THE HEIRESS POOR CHARMING - COMPLETE

Kabanata 7

"PIER!"

Nilingon siya ni Pierce, naglalaba ito sa likod bahay, sa may bomba ng tubig.

Actually, ngayon lang siya nakakita ng lalaking nakaupo na naglalaba. Usually, men just shove their clothes inside a washing machine, and then wait for it to be done. No effort done, but Pierce is different. Lahat yata ng ginagawa nito ay may hard work lagi. Mamamatay yata ito na hindi pinaghihirapan ang isang bagay.

"Bakit?"

"You seem busy. Anyway, mamaya pa naman."

"Ano 'yon?" patuloy pa rin ito sa pagkukuskos ng damit nito. "Patapos naman na ako. Babanlawan ko na lang ang mga 'to."

Lulunukin na talaga niya ang sariling pride. She wanted to do something for Amaya. A little reward for her effort. Okay, this is not something she does on a typical day, but she feels like, she has to really reward her effort in school. The kid deserves it at alam niyang it would motivate her more.

"Papasama sana ako sa'yo sa palengke. Bibili ako ng manok, gagawin kong fried chicken."

Naitigil nito ang ginagawa, in slow motion, nilingon muli siya nito, naniningkit pa ang mga mata. Tignan mo 'tong lalaking 'to. Minsan na nga lang siyang gumawa nang mabuti, pagdududahan pa siya.

"Marunong ka bang magluto?"

"Hindi," amin niya. She crossed her arms over her chest. She's not giving him any embarrassed face. It's a fact. It's not like, sobrang nakakahiyang sabihin na walang siyang alam gawin sa kusina. "Magpapaturo ako sa'yo."

"How sure you are tutulungan nga kita?"

"Mag-pi-please ako sa'yo kaya wala kang choice. Dalian mo riyan dahil susunduin ko pa ang bata sa school."

Malakas na natawa ito sa kanya. "Yes queen, para sa'yo, bibilisan ko ang paglalaba."

Nang ibaling na ulit ni Pier ang atensyon sa paglalaba ay lihim siyang napangiti. Minsan talaga okay 'tong kausap e. Minsan din hindi.

NAMILOG ang mga mata ni Sushi nang malasahan ang fried chicken na niluto nilang dalawa ni Pierce. Nasa sala si Amaya kasama ni Gab, naglalaro ang mga ito habang busy silang dalawa sa pagluluto.

"Masarap?" nakangiting tanong nito.

"Masarap is an understatement. Mas masarap pa 'to kaysa sa mga fast food restaurants na natikman ko. Where did you learn this recipe?" Takam na takam siya sa fried chicken. Iba 'yong lasa talaga. Hindi nakakaumay.

"Sa Mama ko," he answered, smiling. Isinalin na nito lahat sa malaking bowl ang mga naluto na. "Hindi kasi namin afford kumain sa mga mamahaling restaurants noon. Kapag birthday ko o tuwing recognition day, 'yan ang reward ng Mama ko sa'kin. It's a family recipe."

"Hindi n'yo naisip na pagkakitaan?"

"Actually noon, oo. Meron kaming carenderia sa palengke, kaso nang magkasakit si Mama, 'di na namin naalagaan. Busy rin kasi sila Papa sa pagpapalago ng manggahan."

"Sorry to ask this, pero na saan na pala ang mga magulang mo? I'm assuming in my mind already, I just want to confirm it."

"It's okay," nakangiti pa rin nitong sagot, "matagal na silang patay. High school ako nang mamatay ang Mama ko. Hindi ko alam eksakto kung ano ang dahilan, basta lagi siyang nilalagnat pero 'di kami makapunta-punta ng ospital dahil nga lagi niyang sinasabi na mawawala lang 'yon. Hanggang sa lumala na ang sakit niya at umakyat na nga raw sa utak niya ang bacteria. Nang isugod namin siya sa isang ospital sa Iloilo, isang araw lang at binawian na rin siya ng buhay."