PERESTİŞ

34

Baygın halde uyuyan Azra'yı izlerken gelen sesle kapıdan içeri giren hemşireye baktım.

"Çağan bey dinlenmeniz gerek daha yeni uyandınız."

"Önemli değil iyiyim ben. Azra iyi mi asıl bir kontrol eder misiniz?"

"Sinirleri fazlasıyla yıprandı bu oldukça normal, merak etmeyin." Hemşire Azra'nın başından ayrılıp odadan çıkınca ellerimi onun güzel saçlarına uzattım.

Gözlerinin altındaki morluk günlerdir uykusuz olduğunu o kadar belli ediyordu ki kim bilir kaç gündür uyumamıştı.

"Çağan.." bakışlarımı saçlarından yüzüne indirmeme sebep olan fısıltısı gülümsememe sebep olurken tekrar adımı söyledi.

"Güzelim." Gözleri ağır ağır açılırken onu bekledim sadece. Kendine gelsin önce de konuşurdum.

Üzerimdeki hastane elbisesine yüzümü buruşturup sevdiğim kadına döndüm. Neyse manzaram güzeldi.

"Günaydın." Saçlarını yüzünden çekerken şaşkın bir şekilde doğrulup yüzüme baktı.

Sanırım beni görünce heyecandan bayılmıştı. Ama şimdi iyi duruyordu.

"Çağan!"

"Canım."

"Yine rüya görmüyorum değil mi? Sen cidden buradasın."

-Azra-

Kollarımı boynuna sarıp ona sıkıca sarılırken uzun zaman sonra ilk defa bu kadar huzurluydum.

"Seni kaybettim sandım."

"Buradayım güzelim bak birlikteyiz."

"Aylardır uykudaydın herkes umudunu kaybetmeye başlamıştı ben.. ben çok korktum."

Ya onu gerçekten kaybetseydim. Kollarımı daha çok sıkarken aklıma gelen şeyle hızlıca geri çekildim.

"Ağrın var mı? İyi misin? Neden burada sen değil de ben yatıyorum sanki geç yerine hadi."

"Azra iyiyim gerçekten. Sadece buradan çıkıp bir an önce evimize gitmek istiyorum." Yataktan kalkıp ona baktım.

"Doktor ne diyor öğreneceğim, hem bizimkiler nere-"

"Kardeşim." Kapı hızlıca açılırken İlker ve Sıla içeri girmişti.

"Ben de tam sizin bizi yalnız bırakmak için gittiğinizi söyleyecektim." Çağan ellerini dizine vurup onlara yalandan gülünce gülümsedim.

İlker'de onun yalancı gülüşüne aynı şekilde karşılık verip koltuklara oturdu.

"Valla biz yalnız bıraksak da Azra'nın babası kapıda. Hesap vermen gereken bir kişi." İlker kaşlarını alaycı bir şekilde kaldırıp indirdiğinde Çağana döndüm.

Cidden babam biliyordu. Ama bunca zaman boyunca kötü tek bir kelime etmemişti.

"O kadar endişelenecek bir şey yok. Aylardır kötü bir tepki vermedi sonuçta."

"Aylardır mı? Bir saniye az önce sen de aynı şeyi söyledin ne ayı? Ben ne kadar zamandır uyuyorum?" Çağan kollarımı tutup beni kendine çevirince dudağımı ısırıp ona cevap verdim.

"Yaklaşık üç ay.."

"Şaka mı yapıyorsun Azra?" Kafamı iki yana sallarken içeri giren Aynur teyze ve Ahmet amcaya baktım.

"Doktor her şeyin yolunda olduğunu söyledi istediğin zaman çıkabilirmişiz son kontrolden sonra."

"Tamam baba teşekkürler." Çağan kolunu omzuma atıp çenesini omzuma koyunca beline sarıldım.