Çocuğumun Annesi Olur musun?

Özel Bölüm 4 ( 7 MİLYON OLDUK! )

7 MİLYON OLDUK!

Yazmamı en çok istediğiniz sahne / kısımdı. Hakan 'ın, ağır yaralı kadının Ahsen olmadığını öğrendikten sonra olanlar. Beğenmeniz dileğiyle...

Ve Çocuğumun Annesi Olur musun? 'un ikinci kitabı olan Aşk Affeder mi? ile bir başka kurgum YEİS onlara da sizleri muhakkak beklerim.

Sıkıntıyla, nefesimi bıraktım. Yaklaşık bir buçuk saattir, Hakan'ın odasında oturmuş onun gelmesini bekliyordum. Nereye gitmişti, bir fikrim yoktu. Kimsenin bir fikri yoktu. Hiç kimseye haber vermeden ortalıktan kaybolmuştu.

Onu arayamıyordum çünkü telefonum yoktu. Nereye kaybolmuştu bu telefon , bilmiyordum. Galiba harika haberi öğrendikten sonra havalara uçtuğumdan bir yere düşürmüş olmalıydım. Ve koskoca telefonu artık nereye yanlışlıkla düşürdüysem ruhum bile duymamıştı.

Elimi karnımın üzerine koydum. İki yıl sonra yeniden içimde sevdiğim adamdan bir parça vardı. Yeniden anne oluyordum. Sevgilimi yeniden baba yapacaktım. Bunlar kesinlikle cehennem gibi geçen günlerimin bir mükafatı olmalıydı . Olmaz denilmişti, olmaz sanmıştık ama olmuştu. Hamileydim. Bunu şu an avaz avaz bağırmak istiyordum.

İki elimle karnımı tuttum ve gülümsedim. "Sana şükürler olsun Allah 'ım."

Kapının gürültüyle açılmasıyla birlikte arkama döndüm. Hakan sonunda gelmişti fakat hali bir tuhaftı. Onu görmemle ben de ayaklandım. Hakan çok hızlı adımlarla yanıma gelip, bana sımsıkı sarıldı. "Ah, çok şükür Ahsen." dediğinde ne olduğunu anlayamamıştım.

Kollarını çözdü ve yüzümü avuçlarının arasına aldı. Yanaklarımı, alnımı, gözlerimi, dudaklarımı onlarca kez öptü. Yeniden kollarını bedenime dolandığına sürekli "Allah'ım, sana şükürler olsun." diye söylenip duruyordu.

Anlamıştım. Hakan, ben daha söyleyemeden hamile olduğumu öğrenmişti. Engin fikrini değiştirmiş ve Hakan'a anlatmış olmalıydı. Oysa ki bu haberi ona ben vermek istemiştim. Engin neden böyle yapmıştı bana bir haber dahi vermeden, bir fikre sahip değildim. Ama bu yüzden ona çok kızgındım.

Ancak ne olursa olsun Hakan öğrenmiş ve tam da tahmin ettiğim gibi havalara uçmuştu. Yapacak bir şeyim yoktu. Ben de ona sarıldım ve mutluluk göz yaşlarımın dökülmesine izin verdim.

"Sana hamile olduğumu Engin söyledi, değil mi?" diye sordum, cılız bir sesle.

Ve o an Hakan sanki dondu. Beni sıkan kolları yavaşça gevşedi. Çok ağır bir biçimde benden ayrıldı. Şaşkın gözlerini, gözlerimin içine dikti. Neden böyle olduğunu hiç anlamamıştım.

" Nasıl, ne hamileliği? "dediğinde, Hakan'ın gözlerine oturmuş ifadeden daha şaşkın bir ifadenin benim bakışlarıma da oturduğuna emindim.

Haberi aldığı için böylesine mutlu olmamış mıydı? O yüzden böyle sevinçli değil miydi?

" Ne hamileliği, ne demek  Hakan? Sen bu haberi aldığın için böylesine mutlu değil misin?"

*****

"Sana inanamıyorum Ahsen! Böylesine bir şeyi benden habersiz yaptığına inanamıyorum!" derken, dolaptan elbiselerini çıkartıp, küçük çantaya sıkıştırıyordu .

Gidiyordu. Lanet olsun, bizi bu evde böyle bırakıp gidiyordu.

Yeniden önüne geçtim. Eline aldığı elbiseleri çekiştirdim. Ona bir kez daha engel olmaya çalıştım." Hakan, bak yalvarırım gitme. Oturup adam akıllı konuşalım. Tamam, bana kız, bağır çağır ama böyle toparlanıp gitme." dedim, sesim titriyordu.