*W chacie Gothi*