🌈
"Bir hoş geldin yok mu amcaya? Kırıyorsun ama beni aslanım."
Sabır dilercesine arkamı döndüm ve amcama baktım. Her zamanki gibiydi işte. Yengemin dırdırından saçında tüy kalmamış olsa bile yakışıklıydı anasını satayım. Mavi gözlerimi de ondan almıştım sanırım. Babamdan çok ona benziyordum aslında. Huy olarak değil bu arada, görünüş olarak.
"Hoş geldin amca. Tanıştırayım, erkek arkadaşım Yusuf. Yusuf, bu da amcam Polat."
Yusuf amcamı selamlayıp el sıkıştı. Polat beyin tüm dikkatı Yusuf'un üzerindeydi şuan. Ne işkenceler düşünüyordur şimdi onun için kim bilir. Ben sevdiğim adamı ona yedirir miyim peki? Asla.
"Merhaba evladım. Sanırım gidiyordun sen zaten. Tanıştığımıza memnun oldum. Hadi iyi günler. Burak hadi oğlum, teyzen bizi bekliyor," diyerek beni çekiştirmeye başladı. Yusuf'a baktım. Omuz silkerek gülümsemeye çalıştı. Ben de gülümsedim ve amcamın peşinden yürüdüm.
🌈
"Baba! Babam, hoş geldin. Seni ne kadar özledim bir bilsen.. Nasılsın? İyi misin? Ağrın sızın var mı?"
"İyiyim oğlum, iyiyim. Merak etme sen beni şimdi. Sen nasılsın? Teyzene iyi bakıyor musun bakalım?"
Kıkırdadım. "Bakmaya çalışıyoruz dileyim." dedim ve koltuğa oturdum. Babam da karşımdaki tekli koltuğa oturup çayını içmeye devam etti. Annem gittiğinden beri böyle sakindi işte. İki üç cümle kurup hemen susardı. Ama eskiden hep güler yüzlü, neşeli bir adamdı. Annemin yanında o kadar mutlu ve çocuk gibiydi ki..
Şimdiyse zayıflamış, göz altı morlukları çıkmıştı. Elimden bir şey de gelmiyordu. Yusuf'u ona tercih etmiştim. Ama zorundaydım. Beni en iyi o anlamalıydı aslında. Sevdiğimden yapmıştım bunu, mecburdum.
Amcam da yanıma oturup bardağını eline aldı. Babamla ikiz olsalar bile çok farklıydılar. Ne görünüşleri ne de huyları benziyordu zaten. Babam kadar kibar değildi mesela. Hep bir laf atma, birilerini kırma peşindeydi. İyi ki babama benzemiştim bu konuda. Yoksa kendimle asla baş edemezdim.
"Az önce senin oğlanın erkek arkadaşıyla tanıştık." Güldü ve devam etti. "Düşünebiliyor musun ya? Erkek arkadaşı.. Zaten ailede tek top doğsa, bu kesinlikle senin oğlun olurdu Emir. Ama ben izin verir miyim bu duruma? Asla izin vermem! Adımızın lekelenmemesi için elimden geleni yapıcam kardeşim, merak etme sen."
Kucağımdaki yastığı sıkıp sakinleşmeye çalıştım. Babam aniden ayağa kalkıp amcamım yakasına yapıştı.
"Baba, dur n'apıyorsun?"
"Lan şerefsiz! Yeter lan! Ne istiyorsun sen hâlâ bizden? Kardeşimdir dedim susdum. Ama yeter artık! Benim oğlumdan sana ne? İster top olur isterse de cinsiyetini değiştirir kadın olur. Sana mı kaldı lan benim oğlum? Aysu gittiğinden beri hep onu suçladın! Hep benim yavruma laf attın. Ama yeter! Asıl ben izin vermeyeceğim lan! Oğluma karışmana izin vermeyeceğim. Duydun mu lan beni? Duydun mu!"
Onları ayırıp sakinleşmelerini bekledim. Teşekkür ederim, baba. İyi ki benim babamsın..
"Tamam, sakin olun. Amca sen de sus artık. Teyze, yemek hazırsa sofraya geçelim?"
Teyzem börekleri de masaya bırakıp kafasını olumlu yönde salladı. Babam hâlâ sakinleşmemiş gibiydi. Annemden sonra ilk defa kavga etmiş, bağırmıştı. Hem de benim için. Beni korumak için, düşünebiliyor musunuz?
🌈
Yusuf: Ee naptınız?
Burrak: Çok güzel şeyler oldu, bebeğim.
Burrak: İnanamayacaksıın!
Yusuf: AY NOLDU? AMCAN GİDİYOR MUYMUŞ? OH BE SONUNDA. AY ÇOK GÜZEL BİR HABER BU. KESİNLİKLE KUTLAMALIYIZ BUNU!!
Burrak: Sakin ol. Amcamın bir yere gittiği yok.
Burrak: Ama bildiğim tek bir şey var, o da amcamın artık bize karışmayacağı!
Yusuf: Ne? Nasıl olur bu? Ne demek karışmıyor ya?
Burrak: Babam kavga etti adamla. Oğluma karışmak sana mı kaldı dedi. Neredeyse dövecekti adamı lan inanamıyorum ben hâlâ.
Yusuf: Kimin kayın pederi beee! Ayy yerim canım babacığımı!
Burrak: Babacık mı? Sşfksğld
Burrak: Senin daddy'n benim yalnız ;)
Yusuf: Sus be salak.
Burrak: Sana bir haberim daha var.
Yusuf: Neymiş?
Burrak: Babam, seni akşam yemeğe çağırıyor. Damadıyla tanışacakmış.
Yusuf: Ne?
♥
Vote ve yorumları unutmayalım muck 🧚🏽♀️💙
