AMNESIA (H.S)

Κεφάλαιο 18ο

"Τι εννοείς έσπασαν τα πλευρά σου;" ρωτάει τρομαγμένος ο Zayn. Χωρίς να μπορώ πλέον να συγκρατήσω τον εαυτό μου, γλιστρώ αργά στο πάτωμα. Ο Harry στέκεται απλά δίπλα μου, με ανήσυχο, σκεπτικό βλέμμα και παρατηρεί την πληγή στα πλευρά μου. Κοιτάζει μια εκεί, μια το πρόσωπό μου. Δεν καταλαβαίνω τι τον απασχολεί τόσο έντονα.

"Εγώ στο προκάλεσα αυτό..." μουρμουρίζει.

"Τι; Harry τι λες, δεν με έσπρωξες εσύ!" λέω αμέσως. Μα καλά τι βλακείες λέει;

"Ναι αλλά... Αν δεν σε είχα σπρώξει εκείνη την ημέρα δεν θα είχαν ραγίσει ποτέ τα πλευρά σου και τώρα θα ήσουν καλά..." ψιθυρίζει και δάκρυα μαζεύονται στα καταπράσινα, φωτεινά, μάτια του.

"Har-" ξεκινάω να τον παρηγορήσω αλλά με διακόπτει ο εξοργισμένος Zayn.

"Τι; Αυτό ήταν που απλά γλίστρησες επειδή σφουγγάριζες και έπεσες πάνω στο τραπεζάκι;" ρωτάει ειρωνικά. Τέλεια, τώρα θύμωσε και κανείς δεν θα με βοηθήσει να σηκωθώ από το πάτωμα.

"Ρε καθίκι εσύ την έσπρωξες; Πόσο μαλάκας μπορεί να είσαι;" φωνάζει στον Harry. Ξεκινάει να πλησιάζει απειλητικά τον Harry και εγώ είμαι σωριασμένη στο πάτωμα, ανήμπορη να τους εμποδίσω από το να πιαστούν στα χέρια. Απροειδοποίητα ο Zayn ρίχνει μια μπουνιά στον Harry και το κεφάλι του γυρνάει 90°. Ο Harry επανέρχεται γρήγορα και ανταποδίδει την κίνηση με μια γροθιά στο στομάχι. Ο Zayn διπλώνεται από τον πόνο αλλά δεν πτοείται, ορθώνεται και τον κλωτσάει στο πόδι. Χωρίς να έχω πολλές επιλογές για να διαλέξω κάνω το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό.

"ΑΑΑ!" φωνάζω υποτίθεται από τον πόνο. Ο πόνος μου δεν είναι ψεύτικος απλά στην παρούσα στιγμή, ο πόνος μου να μην πάθει κακό κανείς από τους δύο τους είναι μεγαλύτερος. Σταματάνε να μαλώνουν αμέσως και σε κλάσματα δευτερολέπτων βρίσκονται δίπλα μου.

"Τι έπαθες;" ρωτά ανήσυχος o Zayn.

"Που πονάς; Είσαι καλά;" ρωτά με την σειρά του ο Harry.

"Πονάω πολύ... Πρέπει να πάω στο νοσοκομείο!" δηλώνω και σκύβουν ταυτόχρονα και οι δύο τους για να με σηκώσουν.

"Εγώ θα την πάρω, εσύ ετοίμασε το αυτοκίνητο!" προστάζει ο Harry.

"Τι μας λες ρε φίλε; Εγώ θα την πάρω, εσύ να ετοιμάσεις το αυτοκίνητο!" προστάζει ο Zayn αλλά ο Harry σηκώνει τα φρύδια του.

"Ξέχασες ότι δεν μπορώ να οδηγήσω εξυπνάκια;" ρωτάει ειρωνικά ο Harry. Ο Zayn ξεφυσά και αφού μου δώσει ένα φιλί στο μέτωπο βγαίνει από το σπίτι.

"Έλα να σε βοηθήσω!" λέει ο Harry τοποθετώντας προσεχτικά το ένα του χέρι στην πλάτη μου και το άλλο κάτω από τα γόνατά μου. Με σηκώνει αργά προς το ύψος του και βγαίνει από το σπίτι. Βγαίνουμε έξω από την πολυκατοικία και αντικρίζουμε εκτός από τον Zayn μια ανήσυχη Έλενα και μια μπερδεμένη Paige.

"Τι έγινε Μυρτώ; Είσαι καλά; Πονάς; Πώς έγινε;" ένα σωρό ερωτήσεις βγαίνουν από το στόμα της Έλενας και γελάω με το πόσο γλυκούλα είναι όταν είναι ανήσυχη.

"Με κοροϊδεύεις ρε σαχλαμάρα;" ρωτάει και τοποθετεί τα χέρια της στους γοφούς της. Χάνει για λίγο την ισορροπία του ο Harry με αποτέλεσμα να τρανταχτώ απότομα και ο πόνος στα πλευρά μου να μεγεθυνθεί.

"Αουτς!" παραπονιέμαι και σουφρώνω πονεμένη το πρόσωπό μου.

"Συγνώμη μωρό μου..." λέει ο Harry και αμέσως το ύφος μου μαλακώνει. Με είπε μωρό του. Πόσο καιρό έχει να μου το πει θεέ μου; Μου έλειψε να το ακούω από εκείνον. Τον κοιτάζω χαμογελαστή και το ίδιο κάνει και εκείνος.

"Έχασα επεισόδια;" ρωτάει έκπληκτη η Έλενα. Την κοιτάζω και απλά ανασηκώνω τους ώμους μου.

"Της είπα πως είμαι ερωτευμένος μαζί της και φιληθήκαμε!" λέει ο Harry και η Έλενα με την Paige λένε ταυτόχρονα 'τι;'. Πριν προλάβει να απαντήσει, μιλάει ο Zayn.

"Ήσουν ερωτευμένος μαζί της εδώ και έξι χρόνια, βλάκα!" λέει απογοητευμένος ο Zayn και σκύβει το κεφάλι του. Δεν αντέχω να τον βλέπω έτσι, αδύναμο και διαλυμένο.

"Zay-" με διακόπτει.

"Θα έρθω αργότερα να σε επισκεφτώ στο νοσοκομείο!" δηλώνει και χωρίς να μου αφήσει περιθώριο να απαντήσω μπαίνει στο αυτοκίνητό του και φεύγει. Γιατί να τα έχω κάνει όλα τόσο σκατά;