Perfect Strangers

Prologue

DISCLAIMER

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author’s imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

"Daddy!Sino sila?" Tanong ng batang babae na tinutukoy ang picture ng babae at lalaking magkasama sa picture frame.
"Sila yung dalawang taong mahal na mahal ang isa't isa." Paliwanag ng daddy niya habang may mga naka-ukit na ngiti kaso may halong lungkot.

"Daddy,nasan na sila?" Tanong ulit ng batang takang-taka "Patay na sila." May namumuong tanong sa isip ng bata kung bakit sila namatay.

"Bakit sila patay?" Nagtanong ulit siya at sinubo ang isang lollipop galing sa bulsa niya.

"Dahil sa love"

"Gagawin nila un, Daddy? Dahil sa love?" Kung iisipin bakit ngaba gagawin mo ang laht para lang sa word na 'Love' diba? Idadamay pa buhay mo.

"Anak,Dahil sa love kaya mong i-sacrifice ang buhay mo"

"Ayaw ko daddy" iiling-iling na sabi ng batang babae.

Napangiti ang daddy ng bata dahil sa cute nito.

"Kwento mo po daddy!" Ayaw ng balikan pa ng daddy niya ang mapait na nangyari sa dalawang nasa picture pero gusto niya ipamukha sa bata sa dahil sa pag-iibigan kaya mo ibigay lahat.

"Sige, Gusto ko na matutunan mo ang halaga ng kwento nila."

"Yehey!" Buong siglang sigaw nito.

"Tungkol sa ml player at wattpader"

"We have 3 rules bago tayo sumabak sa laban at bago makilala ang grupo natin.

Number one, Wag kang lalaban kung hindi mo kaya.

Number two, Wag kang mang-agaw ng hindi iyo.

Our last rule number three,
Don't surrender."

"Kapatid? Bakit ka umiiyak?"

"Kuya nakita ko siyang may kasamang iba eh edi sinugod ko pero parang bigla akong nabuhusan ng malamig ng tubig kasi andaming nakatingin na tao gusto ko lang naman lumaban."

"Remember our first rule,Hindi naman laging sa Mobile Legends lang un nasusunod."

"I'm sorry kuya."

"Kuya!"

"Why are you crying!?"

"Sabi nung babae may relationship daw sila."

"What is our second rule?"

"Wag mang-agaw"

"Kung kasali lang siya saatin ikakahiya ko siya, Nangaagaw ng hindi naman pagaari, wag ka ng umiyak mukha kang bruha."

"I'm sorry kuya."

"Kuya,Break na kami."

"Why!?"

"I surrendered."

"That is our third rule! At yan ang lagi kong pinapaalala sayo! Tapos malalaman kong ang isang Andres sumuko?"

"I'm sorry kuya but... Hindi sa lahat ng laban kailangan mo siyang ipaglaban kahit ilang beses ka ng namatay kung hindi na talaga kaya mag surrender kana."

"But---"

"I'm sorry but my heart concedes defeat."

Author's NOTE

Before you read my story! Please understand the main lesson of it, okie?

Warning!
⚠️⚠️⚠️⚠️

Maraming typo, paki intindi ng mabuti...

Ngiti muna bago magbasa...