Escaping Strings

Chapter 41: A Week to Peek

“O, ikaw pala, señorita. Ginulat mo akong bata ka,” sabi nito bago ako itinulak paupo sa mataas na upuan, “Maupo ka riyan, alam ko naman kung ano ang ipinunta mo rito. Usted está buscando una pizza casera, (You are looking for a homemade pizza) na naman,” natatawang wika nito bago tumalikod at humarap sa oven.

Sa tatlong araw na pag-i-stay ko rito, alam na alam na niya na ito ang hinahanap ko sa tuwing sasapit ang alas diez ng umaga. I am having this pizza as my brunch.

I chuckle, “It's what the baby wants, nanay.”

“Sí, lo sé (Yes, I know). Heto na,”she said, serving a plate of pizza in front of me.

“Ihhh! Gracias, nanay! Thank you!”

“Kumain ka lang diyan.”

Oh, my, ang sarap ng gawa ni nanay. She never fail me, oh, my gosh. Aish, ang takaw ko talaga, baka maubos ko na naman ang isang buong pizza. Last time, I am having three boxes of pizza in one eating — Gracious! Si baby kasi eh, junkfood pa talaga ang gusto. Hindi na talaga ako magugulat kapag lumabas itong anak ko nang hugis tatsulok. Baka mamaya, ayawan na ako ni Matt nang dahil sa tumaba ako, hindi puwede 'yon. Huhu, naiiyak na agad ako!

“I don't want her to get stress or tire herself, Jacob. She needs a break from those kind of shits.”

Napalingon ako sa paligid ko. Umalis pala si Nanay Clara. Hinintay ko ang pagpasok ng nagsalitang si Matthew mula sa labas ng kusina at ang kausap niyang si Jacob. Ako na naman ba ang topic nila?

“Still, she has to know, cousin. She's my bestfriend too, you know that.”

“Jac, please! Not now,” he said before meeting my gaze.

He looked startled upon seeing me. Ganoon na ba ako kapangit? Mataba na ba ako? Mukha na ba akong butete? Aswang na kumain ng sampung bata?

“B–Babe....”

I rolled my eyes. Naiinis ako sa mukha niya. Bakit ba siya nandito?

“You look astound seeing me, scared of anything?” I raise an eyebrow before I took a big bite on the pizza.

“What? Get outta here, I don't wanna see your face,” I said while my mouth is full. Where's my manners. Bad.

“Why don't you always want to see my handsomeness, babe?” he asked, walking towards me. His cute grin that makes him so handsome and hot... that is the fucking reason! Ang gwapo niya!

Niyakap niya ang waist ko mula sa right side ko, habang si Jac naman ay umupo sa kabilang side na may hawak na isang baso ng tubig.

“That is the reason!” I hissed as I pushed him away. “Oh, you are so handsome, Matt, I don't wanna see your face!”

“Pfft!” At napuno ng tawanan ang loob ng kitchen. Mga gago 'to ah, I am serious! Bakit sila natatawa? Walang nakakatawa!

“What the fuck?” Sinamaan ko sila ng tingin, “Akala niyo ba, nagbibiro ako? You too, Jac! You're so handsome, I don't wanna see your face neither!”

Mga loko-loko!

“My God, Martina, I can't believe what you are saying. Parang hindi ko yata kakayanin 'pag si Diane na ang naggaganiyan,” pailing-iling na saad ng baklang si Jacob na hindi na yata bakla na ewan ko sa kaniya. Pangit niya!

“Alis nga!” sigaw ko kay Matthew na nakayakap pa rin sa akin. “Alis kayo, I'm eating oh,” pagpapalayas ko sa kanila.

Kumakain ako, nakikigulo sila rito. Mamaya, agawin pa nila ang pizza ko.

“But I wanna hug you,” paglalambing ni Matt. Tsk, pa-cute.

“Kasi naman eh! Ang gwapo mo!!!” Hindi ko na napigilan at napisil ko na nang mariin ang mukha ng babe ko. Ang cute, cute kasi ng cheeks niya, ang kinis. Oh, my God, ang gwapo!

“Babe, aw, baka pumangit ako niyan,” sabi niya habang nakahawak sa magkabilang wrist ko... pero hindi naman pinipigilan. Dapat lang, magagalit ako kapag pinigilan niya ako.

“Diyan na nga kayo,” Jacob said before leaving us alone.

“Hala, namula,” I said worried when I let go of his cheeks and saw what happened.

Hinawak-hawakan ko ang pisngi niya para mawala ang pagkapula pero walang nangyayari.

“Babe, hala, paano 'yan?” naiiyak na tanong ko.

“I'm sorry, huhu, babe.”

“Hey, hey,” punas niya sa luhang dumadaloy sa mga mata ko.

Ang bilis ko naman umiyak, nakaaasar!

“I am okay, mawawala rin 'yan mamaya.”

“But, it's red, I hurt you,” pag-iyak ko.

“Shh,” he hugged me.

“I'm sorry.”

Humiwalay ako sa kaniya para tingnan ulit ang pisngi niya. I really feel bad about it. It's my fault, I did that. Nanggigil kasi ako sa kagwapuhan niya, ayan tuloy.

“Sabi ko naman kasi, I don't wanna see your face, nasaktan tul—” He cut my words with his kiss... his kiss with the same rhythm of how he got me in the first place. Full of passion, love, like I am safe.

The elders of Mondragon and Fortalejo don't want me to help them with everything about the wedding. Ako naman itong ikakasal, ayaw man lang nilang.... Hindi ko pa nga alam kung anong hitsura ng simbahan eh. Tatanungin lang nila ako kung okay ba ang kulay na ito or ang bulaklak na ito or whatsoever. Aist, okay, buntis na kung buntis, I just want to help, pero ayaw talaga nila dahil sa buntis daw ako. Hmp, okayyy! I won't insist anything. Alam niyo bang hindi rin nila ako pinapayagan na lumabas ng mansion? Dios mío! Mabubulok ako nito! No choice, hanggang backyard lang ako, enjoy the plants and flowers, that's it. Hindi rin ako makapag-stargazing, mahahamugan daw ako. Bulok ang abot!

ASDFGHJKL — ARGH!