Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uyandığımda saat yediydi ve benim derse yetişmek için bir buçuk saatim vardı.
Üniversite kampüsü ve evimiz arası, en kötü trafik ihtimaliyle kırk dakika olduğundan elli dakikada hazırlanıp çıkmam gerekiyordu. Lakin ben, gece uyuyamamıştım. Ağrıyan gözlerim, şişmiş göz kapaklarım, morarmış göz altlarım, zonklayan başım ve sızlayan kaslarımla bir uyuşturucu bağımlısından hem görünüş hem de his bakımından farkım yoktu.
Üzülerek ve daha çok sinirlenerek, alarmı susturdum. Aklıma, beş dakika erteleyip yatma düşüncesi doldu. Ne tatlı olurdu, sıcacık yorganımın altında öylece uyumak... Lakin bu dönem neredeyse tüm derslerim sabahtı, cumartesi günleri ise Chae ile sabahtan barınağa gidiyorduk.
Anlayaşılan o ki; Tanrı bana arada acıyıp derslerin iptal olmasına izin vermediği sürece bir liseliden farksız erkenden uyanıp, okula damlıyordum.
Yorganımı itekledim ve neredeyse çığlık atarak yataktan kalktım. Uyuyabilirdim şimdi, sadece uyuyabilirdim lakin Kore Tarihi dersine beraber girdiğim insanlardan birçoğun tanımıyor, tanıdıklarım ile ise sadece selamlaşıyordum.
Ah, keşke biraz samimi olsaydım. Yoklamaya imza attırırdım, böylece derse gitmezdim.
Ama asosyal tavrım yüzünden yine acı içerisindeydim.
Terliklerime soktum ayaklarımı ve ağlama isteğimi durdurmaya çalıştım.
Uyumak istiyordum, uyumak!
Ancak olmayacağını biliyordum ve tüm bu homurtuyla on dakikadan daha fazla süreyi harcamıştım. Bu nedenle hızla dolabımı açtım ve iç çamaşırlarımın ardından, kıyafet ararken markalara gitti gözüm. Guess marka kazak, Gucci bir pantolon, Erdem marka bir gömlek -ki bu markayı Blackpink'in üzerinde görerek tanımıştım- ve daha sürüyle kıyafet. Zihnimde, Jungkook'un sözleri dolaşmaya başladı, aynı dün geceki gibi.
Neden nefret ediyordu ki? Marka kıyafetleri sadece marka olduğu için almayanlar da vardı. Kaliteli olduğu için alanlar... Kaliteli giymek için para ayırabilen insanlar da vardı. Niçin kaliteli giyinmek isteyen insanlardan nefret ediyordu ki?
O, bir sokakta çalıyordu. Para topladığını görmemiştim lakin durumu iyi olmayabilirdi. Bu nedenle nefret ediyor olabilirdi ve işi daha da dramtikleştirirsem, belki de aptal sosyete birisi onunla dalga geçmişti.
Hangi ihtimalin daha gerçekçi olduğunu bilmediğim yüzlerce şey düşündüm lakin düşünmem gereken en önemli şeyi unutuyordum.
Derse yetişmem gerektiğini.
Düşünürken bir on dakika daha boşa harcadığımdan, kıyafet seçmeyi duştan sonraya bırakıp hızlıca duş aldım ve altı dakikada aldığım duş sırasında, pahalı markalardan nefret eden genci izlemeye gideceğim için ne giymem gerektiğini düşündüm.
