CHANCES OF FATE: Simon Marcos (COMPLETED)

25

Ilang araw na din ang nag daan at nasanay na ako na makikita ang mukha ni Simon sa harapan ng pinto namin umaga pa lang. At first, medyo nag-alangan ako na umalis ng bahay habang nandiyan siya dahil baka bigla na lang mawala ang anak ko, malalaman ko na lang na kinuha na pala niya.

Though, I still have a little trust on him na he won't do that. Sandali din naman kaming nagkasama. Takot niya na lang din sa mga magulang niya.

Today, I went to work. I need to. Maaga si Simon sa bahay ngayon na hindi pa nagigising si Sera ay nandoon na siya. Maaga din dumating ang nanny kaya nakaalis agad ako para mag trabaho. Ilang araw na din akong absent pero hindi naman nakaapekto dahil sa advance ko nagawa yong mga style na kailangan.

Hindi pa din maalis sa isip ko ang banta na kukunin niya ang costudy ni Sera pero ilang araw matapos noon ay hindi na niya nabanggit iyon. Basta yun lang ang aga niya sa bahay at may dalang kung ano-ano. Nagtataka na nga rin ang anak ko kung sino ang lalaking iyon at palaging nandoon. Pag gising niya si Simon na ang nakikita niya.

"Baby, can't you remember your first word was Dada and you said it on his face." I want to tell my daughter pero hindi ko din naman ginawa dahil masyado pa siyang bata para maintindihan lahat.

"Hey are you okay!"natigil ako sa pag-iisip ng biglang tinapik ng isang officemate ang balikat ko.

"Yeah, I'm a liitle bit sleepy." I lied madami lang talaga akong iniisip

Tinaas niya ang tasa na dala. "Get a coffee. It can help." She said and walk away.

Tinatamad akong tumayo. Wala din naman akong ganang mag kape dahil naka-inom na ako kanina. Pero mag hahanap na lang ako ng ibang pwedeng pagkain sa pantry para ma divert ang attention ko.

I finished some design for limited edition collection. Lamapas ala singko na ako naka-uwi. Nag simula nang mag ilawan ang mga poste sa labas. I don't know pero mukhang uulan ata dahil sa masyadong maaga naman kung sasabihin ko na lumubog ang araw.

Then, the drops of water started falling from the dark sky. Nag simulang magtakbuhaan ang mga tao habang yong iba ay sumilong sa mga establishemento.

Kinuha ko ang payong mula sa bag. Ngunit sa kasamaang palad ay hindi ko agad mahagilap iyon. Nanatili akong nakatayo sa gilid ng daan. Hindi din naman ako masyadong nababasa dahil sa maliit na silong mula sa harap ng store na kinatatayuan ko. Yun nga lang at natatalsikan ako ng tubig mula sa nag daang mga sasakyan at tao na mabibilis ang lakad.

"Asan na ba kasi yun!" bulong ko. Now I'm confused if nadala ko nga ba talaga ang payong o hindi.

I give up. Maglalakad na ata ako sa ulan nito. I can't get a cab dahil rush hour.

I was about to stepped in the heavy rain ng bigla akong natigilan dahil wala akong naramdaman na tumulo but it still raining. Dahan-dahan akong tumingala para tingnan kung anong nangyayari. When Simon's face and his big black umbrella cover my vision.

"You can text when you need someone to get you from work." He said. Habang ako naman ay napaawang na lang ang labi.

Ano ba naman kasi ang ginagawa niya dito? Hindi naman siguro sinasadya na magkita kami.

"Come closer mababasa ka." He said. I began to walk without closing the distance between us. Okay lang na mabasa ako wag ang maging malapit talaga sa kanya dahil baka bumulagta na lang ako dito sa kalsada.

Ngunit muli akong natigilan ng bigla niya akong kabigin papalapit sa kanya. Muntik na akong tumama sa dibdib niya kung hindi ko lang naharang ang kamay ko sa pagitan namin.