Batuhan'ın beni farketmemesi için hemen kendimi dışarı attım ve çocuklara bir şey demeden club'dan çıktım.
Hava almam gerekiyordu. Ya yalan söylüyorsa? Bu yine de onun bizi satmadığı anlamına gelmiyordu. Kardeşim dediğim kişi arkamdan iş çeviriyordu..
Deri ceketimin fermuarını kapatıp kapüşonu kafama geçirdim ve nereye gittiğimi bile bilmeden yürümeye başladım. Etrafta kimse yoktu. Karanlıktı ve karşımı bile zor görüyordum.
Benim babam böyle bir adam mıydı? Allah kahretsin ki bilmiyordum. Kendi babamı tanımıyordum ben. Hep bizden kaçmak, uzaklaşmak istemişti sanki. Bana bir kere bile olsun oğlum dememiş bir adamdı o. Burak'ın annesini öldürebilir miydi peki?
Yere çöküp nefesim kesilene kadar bağırmaya başladım. Bu kötülüğü onlara yapmış olabilir miydi? Burak'ı annesiz bırakan kişi benim ailemden biri miydi?
Kafama durmadan vurarak bu olanların bir kabus olmasını diledim. Değildi işte, sikeyim ki tüm bunlar gerçekti. Burak'a bunu söylemeli miydim? Batuhan'a bir daha nasıl güvenecektim?
"Sikeyim! Olamaz, böyle bir şey gerçek olamaz!"
"Üzülerek söylemeliyim ki, gerçek. Senin baban benim kardeşimin karısını öldürdü! Gözünü bile kırpmadan yaptı bunu! O şerefsizin oğluyla Burak'ın beraber olmasına bu yüzden karşıydım işte! Sen de aynı baban gibisin!"
Arkamdaki adam Polat'tan başkası değildi. Ayağa kalkıp ona baktım ve burnumu çekerek hiç beklemediği anda burnuna yumruk attım. Burnu anında patlarken yere yığıldı ve ben üzerine çökerek bir yumruk daha attım. Bu sahneyi bir yerlerden hatırlıyor gibiydim aslında..
"Doğru konuş lan! Benim babam böyle bir şeyi yapmaz! Burak'la beni ayırmak için yaptığın bu yeni planın başarısız olmuş, üzgünüm!"
Beni itip kalkmaya çalışırken dirseğimi yüzüne geçirip haraketsiz kalmasını sağladım. Ağzındaki kanı tükürüp, gülerek, "İnanmıyor musun yani? Öyleyse benimle gel ve kendin gör her şeyi. Sonunda tüm deliller ortaya çıkıyor demek ki." dedi.
"Yalan söylüyorsun işte! Eğer elinde bir kanıt olsaydı polise giderdin lan! Niye bekledin? Niye babasına bir şey söylemedin? Bu ucuz yalanına kanmayacağımı bil!"
Yakasını tutup bir yumruk daha attım. Yüzü kan içindeydi ve acıdan kıvranıyordu. Yine de kendini bozmayıp, "Sana benimle gel diyorum işte. Hepsini öğreneceksin, söz veriyorum. Ama öğrendikten sonra Burak'tan sonsuza dek uzak duracaksın, yoksa bu sefer polise giderim." dedi ve beni iterek ayağa kalktı.
Onu kaybedecek olsam bile bunu öğrenmeliydim. Beni kandırıyor da olabilirdi sonuçta. Her şeyi bilmek istiyordum, tüm gerçekleriyle.
"Tamam, kabul ediyorum.."
🌈
Burrak: Yusuf neler oluyor Allah aşkına?
Burrak: İyi misin bari onu söyle.
Burrak: Evine de gitmemişsin. Bir şey mi oldu? Seni üzecek bir şey mi yaptım? Yaptıysam özür dilerim, gerçekten.
Burrak: Bir anda hiçbir şey söylemeden öylece çekip gittin. Tuvaletteyken Batuhan mı bir şey söyledi sana?
Burrak: Senin için endişeleniyorum Yusuf. Mesajımı gördüğün an cevap ver lütfen. Beni daha fazla merakta bırakma.
Burrak:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Burrak: Bu adamsız bir gün bile zor dayanıyorum. Seni şimdiden çok özledim. Lütfen sorunun ne olduğunu söyle de birlikte çözelim.
