Unforgettable(COMPLETED)

Chapter 21

Gulat parin akong nakatingin sa kanya. Hindi ko na alam kung ilang segundo o minuto na ako nakatitig lang sakanya.

Tila hindi pa din makapaniwala ang dalawa kong mga mata sa nakikita neto.

Bakit siya nandito? Akala ko ba nasa America siya?

"Al.." mahinang tugon niya. Hindi ko namang maiwasan hindi maramdaman ang lungkot sa boses niya, hindi lang sa boses niya pero pati na din sa mukha niya.

"Alex? What are you doing here? Akala ko ba nasa America ka?" tanong ko sakanya.

"I was. I just needed to go home to fix something really important." he said.

Really important? Then why is he here?

Tumango naman ako. "Kamusta ang laka--" hindi ko natapos ang aking sasabihin ng bigla niya akong niyakap.

Hindi ko alam ang irreact ko, gulat na gulat ako sa ginawa niyang biglang pag yakap.

"Al, I need you Al." he said.

Hindi ko alam, pero pakiramdam ko ay sobrang lalim ng pinag dadaanan ni alex, na nasabi kong, "Don't worry. Im here. Im just here." and I hugged him back.

Ilang sandali pa bago humiwalay si Alex sa pag kakayakap sakin. Pumasok na din kami sa loob ng apartment ko, umupo naman agad siya sa sofa at pinikit ang kanyang mata.

Diba dapat magalit ako? Kasi feeling at home siya sa apartment ko. Pero di ko magawa kasi nakikita ko sa kanyang mga mata ang pagod at sakit. Alam na alam ko yan kasi yan yung nakikita ko sa sarili kong mga nata sa tuwing tumitingin ako sa salamin.

"Kumain kana ba?" I asked. Umiling lang ito. "Gusto mo bang kumain muna? Mag hahanda ak--"

"Al, please sit here." he said at binaling ang kamay sa tabi niya.

Agad naman akong lumakad sa direksyon niya at umupo sa tabi niya. "May problema kaba alex?" tanong ko sa kanya.

Dinalat naman niya ang kanyang mga mata at tinignan ako. Nakita ko ang pagod sa mga mata.. "Madami Al, sobrang dami." he said while looking into my eyes.

"Makikinig ako Alex." paninigurado ko sa kanya.

Tumingin naman siya sa kanyang harap at huminga ng malalim. "Patay na si Mami.." sabi niya na nag pagulat sakin. Batid ko ang lungkot sa kanyang boses, at nakita ko ang unti unting pag tulo ng luha niya. "At may sakit si Daddy" he said.

Hindi ko alam kung anu ang sasabihin ko sa kanya. Gulat ako sa mga narinig ko. Hindi ako makahanap ng mga salita na mag papagaan sa nararamdaman niya.

Bigla siyang tumawa at tumingin sakin "karma ko na to siguro Al, dahil sa mga ginawa ko sayo" he said.

"May rason ang lahat lex. Kailan mo lang maging matatag. Maging matatag ka para sa Daddy mo." I said.

Kahit sobrang sama ang ginawa ni Alex sakin noon, hindi ko naman kayang isumbat sa kanya ang mga kasalanan niya. Lalo na ngayon na napatawad ko na siya, at unti unti ko na din natatanggap ang mga nangyari noon. After all, sino ba ako para hindi mag pa tawad?

"Bakit ka ganyan Alley? Bakit napaka buti mong tao?" he asked.

Ngumiti naman ako. "Bakit naman hindi? Diyos nga nag papa tawad e. Ako pa na tao lang." I said.

"Thank you Al" he sincerely said. Nginitian ko naman siya.

"Bakit ka nga pala umuwi ng Pilipinas, hindi kaba kailangan ng Daddy mo dun?" I asked.

"Kinailangan kong bumalik dito para Imanage ang mga negosyo namin at ang university namin." sabi niya. Tumango naman ako.

"Saan ba ang University niyo?" tanong ko.

"Saan kaba nag aaral?" sabi niya sabay tawa.

Gulat na tinignan ko naman siya. "What? Sa inyo yung S-University?!" i asked.

"Actually hindi lang samin. May shares din ang mga Santos, pero mas malaki yung shares namin." he explain.

"So S University stand for Suarez University?" I asked na gulat pa din sa mga nalaman.

"Hmm, dahil di naman ako madamot. Santos and Suarez University yan" sabi niya na natatawa.

"Seryoso nga. Sa inyo ba talaga?" di pa rin makapaniwalang sabi ko.

"Ang kulit mo talaga. Oo nga. Pero may shares din yung family ng pinsan ko." he explain.

"Sino ba pinsan mo?" tanong ko.

"Di mo ba kilala? Akala ko ba mag Bestfriends kayo?" panunukso niya at inemphasize pa talaga yung 'Bestfriend'.

Nag tataka ko naman siyang tignan. "Si lauren? Eh Lopez naman siya" sabi ko sabay isip.

"Naku susumbong kita kay Khacy" saad niya at tumawa.

Namilog naman ang mga mata ko. What the ffff. "Mag pimsan kayo ni Khacy?!" gulat na gulat na tanong ko.

Hindi ako magugulatin pero damn,puro gulat tong nararamdaman ko ngayon.

"Laki ng mata mo Al, nakakatakot tuloy para kang si Momo" sabi niya na tumatawa at tumayo, pumunta siya sa kusina at inopen yung Ref.

"Eh kasi naman, di naman nababanggit ni Khacy sakin yan" saad ko at sinundan siya. Umupo ako at tinignan siya habang kumukuha ng hotdog. Lulutuin niya siguro to, napaka feeling at home naman neto.

"Paano niya ma kkwwento eh di mo naman ako kinakausap pa." seryosong saad niya. Sumeryoso naman ako bigla.

"Usap tungkol saan?" tanong ko.

Nilagay niya muna sa Pan yung hotdog at niluto na ito. "Tungkol sa past." he said at tumingin sakin.

Kaya ko naba? Kaya ko na bang pag usap tungkol sa nakaraan with him? Siguro oo. Ito na siguro yung panahon para malaman ko yung reasons niya. Para marinig ko ang explanation niya. Maybe it's time.

"Then lets talk about it." sabi ko.

=========
Hi guys!

I just published the story of Laurence (Loved). Please do support 🤗