To Παιχνίδι Της Λίνας

Η απόρριψη

"Περίμενε εδώ" με διατάζει αυταρχικά καθώς κλείνει με δύναμη την πόρτα του αυτοκινήτου.
Τον βλέπω με γρήγορα βήματα να πηγαίνει προς το διανυκτερεύοντα φαρμακείο. Δεν μπορούσε να περιμένει ούτε να έλθει η επόμενη μέρα. Επέμενε πως πρέπει να πάρω το χάπι αμέσως. 

Είναι οι λίγες οι φορές που τον βλέπω τόσο ταραγμένο. 

Περίμενα οτι αφού ολοκληρώσαμε , ο δεσμός μας θα ήταν πιο δυνατός, για μένα τουλάχιστον είναι αλλά για τον Δημήτρη φαίνεται πως τίποτα δεν λειτουργεί όπως περίμενα. 

Καμία τρυφερότητα ή κάποια ένδειξη πως νιώθει για μένα κάπως πιο ξεχωριστά. 

Απλά ήμουν ένα ακόμη πήδημα.

Κοιτάω την πανσέληνο.

Είμαι τόσο θυμωμένη στην μητέρα Σελήνη. Υποτίθεται πως το ταίρι μας θα μου ήταν  αφοσιωμένο ολοκληρωτικά με αγάπη και έρωτα για όλη την ζωή. Υποτίθεται πως έπρεπε να είμαι για εκείνον ξεχωριστή , να με αγαπά και να με θέλει σαν τρελός. Να είμαι το πρώτο του μέλημα, η μοναδική πηγή χαράς και ολοκλήρωσης.

Όχι όμως για τον Δημήτρη. Δεν ξέρω αλήθεια τι πάει στραβά. Πόσο χάλια είμαι που με απορρίπτει έτσι το ίδιο μου το ταίρι?

Πόσο πια άσχημο θα ήταν να αποκτούσαμε παιδί? Δεν θα ήθελα κι εγώ. Είμαι μικρή και θα ήθελα να χαρώ την ζωή μου με τον Δημήτρη πριν κάνουμε οικογένεια, αλλά αν ερχόταν ένα μικρό κουταβάκι στην ζωή μου ..δεν θα το απέρριπτα. Θα ήταν ο καρπός του έρωτα μου με το ταίρι μου. 

Κανένα ταίρι ποτέ δεν νομίζω να έβαλε την σύντροφο του να πάρει το χάπι της επόμενης μέρας. 

Κανένα ταίρι δεν θα ζευγάρωνε και μετά θα έτρεχε σαν τρελός με το αυτοκίνητο για να βρει φαρμακείο μέσα στη νύχτα.

Μόνο το δικό μου ταίρι.

Είναι απο τις στιγμές που θα ήθελα να μην με έπαιρνε απο την φυλή ποτέ ο μπαμπάς μου. Έπρεπε να με αφήσει να μεγαλώσω εκεί που άνηκα. 

Τον βλέπω να επιστρέφει σχεδόν τρέχοντας στο αυτοκίνητο. 

Ανοίγει την πόρτα και τον βλέπω να κάθεται στην θέση του οδηγού.

"Πήρα και νερό, μπορείς να το πάρεις" 

Βγάζει το χάπι μέσα απο το κουτί και ανοίγει το μπουκαλάκι του νερού.

Σκατά. Δεν επιτρέπεται καν να παίρνω χάπια. Τα χάπια είναι φτιαγμένα για ανθρώπους. Ο πατέρας μου ποτέ δεν μου έδωσε ιατρικό σκεύασμα. Ποτέ άλλωστε δεν έχω αρρωστήσει.