Capitulum 068

11.2K 356 10
                                    

Hindi ako makatulog. Sa mga sandaling ito, iniisip ko pa rin ang aking napagtanto sa gabing ito. This basically is the night of so many trials and revelations. Pinikit ko ang aking mga mata. I was physically and mentally drained, I needed sleep more than anything else, but my body and mind was still wide awake.

Hindi pa rin maalis sa aking isip ang katotohanan na buntis ako. Why didn't I see the signs? My unusual mood swings? My cravings for spicy noodles and banana! And I also dared to forget about my period!

I should have seen all of these signs. Buntis ako at si Raphael ang ama... ako'y isang nanay na. Pinaghalong emosyon ang nadama ko pero ang nangibabaw ay saya. Hinaplos ko ang aking tyan na may mapaklang ngiti na nakaukit sa aking labi, "I should have known sooner..." but does knowing that result to a change in anything? Probably not.

Ano kaya ang magiging reaksyon ni Raphael kapag malaman niya na buntis ako at siya ang ama? Hindi ko alam pero nalulungkot ako habang iniisip ko iyon. I planned to forget him, but how can I ever forget him now that he has given me the best gift a mother can ever hope for? A child.

Maybe it is best if Raphael doesn't know... pero habang iniisip ko ang kapakanan ng aking anak na daladala, hindi ko maiwasang kabahan sa panganib na maaari nitong harapin.

Hindi maikakaila na kahit ako ang ina ng batang nasa sinapupunan ko, ang ama nito ay kalaban ng Marconi. What if my grandfather finds out about this matter?

I gulped at the thought...

He won't dare to think of killing his own great grandson or great granddaughter, right? At paano rin kaya kung malaman niya na sa legal na kasulatan, ako'y kasal na talaga kay Aiden Raphael Le Michaelis Guillermes? Ibig sabihin nito, hindi na ako isang Amourteirre at wala na ring Marconi sa aking pangalan, isa na akong Guillermes.

So many thoughts were running on my mind at the same time. Hindi ko na alam kung ano ang mas bibigyan ko ng pansin at halaga, o kung ano ang dapat na hindi ko isipin. Parang sasabog na ang aking utak, hindi rin nakatulong na medyo masakit pa ang ulo ko dahil sa pagkakabagok.

I tried to clear my mind. I felt really exhausted right now. Somehow, it worked... ngunit may alaalang biglang lumitaw.

"You smell like noodles."

"Katatapos ko lang kasing kumain." Sagot ko.

"Is it spicy again?" He asked. "And you've probably eaten bananas."

"Yes... how did you know?"

"Naglilihi ang asawa ko." He mumbled. Dahil doon ay hindi ko masyadong narinig at naintindihan ang kanyang sinabi.

"Come again?"

Instead of repeating himself, he just released me from his hard hug and eyed me. "An angel is coming." I was taken aback when he grinned. Did he smile?! Tama ba ang aking nakikita?! His smile was quite charming. It was... lovely. Eye-catching. Captivating. Name it! His grin was genuine... his lips were closed but they curved upwards. His grin was only sly... but he grinned and that's all that matters. Hindi man ngiti na sobrang ngiti, pero ngumiti siya nang bahagya. Iyon ang mahalaga.

"An angel is coming?" I frowned after going back to certainty. Pakiramdam ko ay nag-iinit ang aking pisngi dahil sa kanyang pagngiti kanina. Para bang natutunaw ako dahil doon. I stared at his face again, but the flicker of warmth was already gone... his face was stone-cold and hard once again. He was emotionless and taciturn. Maybe I just imagined his smile. "What do you mean an angel is coming?"

"Oh, you'll know in nine months."

"I cannot wait that long." Matigas na sagot ko.

He patted me on my shoulder. "Just be patient, Mrs. Lucent." He whispered to my ear in his low and heart-melting voice. "Be patient."

I gasped.

Then it dawned into me like a bullet into my skull.

Raphael knows! Alam niya ngunit hindi niya sinabi sa akin! All this time, he knew!

He knows that I am carrying his child!

Knight in Shining TuxedoWhere stories live. Discover now