CHANCES OF FATE: Simon Marcos (COMPLETED)

7

I know this procedure has a fifty-fifty chances yet I'm so lucy that I was able to survive. I'm 4 months pregnant now. Hindi halatang buntis ako because I don't gain weight that much at maliit lang ang tiyan ko. I'm not skinny pero hindi din ako yong tipong tabain and that exsplains the theory.

My parents is always on my side lalo na si Mommmy na iniwan pansamantala ang business at company sa Pilipinas para matutukan ako dito sa New York. She work online, doon niya inaayos lahat kung may ano mang problema while Daddy occasionally go here after his project.

I didn't gain much weight but I suffer a lot. The first two months of my pregnancy was the very crucial dahil halos hindi ko magawang gumalaw. Nagkaroon kasi ng advise ang doctor na kailangan daw ay complete bed rest ako ultimo pag banyo ay kailangan pa akong alalayan. Nakaramdam din ako ng pagkahilo sa bawat konting galaw na ginagawa ko.

I have a nurse left wiith me kapag wala si Mommy at may lakad na importante dito sa New York. Minsan naman ay dalawa sila mismo ng nurse na nagbabantay sa akin kapag wala naman siyang ginagawa.

"Grabe, I really can't believe this. Akalain mo yon 5 months na lang magkakaanak ka na." sabi ni Anna na nakaupo sa tabi ko habang binabalatan ang mansanas na dala niya. She visit me everyday para ibalita ang kalagayan ng shop habang wala ako. I'm still hands on sa mga designs kasi nakakagawa pa din naman ako kahit papaano habang nandito lang sa bahay pero habang wala ako siya muna ang nag mamanage sa lahat.

"Saka sandali nga! Diba – " binitiwan niya ang binabalatang mansanas ay mapang akusa akong tiningnan. Kumunot ang noo ko sa nabitiin niyang pahayag.

"Spill it Anna!" untag ko sa kanya.

"Diba you're still a virgin? And now you're pregnant!" hindi makapaniwalang sinabi nya.

Ano naman ngayon kung ganun?

Umiling siya at pinagpatuloy ang nausyaming ginagawa kanina.

"Sana na try mo muna yong... you know! Bago ka nagpa IVF..."

Napaikot ko ang mata sa sinabing iyon ni Anna. Alam ko hindi na din naman siya santo pero minsan naiisip ko na masyado lang talaga siyang malaswa kung mag-isip. Pati ba naman ang ganitong bagay pinapakialaman. Ano naman ngayon kung inosente ako at hindi nakaranas ng ganun bago maging isang ganap na ina?

I want to lose my virginity to the man I love to the man I'll spent the rest of my life with. Now, having this decision made my persceptive different well maybe I lose what ever they call virginity when I give birth but for I'lll remain virgin until I didn't experience the euphemistic feeling I'll feel if I do it. For that's when I lost everything. When you feel the sentiment you can't compare to anyone or someone you've meet before. Doon ko na lang siguro masabi na I lost my virginity, I lose the innocence, I give up everything because I love that person truly.

"Jane the virgin lang ang peg mo." Tukso ulit ni Anna.

Tiningnan ko siya ng masama. "Ano naman ngayon?" naiirita kong tugon.

"Wala naman! Yong akin lang naman ay sana –

"Ano na naman yang pinagtatalunan ninyong dalawa? " natigil lang si Anna ng dumating si Mommy dala ang supot ng prutas na halo-halo.

Nilapag niya ang dala sa kalapit na mesa at agad na lumapit sa akin.

"How my Princess?" she asked habang tinitingnan ako ng mabuti. "Ginugulo k aba nitong si Anna." Bumaling naman siya kay Anna.

"I'm fine Mommy, saka nag-uusap ang kami nitong si Anna. You have nothing to worry." I said.

Hinaplos nito ang hanggang balikat kong buhok at marahang hinalikan ang noo ko.

"Okay then, take a rest. Bukas darating ang Daddy mo. Pagdating niya aalis muna ako para dalawin ang Tita Carmella mo. Ilang buwan na pala silang nandito sa New York hindi man lang nagpasabi." Dagdag pa ni Mommy sabay ang pag-iling.

Tita Carmella is Mommy's sister but Tita Carmella is quite prodigal. Nawala lang sila Lolo at Lola ay hindi pa rin ito nagbago. Nakaugalian ni Tita ang umalis at magpapakita lamang kapag may kailangan. Si Mommy ang panganay sa kanila kaya ng nawala ang mga magulang nila kay Mommy lahat napunta lahat ng trabaho at pangangalaga ng negosyo nila kahit may sarili siyang negosyong pinagkakaabalahan. While Tita, live like a princess at kumukha lang ng parte niya sa katapusan ng buwan. Hindi naman maatim ni Mommy na hindi bigyan ng parte ang nag-iisa niyang kapatid. Kaya heto, hinahayaan na lang niya si Tita kahit minsan patuloy pa ring umaasa sa natatanggap na pera mula sa kompanya habang hindi nag tatatrabaho kahit may sarili na itong pamilya.

Tumango na lang ako kay Mommy. Muli niya kaming iniwan ni Anna sa loob. Akala ko ay ibabalik ulit ni Anna ang topic namin kanina pero hindi na ulit iyon nangyari. Binigay niya sa akin ang binalatan na prutas kanina.

Hinati ko ito binigay sa kanya ang iba.

"Nope!" sabay harang ng kamay niya. " Mas kailangan mo yan. Besides hindi naman ako buntis." Tugon niya

I rolled my eyes again.

"Buntis lang baa ng pwedeng kumain ng prutas Anna? Okay na yong ayaw mo. Nagbigay ka pa ng baluktot na dahilan."

Walang nagawa si Anna kundi ang tumahimik.

Ganun ang palaging araw ko sa loob ng pagbubuntis. Halos hindi ako magalaw at makapglakad-lakad kaya hindi ako gaanong nagakaroon ng lakas. Nagmukha akong bampira na madalang lang kung lumabas.

My nine months spent that way at hindi ko namalayan na ilang araw na lang ay due date ko na. Nandito ang mga magulang ko at ang nag-iisa kong pinsan sa side ni Mama. Nag-iisang anak ni Tita Carmella. Actually nag-iisa lang talaga ang pinsan ko dahil nag-iisang anak lang din naman si Papa.

I've decided na mag normal delivery kahit pa nag-advise ang doctor n masyado daw delikado iyon lalo na sa kalagayan ko. Pero gusto ko malaman, gusto ko maranasan.

Days quickly passed. I was admitted in one ofthe hospitals ni New York. Nakaramdam ako ng matinding sakit. Yong sakit nahalos kamuhian moa ng buong mundo pero ginusto koi to at papanindigan ko nalang. I'm going to be a mother now and whatever pain I have now ay simula palang. 

----------------------------------------    

Pagpasensyahan nyo na ulit ....

Don't forget to vote and comment 

Thank you for reading !