Lost In Seoul (Chaebol Series #1)

27. Kiss Me

#MMCLIS

Umuwi agad akong lumayo sa airbnb, i don't know kung saan rin ako pwedeng magstay para magpapahangin ako. I'm so lost here in Seoul. Wala akong mapuntahan or makausap man lang. In the end, tinahak ko yung hike paakyat ng Namsan tower. Natandaan ko na may gym sa gitna neto nung nagjogging kami ni Chanyeol ay dun na lang ako nagstay.

Dahil sa pagod, agad rin ako nakatulog dun. Kinabukasan, hindi ako sigurado kung paano ako nakauwi, because pinag-iisipan kong mabuti ang lahat lahat ng nangyari. I'm so done with everything. Ayoko na talaga.

Nagulat si Stella makita ako. She was busy cleaning in the dining table nang napagawi siya ng tingin sa aking gilid. Her happy expression immediately turned into worry, at patakbong lumapit sa akin.

"What happened?!" Natataranta niyang ani.

Umiling na lang ako at napaupo ng wala sa oras sa sahig. I sobbed. Inilabas ko lahat ng sakit na naramdaman ko every since.

Stella sadly looked at me, lumahod siya para mariin akong mayakap. I hugged back. Ibinaon ko ang aking mukha sa kanyang balikat, at umiyak na lang dun.

I cried and cried, Stella didn't dare speak. Hinayaan niya lang akong ilabas ng ilabas yon, at hinimas niya lang ng hinimas ang aking likod.

"I'm sorry." Nahihiya kong sinabi.

Kumalas na ako sa pagkayakap niya. Pinunasan ko yung mukha ko with my hands. I know my face is so red dahil kakaiyak. Ang init pa ng pakiramdam ko, proving more of how wrecked I am.

Pinagmamasdan ako ni Stella, kita ko ang lungkot sa kanyang mata. Sigurado akong maraming rin siyang gustong itanong sa akin pero hinahayaan niya muna ako at hihintayin niya ako mismo magopen up. I know her that much since sa 2 months to almost 3 months kong pagstastay sa kanila. Stella stood up as my mother here in Korea.

Kumuha siya ng malinis na face towel sa cabinet beside the shoe racks. Pinunasan niyang mabuti ang mukha ko. I was shock at first. Parang may humaplos sa aking puso as she did that. She made me miss my mom so damn much.

"A pretty girl like you doesn't deserve to cry. Whatever that happened, let karma take the revenge for you okay?" She softly whispered. Ngumiti siya sa akin at marahan ipinunas ang bimpo sa aking pisngi.

"You look cute when you sobbed, your eyes shines because of your tears. But you look prettier if you smile. Just smile, Janella, and there is nothing you can't overcome."

After nun, iginiya ako ni Stella patungo sa kwarto ko. Wala daw sina Chanyeol dahil nasa school and work ito, pero surely pauwi na yon.

Stell tucked me in bed and made sure I'm sleeping comfily before closing the lightat tuluyan na akong iniwan. Exhaustion got me, kaya hindi rin nagtagal, nakatulog na rin ako.

I took most of my time nagkukulong sa kwarto. Wala akong gana lumabas kasi syempre, ayoko makita si Jin Young. Tatlong araw lang daw natulog si Jin Young dito dahil umaasa itong kakausapin ko siya, pero umalis itong bigo.

I don't care actually. Wala akong paki kung nabigo siya. I would've gladly accepted the fact na naghalikan lang sila, pero yung almost make out na? At kitang kita ko pa talaga? Just wow. I wouldn't dare do that to him. Oo aminado akong hinalikan ko si Chanyeol, and I'm guilty about that, pero halik lang yon. Not making out, I don't do yatchs date with Chanyeol, or fucking french kiss! Wala akong plano gawin yon. It was a one time accident kiss.

On Jin Young's side, hindi pa kuntento sa isang halikan eh. He did it twice, then he even licked her neck. The hell things you do when you have alcohol in your system.

I don't know how long I've been secluding myself from the outside world. Pero surely lampas 3 days na yon. I groaned, when Jin Young's betrayal flash again in my mind. Ayoko na nga! Dapat nasa stage of moving on ako, not mourning!