Unforgettable(COMPLETED)

Chapter 23

Chapter 23

(A/N: ALEX'S NARRATION)

"I was from our House that night, sobrang pagod ako kasi from school, dumeritso agad ako sa bahay nila mama. Dahil yun yung gabi na flight nila ni Dad papuntang America to start her theraphy." Pag sisimula ni ko.

"I was driving papunta sa bahay ko nung makita kitang walang malay sa daan. Agad kitang kinuha at dinala sa sasakyan. Hindi ako nag dalawang isip na tulongan ka. Dinala kita sa bahay ko at inalagaan." I paused at tumingin sa ibang deriksyon.

"I just can't help it, sobrang titig na titig ako sayo. From that moment alam ko sa sarili ko na tinamaan na ako sayo. Alam ko kasi ramdam ko. You are like an Ange, Al. Hindi lang sa pang labas na anyo mo. Hindi lang Physical kundi pate na din sa ugali mo." I said.

"Hindi ko alam kung paano ko makukuha ang tiwala mo. It seems like, sobrang sama ng pinagdaanan mo para mawalan ng tiwala sa ibang tao. It bothers me. Hindi ako makatulog tuwing gabi kakabantay sayo, hindi ko alam kung bakit, but there's something in me na gusto kang protektahan, and everytime I hear you cry, God knows Al, how much I wanted to go to your room and hug you, and comfort you. Alam ng Diyos yun Al. How desperate I am to make you feel safe with me." I said looking directly to her beautiful eyes.

"But something went wrong. Nalunod ako Al. Sobrang nalunod ako sa selos, sa galit. Kinamuhian kita. Kasi nakita ko kung gaano ma komportable kay Laurence. Biglang pumasok sa isip ko, bakit anf dali dali mong maging komportable sa kanya pero sakin hindi? Bakit nagagawa mong ngumiti sa kanya pero di mo man lang ako matignan ng deritso sa mata? Bakit siya, naririnig niya ang tawa mo, pero ako, ako na mahal ka, bakit hindi? I was so mad. I was so angry. Sobrang nabalot ako sa galit to the point na naisipan kong saktan ka." I said, and that hurts me. Sobrang sama kong tao na saktan ang sarili kong Mahal.

"Ginawa kitang katulong. Sinasaktan kita, Emotionally and Physically. Worst, pinilit pa kitang maki pagtalik sakin" Damn. Sobrang sakit. Nakaka bakla man, pero napaka gago ko para gawin yun kay Alley. Napaka gago ko. Napaka demonyo ko.

"Isn't is ironic? From the moment na nakita kita, all I want is to protect you, and eventually I fell in love for you. But Damn in reality, all I did was hurt you." Hindi ko na napigilan na umiyak.

Sobrang gago ko para gawin iyun kay Alley. Napaka gago ko. Napaka gago ko!

"I-Im sorry Al, please.. P-Please forgive me.. I was an A-Asshole back then.. P-Please Al.." nanginginig kong sabi.

Naramdaman ko naman ang kamay ni Alley sa likod ko. "Shh.. Tama na Lex. It was all from the past. Kalimutan na natin yun." she said. "Minahal din naman kita.. Kaya kahit anung sabihin nila Lauren sakin, hindi pa din ako umaalis sayo, at naging komportable ako kay Kuya Laurence kasi para na siyang tumayong kuya ko. Ikaw ang mahal ko Alex.. Ikaw lang.." she said while crying.

Is this even true? She love me?
Hindi ako makapaniwala sa narinig ko.

"W-What did you say?" I asked.

"I-I love you" she said.