Η γλυκιά καταστροφή μου

~λυπάμαι~

Άρης pov ❌❌❌

Μπήκα μες στο δωμάτιο και εικόνα που αντίκρισα είναι η ίδια τρομακτική εικόνα που βλέπω κάθε μέρα.
Η Μάντι ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου με πολλά καλώδια γυρω της, σωληνάκια να της τρυπάνε το δέρμα της και μηχανήματα να την περιτριγυρίζουν.

Οκ το έχω συνηθίσει πλέον αλλά σήμερα σήμερα είναι ακόμα πιο επώδυνος ο πόνος στο να την βλέπω έτσι γιατί σήμερα από αυτά τα μηχανήματα θα εξαρτηθεί αν θα ξυπνήσει ή αν θα πεθάνει. Και επίσης δεν μπορώ να χάσω και αυτήν.

Έκατσα στην καρέκλα διπλα της και άρχισα να την χαζεύω. Το πρόσωπο της ήταν χλωμό και τα χέρια της κρύα. Καμία σχέση με την Αδαμαντία που ξέρω.

" Αγάπη μου, σήμερα είναι κρίσιμη μέρα και αν δεν ξύπνησε μια σημερα δεν θα ξυπνήσεις ποτε, γι'αυτό σε παρακαλώ κάνε μια προσπάθεια να ξυπνήσεις. Το ξέρω πως σου έχω καταστρέψει την ζωή τα τελευταία τέσσερα χρόνια αλλά δεν το κάνω με την θέληση μου ούτε εγώ ούτε και οι άλλοι. Όταν μάθεις την αλήθεια ελπίζω να μας συγχωρέσεις γρήγορα γιατί ότι κάνουμε το κάνουμε για το δικό σου κάλο.
Το μόνο που θέλω τώρα είναι να ξυπνήσεις." της έλεγα ενώ δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου.

Εκείνη την στιγμή μπαίνει μέσα ο Άλεξ που σημαίνει πως τέλειωσε ο χρόνος μου.

Αφού μου είπε πως όλα θα πάνε καλά βγήκα από το δωμάτιο τής.

Άλεξ 🔞🔞🔞

Μόλις βγήκε ο Άρης από το δωμάτιο την πλησίασα και έκατσα σε μια καρέκλα διπλα της και άρχισα να την παρατηρώ. Ήταν τόσο όμορφη ακόμα και χλωμή.
Αν και δεν ξέρω γιατί είχα ένα καλό προαίσθημα ότι θα ξυπνήσει. Δεν ξέρω γιατί απλά το πίστευα.

"Λοιπόν μικρή σήμερα είναι η μεγάλη μέρα.Ή που θα ανοίξεις τα όμορφα μάτια σου ή που δεν θα τα ξανά ανοίξεις.
Σε παρακαλώ μικρή μου άνοιξε τα όμορφα ματάκια σου.
Λοιπόν άκου τι θα κάνουμε, θα σου πιάσω το χέρι και όταν σου πω θέλω να μου σφίξεις το χέρι. Ωραία, τώρα"
Της λέω αλλά δεν αντιδράει.

Εκείνη την στιγμή μπήκε μέσα ο γιατρός και μου είπε να βγω γιατί στις 00:00 θα την αποσυνδέσουν και τώρα είναι 11:49.

Αφού της ρίξω μια τελευταία ματιά αποχωρώ από το δωμάτιο.

Αδαμαντίας pov🍭🍭🍭

Εδώ και καιρό μπορώ να ακούσω τους γύρω μου αλλά δεν μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου, να μιλήσω να κουνηθώ και γενικά να αντιδράσω και πραγματικά αυτό είναι το χειρότερο συνέσθημα.
Δεν θυμάμαι καν πως κατέληξα σε αυτήν την κατάσταση.