THE HEIRESS POOR CHARMING - COMPLETE

Kabanata 3

ISANG simpleng floral green off shoulder jumpsuit short ang suot ni Sushi nang bumaba siya. Sumilip siya may kusina. Wala roon ang lalaki pero may mga nakahanda nang mga plato at baso sa pang-apat na upuhang mesa.

Nakabukas ang back door at may nakikita siyang usok mula sa labas. Mukhang sa labas nagluluto ang makulit na lalaking 'yon.

Hindi niya naman maiwasang tignan ang mga picture frames na naka display sa pader sa sala. May iilang framed certificates doon, may wood laminated pa nga, 'yon ang uso noon. May isang bahagi ng sala na puno ng mga medals at honorary ribbons. Lahat ay nakapangalan kay Pierce Kyries Allede.

"Matalino naman pala ang lalaking 'yon," bulong niya sa kawalan. Hindi nga lang halata dahil mukhang may pagka-engot. "Magna Cum Laude pala siya sa UP? Double degree, Business Management and Agriculture." Naipilig niya ang ulo. Sumagi sa isipan niya ang ayos ng binata. "Ba't hindi siya naghanap ng trabaho sa Maynila? Tsk." Napasimangot siya. "Sinasayang niya lang pinag-aralan niya. Nag-MBA rin siya sa UP at with Latin Honor ulit."

Why is he wasting all the good opportunities that await him in the city?

Mas madami ang larawan nito kasama ang lolo nito kaysa sa mga magulang nito. Pinakititigan niya ang graduation picture nito. He has this big smile on his face.

"Alam mo matalino ka sana e," kausap niya roon sa picture. "Kaso 'di ka nag-iisip nang maayos."

"I'll take that as a compliment."

Napasinghap siya nang magsalita ang larawan - este 'yong totoong Pierce Kyries sa likod niya. Natutop niya ang dibdib nang lingunin niya ang binata. He was not smiling but she was sure he was earlier. She can vividly see the traces of his smile on his face.

Kumunot naman ang noo niya nang makita ang ayos nito. Pier has a smudge of charcoal powder on his cheeks.

At hindi pa ito nagpapalit. Hinubad lang nito ang denim jacket nito kaya 'yong gray sando na lamang ang suot nitong pang-itaas. Tumaas ang isang kilay niya. Okay, this guy has nice, toned and firm broad shoulders. His built is well proportioned and it seem like he has a strong arm.

She doubt if nag-gi-gym ito. No one would build a gym in a rural area like this. Sinong magiging customers? Mga kambing? Kalabaw? The mango trees, perhaps?

"Bakit ka nakatitig sa'kin?" inosente nitong tanong. "May dumi ba ako sa mukha?" Hinawakan nito ang pisngi. Kumalat lang ang dumi sa pisngi nito. Tsk!

"What are you a kid?" sikmat niya rito.

"Bakit ba? Tinatanong lang naman kita ah. Oo at hindi lang ang isasagot mo." Tila nainis ito sa kanya nang bahagya. Bahagya lang, alam niya ang itsura ng taong sagad na ang galit sa kanya. "Pinagluto na nga kita. Tapos ginaganito mo pa ako." Tinalikuran na siya nito at tinungo ang direksyon ng banyo. "Pwede mo namang sabihing may dumi ako sa mukha!" sigaw pa nito mula roon.

Napabuga siya ng hangin.

"You're welcome!" sigaw niya.

Tsk, that man! Parang bata. Ibinalik niya ang tingin sa graduation picture nito. Tumaas ang gilid ng labi niya. Inambahan niya ito ng suntok.

Nanggigil na ako sa'yo!

"DO you have salad?"

Inangat nito ang tingin sa kanya. Pati sa pagkain napakabusabos ng isang 'to - nakakamay pa. Mayroon namang spoon and fork. May palayok sa harap nila. Nagluto ito ng tinolang isda. Hindi niya rin gusto ang amoy ng bagoong at ang daing.

"Salad? Naku wala," sagot nito kahit na may laman pa ang bibig. "Tuwing pasko, meron. Saka kung may birthday."

She can't help but roll her eyes at him. "Not the fruit salad." Idiot!